Vertaling van "n’observait aucun risque " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Définition: Episode dépressif, éventuellement prolongé, survenant au décours d'une maladie schizophrénique. Certains symptômes schizophréniques positifs ou négatifs doivent encore être présents, mais ne dominent plus le tableau clinique. Ce type d'état dépressif s'accompagne d'un risque accru de suicide. Si le patient ne présente plus aucun symptôme schizophrénique, on doit faire un diagnostic d'épisode dépressif (F32.-). Si les symptômes schizophréniques restent florides et au premier plan de la symptomatologie, on doit garder le diagnostic de la forme clinique appropriée de schizophrénie (F20.0-F20.3).
Omschrijving: Een depressieve episode, die langdurig kan zijn, optredend in de nasleep van een schizofrene ziekte. Enkele schizofrene symptomen, hetzij 'positieve', hetzij 'negatieve', moeten nog aanwezig zijn, maar zij domineren niet meer het klinische beeld. Deze depressieve toestanden gaan samen met een vergroot risico voor suïcide. Als de patiënt geen enkel schizofreen symptoom meer heeft dient een depressieve episode te worden gediagnosticeerd (F32,-). Als schizofrene symptomen nog floride en opvallend zijn dient de diagnose die van het-van- toepassing-zijnde schizofrene subtype te blijven (F20.0-F20.3).

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

n’observait aucun risque accru apparent durant les 5 premières années du traitement. Après 5 ans, le risque était plus élevé que chez les non-utilisatrices.
werd ook geen verhoogd risico gezien tijdens de eerste 5 jaar van behandeling; na 5 jaar was het risico hoger dan bij niet-gebruiksters.

CEE+MPA (acétate de médroxyprogestérone) & progestatif‡ 50-79 17 1,2 (1,0 – 1,5) +4 (0 – 9) ‡Lorsqu’on limitait l’analyse aux femmes n’ayant utilisé aucun THS avant l’étude, on n’observait aucun risque accru apparent durant les 5 premières années du traitement : après 5 ans, le risque était plus élevé que chez les non utilisatrices.
CEE+MPA oestrogeen & progestageen ‡ 50 - 79 17 1.2 (1.0 – 1.5) +4 (0 – 9) ‡Wanneer de analyse beperkt werd tot vrouwen die geen HST hadden gebruikt voor de studie, was er geen verhoogd risico zichtbaar tijdens de eerste 5 jaar van de behandeling: na 5 jaar was het risico hoger dan bij niet-gebruiksters.

CEE (œstrogènes équins conjugués) seuls 50 - 79 21 0,8 (0,7 – 1,0) -4 (-6 – 0) b CEE+MPA (acétate de médroxyprogestérone) & progestatif‡ 50 - 79 17 1,2 (1,0 – 1,5) +4 (0 – 9) ‡Lorsqu’on limitait l’analyse aux femmes n’ayant utilisé aucun THS avant l’étude, on n’observait aucun risque accru apparent durant les 5 premières années du traitement : après 5 ans, le risque était plus élevé que chez les non utilisatrices.
CEE+MPA oestrogeen & progestageen ‡ 50 - 79 17 1.2 (1.0 – 1.5) +4 (0 – 9) ‡Wanneer de analyse beperkt werd tot vrouwen die geen HST hadden gebruikt voor de studie, was er geen verhoogd risico zichtbaar tijdens de eerste 5 jaar van de behandeling: na 5 jaar was het risico hoger dan bij niet-gebruiksters.

‡ Lorsqu’on limitait l’analyse aux femmes n’ayant utilisé aucun THS avant l’étude, on n’observait aucun risque accru apparent durant les 5 premières années du traitement : après 5 ans, le risque était plus élevé que chez les non utilisatrices.
‡Wanneer de analyse beperkt werd tot vrouwen die geen HST hadden gebruikt voor de studie, was er geen verhoogd risico zichtbaar tijdens de eerste 5 jaar van de behandeling: na 5 jaar was het risico hoger dan bij niet-gebruiksters.

Une analyse exploratrice de la SSM au moyen de l’évaluation du statut ganglionnaire a révélé que l’efficacité du létrozole à réduire le risque de récidives chez les patientes ayant une maladie à ganglions positifs était significativement supérieure à celle du tamoxifène (hazard ratio : 0,71 ; IC à 95 % : 0,59 -0,85 ; P=0,0002). On n’observait aucune différence significative entre les traitements chez les patientes avec une maladie à ganglions négatifs (hazard ratio : 0,98 ; IC à 95 % : 0,77-1,25 ; P= 0,89).
Een verkennende analyse van DFS in functie van de lymfeklierstatus toonde aan dat letrozol significant superieur was over tamoxifen in het verlagen van het risico op recidief bij patiënten met lymfeklier positieve ziekte (HR 0,71; 95% BI 0,59 - 0,85; P=0,0002), terwijl er geen significant verschil was tussen de behandelingen bij patiënten met lymfeklier negatieve ziekte (HR 0,98; 95% BI 0,77-1,25; P=0,89).