Traduction de «post-ménopausées volontaires saines » (Français → Néerlandais) :

Dans les 2 semaines suivant l’administration de 2,5 mg de létrozole marqué au 14 C à des femmes post-ménopausées volontaires saines, on retrouvait 88,2 ± 7,6 % de la radioactivité dans les urines, et 3,8 ± 0,9 % dans les selles.
Binnen de 2 weken na toediening van 2,5 mg 14 C-gemerkt letrozol aan gezonde postmenopauzale vrijwilligers werd 88,2 ± 7,6% van de radioactiviteit teruggevonden in de urine en 3,8 ± 0,9% in de feces.

Une étude de 2 semaines réalisée chez des volontaires saines ménopausées traitées par 20 microgrammes/jour d’éthinyl-estradiol a montré qu’un pré-traitement par 250 mg de Faslodex réduit significativement la stimulation de l’endomètre post-ménopausique comparé à un pré-traitement par placebo, évaluée par ultrasons de l’épaisseur de l’endomètre.
Een studie gedurende 2 weken bij gezonde postmenopauzale vrijwilligers die werden behandeld met 20 μg ethinylestradiol per dag toonde aan dat, in vergelijking tot voorbehandeling met placebo, voorbehandeling met 250 mg Faslodex resulteerde in een significant verminderde stimulatie van het postmenopauzale endometrium, gemeten met ultrasone meting van de dikte van het endometrium.

Les propriétés pharmacocinétiques du strontium et de l’acide ranélique ont été évaluées chez des volontaires sains, hommes jeunes et femmes ménopausées, ainsi qu’au cours de l’exposition chronique d’hommes ostéoporotiques et de femmes ménopausées ostéoporotiques incluant des femmes âgées.
De farmacokinetiek van strontium en ranelinezuur zijn getest bij gezonde jonge mannen en gezonde postmenopauzale vrouwen, en ook als lange termijn behandeling bij mannen met osteoporose en postmenopauzale vrouwen met osteoporose, met inbegrip van bejaarde vrouwen.

Chez des volontaires sains de sexe masculin et chez des femmes ménopausées, la ranitidine administrée par voie intraveineuse a augmenté la biodisponibilité de l’acide ibandronique d’environ 20 % (ce qui est dans les limites de variabilité normale de la biodisponibilité de l’acide ibandronique),probablement du fait d’une réduction de l’acidité gastrique.
Bij gezonde mannelijke vrijwilligers en bij postmenopauzale vrouwen veroorzaakte intraveneus ranitidine een verhoging in de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur met ongeveer 20 % (wat de normale variatie van de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur is) waarschijnlijk als gevolg van een verminderde maagactiviteit.

Chez des volontaires sains de sexe masculin et chez des femmes ménopausées, l’administration intraveineuse de ranitidine a augmenté d’environ 20 % la biodisponibilité de l’acide ibandronique, probablement du fait d’une réduction de l’acidité gastrique.
Bij gezonde mannelijke vrijwilligers en postmenopauzale vrouwen veroorzaakt intraveneuze toediening van ranitidine een toename in de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur van ongeveer 20 %, waarschijnlijk als gevolg van een verminderde zuurgraad van de maag.

Chez des volontaires sains de sexe masculin et chez des femmes ménopausées, l’administration intraveineuse de ranitidine a augmenté d’environ 20 % la biodisponibilité de l’acide ibandronique, probablement sous l’effet d’une réduction de l’acidité gastrique.
Bij gezonde mannelijke vrijwilligers en postmenopauzale vrouwen steeg de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur met ongeveer 20% bij intraveneuze toediening van ranitidine, waarschijnlijk als gevolg van een verminderde maagaciditeit.

Chez des volontaires sains de sexe masculin et chez des femmes ménopausées, l’administration intraveineuse de ranitidine a augmenté d’environ 20% la biodisponibilité de l’acide ibandronique, probablement du fait d’une réduction de l’acidité gastrique.
Bij gezonde mannelijke vrijwilligers en postmenopauzale vrouwen veroorzaakt intraveneus toegediende ranitidine een toename van de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur met ongeveer 20%, waarschijnlijk als gevolg van een verminderde zuurgraad van de maag.

Après administration d’une dose de 2 mg une fois par jour pendant 4 jours chez des volontaires sains, le pomalidomide est distribué dans le sperme à une concentration représentant environ 67 % de la concentration plasmatique à 4 heures post-dose (environ le T max ).
Na 4 dagen eenmaaldaagse toediening van 2 mg is pomalidomide 4 uur na toediening (ongeveer de T max ) aanwezig in semen van gezonde proefpersonen in een concentratie van ongeveer 67% van de plasmaconcentratie.