Vertaling van "patients pensent avoir " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Définition: Les limites des territoires cutanés anesthésiés correspondent plus aux conceptions personnelles du patient sur le fonctionnement du corps qu'à des connaissances médicales. Il peut y avoir atteinte de certains types de sensibilité, avec conservation des autres, ne correspondant à aucune lésion neurologique connue. La perte de sensibilité peut s'accompagner de paresthésies. La perte de la vision ou de l'audition est rarement totale dans les troubles dissociatifs. | Surdité psychogène
Omschrijving: De anesthetische huidgebieden hebben vaak grenzen die duidelijk meer aansluiten bij de voorstelling van de patiënt omtrent lichamelijke functies dan bij medische kennis. Er kan een verschil in functieverlies tussen de zintuigen zijn dat niet is terug te voeren op een neurologische laesie. Zintuiglijk gewaarwordingsverlies kan vergezeld gaan van klachten omtrent paresthesie. Gezichts- en gehoorverlies zijn bij dissociatieve stoornissen zelden volledig. | Neventerm: | psychogene doofheid

Définition: Trouble caractérisé par une perte de poids intentionnelle, induite et maintenue par le patient. Il survient habituellement chez une adolescente ou une jeune femme, mais il peut également survenir chez un adolescent ou un jeune homme, tout comme chez un enfant proche de la puberté ou une femme plus âgée jusqu'à la ménopause. Le trouble est associé à une psychopathologie spécifique qui consiste en l'intrusion persistante d'une idée surinvestie: la peur de grossir et d'avoir un corps flasque. Les sujets s'imposent à eux-mêmes un poids faible. Il existe habituellement une dénutrition de gravité variable s'accompagnant de modifications endocriniennes et métaboliques secondaires et de perturbations des fonctions physiologiques. Les symptômes comprennent une restriction des choix alimentaires, une pratique excessive d'exercices physiques, des vomissements provoqués et l'utilisation de laxatifs, de coupe-faim et de diurétiques.
Omschrijving: Anorexia nervosa is een stoornis die wordt gekenmerkt door welbewust gewichtsverlies, op gang gebracht en volgehouden door de patiënt. De stoornis komt meestal voor bij meisjes in de adolescentie en jonge vrouwen, maar jongens en jonge mannen in dezelfde leeftijdscategorieën kunnen de stoornis ook vertonen, evenals kinderen tegen de puberteit en oudere vrouwen tot aan de menopauze. De ziekte is verbonden met een specifieke psychopathologie waarin afschuw van dikte en vormeloosheid van de lichaamscontour voortdurend aanwezig is als een zich opdringende overwaardige gedachte. De patiënten stellen zichzelf een lage gewichtslimiet. Doorgaans is er ondervoeding in wisselende mate van ernst met als gevolg endocriene en metabole veranderingen en ontregelingen van lichaamsfuncties. De symptomen omvatten beperking van het voedingspakket, overdreven lichaamsbeweging, opwekken van braken en laxeren en gebruik van eetlustonderdrukkers en diuretica.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Par ailleurs, on dénombre à peine 1% de médecins ostéopathes alors que selon l’enquête téléphonique, 18% des patients pensent avoir consulté un ostéopathe qui était également médecin généraliste, et 27% un médecin spécialiste.
Overigens telt men slechts 1% artsen-osteopaten terwijl volgens de telefonische enquête, 18% van de patiënten denkt dat ze een osteopaat hebben bezocht die ook huisarts was en 27% denkt dat hij ook specialist was.

- Le fait de pouvoir exprimer sa souffrance (et avoir le sentiment qu'elle est entendue par les praticiens), et de pouvoir exprimer ce qu'ils pensent des traitements proposés (médicaments, conseils, recommandations…) augmentent chez les patients (sujets adultes) leurs capacités à apprécier, négocier et sans doute ensuite à mieux adhérer (meilleure compliance) aux propositions des soignants.
- Het feit dat de patiënt zijn lijden kan meedelen (en het gevoel heeft dat hij gehoor krijgt bij beroepsmensen) en dat hij zijn mening kan uiten over de voorgestelde behandelingen (geneesmiddelen, raadgevingen, aanbevelingen…) zorgt ervoor dat hij (als volwassene patiënt) de voorstellen van de zorgverleners beter gaat waarderen, bespreken en daarna waarschijnlijk aannemen (betere ‘compliance’).