Traduction de «patients recevant le belsar » (Français → Néerlandais) :

Une comparaison entre les patients recevant le Belsar Plus 20 mg/12,5 mg et les patients recevant 40 mg /12,5 mg a montré une différence statistiquement significative dans la réduction de la pression artérielle systolique de - 2,6 mmHg en faveur de la combinaison de doses plus élevées (p = 0,0255) alors que pour la réduction de la pression artérielle diastolique, une différence de -0.9 mmHg a été observé.
Het statistisch significant verschil in de reductie van de systolische bloeddruk tussen patiënten die Belsar Plus 40 mg/ 12,5 mg in vergelijking tot patiënten die Belsar Plus 20 mg/ 12,5 mg ontvingen bedraagt -2,6mmHg en is in het voordeel van de hogere dosis (p=0,0255). Het verschil in de diastolische bloeddruk bedroeg 0,9 mmHg.

La sécurité de Belsar Plus 40 mg/12,5 mg and 40 mg/25 mg a été évaluée dans des études cliniques chez 3709 patients recevant olmésartan médoxomil en combinaison avec l’hydrochlorothiazide.
Het veiligheidsprofiel van Belsar Plus 40 mg/12,5 mg en 40 mg/25 mg werd in klinische studies onderzocht bij 3709 patiënten die olmesartan in combinatie met hydrochloorthiazide ontvingen.

De plus, la sécurité de Belsar Plus à hautes doses a été investiguée dans des études cliniques chez 3.709 patients recevant l’olmesartan medoxomil en combinaison avec l’hydrochlorothiazide à un dosage de 40mg/12,5mg ou 40mg/25mg.
Er werd een bijkomend onderzoek gedaan naar het veiligheidsprofiel van de hoge dosis combinatie van Belsar Plus. Aan 3709 patiënten werd olmesartan medoxomil gegeven in combinatie met hydrochloorthiazide in een dosis van 40 mg/12,5mg of 40mg/25 mg.

Dans une étude à double-aveugle mais non contrôlée de la seconde phase, chez les patients non-répondeurs, la titration d’olmésartan médoxomil en monothérapie (Belsar) 40 mg à le Belsar Plus 40 mg/12,5 mg ainsi que le Belsar Plus 40 mg/12,5 mg à le Belsar Plus 40 mg/ 25 mg a entraîné une diminution complémentaire utile de la pression artérielle systolique/diastolique, confirmant ainsi que la titration est une façon cliniquement significative d’améliorer le contrôle de la pression artérielle.
In een dubbelblind, niet gecontroleerde tweede fase van deze studie, resulteerde een optitratie van de “nonresponders” op olmesartan medoxomil monotherapie (Belsar) 40 mg naar Belsar Plus 40 mg/12,5 mg alsook van Belsar Plus 40 mg/12,5 mg naar Belsar Plus 40 mg/25 mg in een verdere relevante verlaging van de systolische/diastolische bloeddruk, waardoor aangetoond werd dat optitratie een klinisch belangrijke manier is om het onder controle brengen van de bloeddruk te verbeteren.

Une autre étude en double-aveugle et randomisée a comparé l'efficacité d'un traitement combiné avec Belsar Plus 20 mg/25 mg et Belsar Plus 40 mg/25 mg chez des patients dont la pression artérielle était insuffisamment contrôlée après 8 semaines de traitement avec Belsar 40 mg.
Nog een dubbelblind, gerandomiseerde studie vergeleek de effectiviteit van een combinatietherapie met Belsar Plus 20 mg/ 25 mg en Belsar Plus 40 mg/ 25 mg bij patiënten van wie de bloeddruk onvoldoende onder controle was na 8 weken behandelen met Belsar 40.

Les événements indésirables les plus fréquemment rapportés dans les études TORO 1 et TORO 2 étaient la diarrhée (38 patients pour 100 patients années recevant Fuzeon + Traitement Optimisé (TO) versus 73 patients recevant TO seul) et la nausée (27 patients pour 100 patients années recevant Fuzeon + TO versus 50 patients recevant TO seul).
De meest voorkomende, met regelmaat gemelde bijwerkingen in de TORO 1 en TORO 2 studies, waren diarree (38 versus 73 patiënten met deze bijwerking per 100 patiënt-jaren voor Fuzeon + OB versus OB) en misselijkheid (27 versus 50 patiënten met deze bijwerking per 100 patiënt-jaren voor Fuzeon + OB versus OB).

Ces réactions ont paru dépendantes de la dose et sont survenues à la même fréquence chez les patients recevant la dose recommandée de 0,05 mg/kg/jour de teduglutide et chez ceux recevant un placebo (des réactions au site d’injection ont été observées chez 12 % des patients recevant un placebo, 12 % de ceux recevant 0,05 mg/kg/jour de teduglutide et 41 % de ceux recevant 0,10 mg/kg/jour de teduglutide).
De reacties leken dosisafhankelijk te zijn en traden op met dezelfde frequentie bij patiënten die de aanbevolen dosis teduglutide van 0,05 mg/kg/dag kregen als bij patiënten die een placebo kregen (reacties op de injectieplaats werden ervaren door 12% van de patiënten behandeld met placebo, door 12% van de patiënten die 0,05 mg/kg/dag teduglutide kregen en door 41% van de patiënten die 0,10 mg/kg/dag teduglutide kregen).

Les résultats à long terme de l'étude 006 à 168 semaines (160 patients recevant EFV+IDV, 196 patients recevant EFV+ZDV+3TC et 127 patients recevant IDV+ZDV+3TC ont respectivement terminé l'étude) suggèrent la durabilité de la réponse en terme de proportion de patients ayant un taux d'ARN-VIH plasmatique < 400 copies/ml, de proportion de patients ayant un taux d'ARN-VIH plasmatique < 50 copies/ml et en terme d'augmentation moyenne par rapport à la baseline du taux de CD4.
De langetermijnresultaten na 168 weken van studie 006 (respectievelijk 160 patiënten voltooiden de studie op behandeling met EFV + IDV, 196 patiënten met EFV + ZDV + 3TC en 127 patiënten met IDV + ZDV + 3TC) suggereren dat de respons aanhoudt voor het aandeel patiënten met een HIV-RNA < 400 kopieën/ml, HIV-RNA < 50 kopieën/ml en wat betreft gemiddelde verandering ten opzichte van CD4-celtelling bij baseline.

La dose maximale recommandée par jour est de 40 mg par kilogramme de poids corporel pour les patients recevant des transfusions sanguines régulières, de 20 mg par kilogramme de poids corporel pour les patients adultes ne recevant pas de transfusions sanguines régulières et de 10 mg par kilogramme de poids corporel pour les patients pédiatriques ne recevant pas de transfusions sanguines régulières.
De maximale aanbevolen dagelijkse dosis is 40 mg per kilogram lichaamsgewicht voor patiënten die regelmatig bloedtransfusies krijgen, 20 mg per kilogram lichaamsgewicht voor volwassen patiënten die niet regelmatig bloedtransfusies krijgen en 10 mg per kilogram lichaamsgewicht voor kinderen die niet regelmatig bloedtransfusies krijgen.

Chez les patients présentant un syndrome de Lennox-Gastaut, les taux d’arrêt du traitement dus à des effets indésirables ont été de 8,2 % chez les patients recevant le rufinamide et de 0 % chez les patients recevant le placebo.
Het percentage bij het syndroom van Lennox-Gastaut dat stopte als gevolg van bijwerkingen was 8,2% voor patiënten die rufinamide ontvingen en 0% voor patiënten die placebo ontvingen.