A défaut de la possibilité (ou de la « faisabilité ») d’obtenir des collections urinaires de 24 heures pour mesurer réellement l’excrétion urinaire d’iode (en µg par jour) permettant une estimation plus rigoureuse de l’apport iodé réel de la population, il faudrait au moins suggérer le dosage simultané de la créatinine urinaire (un dosage facile, fiable et peu coûteux) afin d’exprimer la teneur urinaire en iode en µg par g de créatinine (et pas en µg/l).
Indien het niet mogelijk (of niet haalbaar) is om urineverzamelingen over 24 uur te bekomen ten einde de werkelijke jodiumexcretie via de urine te meten (in µg per dag) en zo een meer nauwkeurige schatting van de werkelijke jodiuminname van de bevolking te kunnen maken, zou tenminste moeten worden voorgesteld dat creatinine gelijktijdig in de urine wordt gedoseerd (een gemakkelijke, betrouwbare en weinig dure dosering). Op die manier kan het jodiumgehalte in de urine in µg per g creatinine (en niet in µg/l) uitgedrukt worden.
