Traduction de «rapportées chez environ » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

douleur ne pouvant être rapportée à un seul organe ou une seule partie du corps
pijn niet herleidbaar tot enig orgaan of lichaamsregio

Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).
Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Les réactions médicamenteuses les plus fréquemment rapportées en relation avec le traitement par la gemcitabine sont notamment : nausées avec ou sans vomissements, élévation des transaminases hépatiques (ASAT/ALAT) et de la phosphatase alcaline, rapportées chez environ 60% des patients ; protéinurie et hématurie, rapportées chez environ 50% des patients ; dyspnée rapportée chez 10 à 40% des patients (incidence plus élevée chez les patients atteints de cancer bronchique) ; éruptions cutanées allergiques survenant chez environ 25% des patients et qui sont associées à des démangeaisons chez 10% des patients.
De meest gemelde bijwerkingen bij behandeling met gemcitabine zijn onder meer: misselijkheid met of zonder braken, verhoogde levertransaminasen (ASAT/ALAT) en alkalische fosfatase, gemeld bij ongeveer 60 % van de patiënten, proteïnurie en hematurie gemeld bij ongeveer 50 % van de patiënten, dyspneu gemeld bij 10-40 % van de patiënten (hoogste incidentie bij patiënten met longcarcinoom) en allergische huiduitslag die zich voordoet bij ongeveer 25 % van de patiënten en bij 10 % van de patiënten gepaard gaat met jeuk.

Les effets indésirables les plus fréquemment rapportés en association avec le traitement par la gemcitabine incluent : nausées avec ou sans vomissements ; élévation des transaminases hépatiques (AST/ALT) et des phosphatases alcalines, rapportée chez environ 60% de patients ; protéinurie et hématurie rapportées chez environ 50% des patients ; dyspnée rapportée chez 10 à 40% des patients (incidence la plus élevée chez les patients atteints d’un cancer du poumon) ; des éruptions cutanées allergiques surviennent chez environ 25% des patients et sont associées à un prurit chez 10% des patients.
De vaakst gemelde bijwerkingen als gevolg van gemcitabine zijn: misselijkheid met of zonder braken, verhoogde levertransaminasen (AST/ALT) en alkalisch fosfatase, gemeld bij ongeveer 60% van de patiënten; proteïnurie en hematurie, gemeld bij ongeveer 50% van de patiënten; dyspneu, gemeld bij 10-40% van de patiënten (hoogste incidentie bij longkankerpatiënten); allergische huiduitslag komt voor bij ongeveer 25% van de patiënten en gaat gepaard met jeuk bij 10% van de patiënten.

Des effets indésirables systémiques ont été rapportés chez environ 40 % des sujets vaccinés et des réactions au niveau du site d’injection ont été rapportées chez environ 54 % des sujets vaccinés.
Ongeveer 40% van de behandelde personen had systemische bijwerkingen en ongeveer 54% had reacties op de injectieplaats.

Des douleurs ou irritations de la bouche ont été rapportées chez environ 14 % des patients.
Mondpijn of –irritatie werd gemeld bij ongeveer 14% van de patiënten.

Les effets indésirables les plus fréquemment rapportées lors de traitements par Levodopa/Carbidopa/Entacapone Sandoz sont les suivantes : dyskinésies, chez environ 19% des patients; symptômes digestifs, notamment nausées et diarrhées, chez respectivement près de 15% et 12% des patients, douleurs musculaires, musculo-squelettiques et du tissu conjonctif, chez environ 12% des patients et, enfin, coloration brun-rougeâtre des urines non cliniquement significative (chromaturie) chez environ 10% des patients.
De meest frequent gemelde bijwerkingen bij gebruik van Levodopa/Carbidopa/Entacapone Sandoz zijn dyskinesieën die voorkwamen bij ongeveer 19% van de patiënten; gastro-intestinale symptomen inclusief misselijkheid en diarree kwamen voor bij respectievelijk ongeveer 15% en 12% van de patiënten; spierpijn, skeletspierpijn en bindweefselpijn kwam voor bij ongeveer 12% van de patiënten en onschadelijke roodachtig-bruine verkleuring van de urine (chromaturie) kwam voor bij ongeveer 10% van de patiënten.

Une interconversion entre la caféine et la théophylline a été rapportée chez les nouveau-nés ; les taux de caféine représentent environ 25 % des taux de théophylline après l’administration de théophylline et environ 3 à 8 % de la caféine administrée serait en principe convertie en théophylline.
Bij premature neonaten is interconversie tussen cafeïne en theofylline gerapporteerd; de cafeïnespiegels zijn ongeveer 25% van de theofyllinespiegels na toediening van theofylline en ongeveer 3-8% van de toegediende cafeïne wordt naar verwachting omgezet in theofylline.

Une biodisponibilité d’environ 100 % a été rapportée pour la mécasermine après administration sous-cutanée chez des sujets sains.
De biologische beschikbaarheid van mecasermine na subcutane toediening aan gezonde proefpersonen is volgens de rapportage ongeveer 100%.

La demi-vie d’élimination sérique de l’aztréonam est d’environ 2,1 heures pour l’administration par inhalation, ce qui est similaire aux valeurs rapportées pour l’aztréonam injectable.
De eliminatiehalfwaardetijd van aztreonam in serum is ongeveer 2,1 uur bij toediening door inhalatie, dit is vergelijkbaar met de waarden die zijn gemeld voor aztreonam voor injectie.

Chez les patients atteints de drépanocytose, l'hydroxycarbamide avait une demi-vie d'élimination d'environ six à sept heures, ce qui est supérieure aux demi-vies rapportées dans d'autres indications.
Bij patiënten met sikkelcelziekte werd hydroxycarbamide geëlimineerd met een halfwaardetijd van ongeveer zes tot zeven uur, wat langer is dan gemeld bij andere indicaties.