Vertaling van "rat à dose " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Fièvre causée par morsure de rat
rattenbeetziekte

morsure d'un rongeur, sauf les rats
beet van knaagdier, met uitzondering van ratten

Morsure de rat
gebeten door rat

Infection (à) (par):cestodes du rat | Hymenolepis nana
dwerglintworm(infectie) | rattenlintworm(infectie)

Erythème arthritique épidémique Fièvre (de):Haverhill | streptobacillaire causée par morsure de rat
epidemisch artritisch erytheem | Haverhill-koorts | streptobacillaire rattenbeetziekte

épithélium de rat
epitheel van rat

Fièvres causées par morsure de rat
rattenbeetziekte

capteur de dose d’inhalateur
dosissensor voor inhalator

échec dans la dose dans une thérapie de choc
fout in dosis in shocktherapie

échec dans la dose dans une thérapie aux électrochocs
fout in dosis in electroshocktherapie

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

La dose maximale (pour la souris similaire et pour les rats deux fois* la dose clinique maximale recommandée de 10 mg sur une base en mg/m²) a été proche de la dose maximale tolérée pour la souris mais non pour le rat.
De hoogste dosis (voor muizen vergelijkbaar met, en voor ratten tweemaal* de maximale aanbevolen klinische dosis van 10 mg op basis van mg/m 2 ) lag bij muizen, maar niet bij ratten, dicht bij de maximaal verdraagbare dosis.

Eltrombopag chez le rat à des doses allant jusqu'à 40 mg/kg/jour, la dose la plus élevée testée (3 fois l'exposition clinique humaine pour les patients ayant un PTI traités à 75 mg/jour et 2 fois l’exposition clinique humaine pour les patients infectés par le VHC traités à 100 mg/jour, sur la base de l'ASC) n'a montré aucun impact sur la fertilité des rats mâles.
Eltrombopag had geen invloed op de mannelijke fertiliteit bij ratten bij doseringen tot aan 40 mg/kg/dag, de hoogste geteste dosering (3 maal de humane klinische blootstelling bij gebruik van 75 mg/dag bij ITP-patiënten, en 2 maal de humane klinische blootstelling bij gebruik van 100 mg/dag bij HCV-patiënten, gebaseerd op de AUC).

Toxicité juvénile Une administration intraveineuse répétée de défibrotide, à des doses inférieures et proches de la dose thérapeutique chez l’homme, à des rats juvéniles, a entraîné un retard pour l’âge moyen de la séparation préputiale, ce qui suggère un retard du début de la puberté chez les rats mâles.
Toxiciteit onder jonge dieren Herhaaldelijke intraveneuze toediening van defibrotide, met doses die lager waren of in de buurt kwamen van de therapeutische dosis voor mensen, aan jonge ratten resulteerde in een vertraging van de gemiddelde leeftijd van separatie van de voorhuid, wat zou kunnen duiden op een vertraagde aanvang van de puberteit bij de mannetjesratten.

Dans une autre étude menée chez le rat dans laquelle les rats mâles ont été traités par du bésilate d’amlodipine pendant 30 jours à une dose comparable à la dose administrée chez l’homme basée en mg/kg, on a trouvé une diminution des taux plasmatiques de l’hormone folliculo-stimulante et de la testostérone et ainsi qu’une diminution de la densité du sperme et du nombre de spermatides matures et de cellules de Sertoli.
In een ander onderzoek bij ratten, waarin mannelijke ratten gedurende 30 dagen werden behandeld met een dosis amlodipinebesilaat die vergelijkbaar is met de dosis bij de mens op een mg/kg-basis, werd een afname van het follikelstimulerend hormoon en van testosteron in plasma gevonden en ook een verlaging van de spermadichtheid en van het aantal volledig ontwikkelde spermatiden en Sertoli-cellen.

Chez le rat nouveau-né recevant chaque jour de l’acide carglumique par gavage pendant 18 jours ainsi que chez le jeune rat recevant journalièrement de l’acide carglumique pendant 26 semaines, la dose sans effet (NOEL) a été établie à 500 mg/kg/jour et la dose sans effet toxique (NOAEL) à 1000 mg/kg/jour.
Bij pasgeboren ratten die dagelijks carglumaatzuur door orale sondevoeding gedurende 18 dagen toegediend kregen, zowel als bij jonge ratten die dagelijks carglumaatzuur gedurende 26 weken toegediend kregen, werd het No Observed Effect Level (NOEL) vastgesteld op 500 mg/kg/dag en het No Observed Adverse Effect Level (NOAEL) op 1000 mg/kg/dag.

Les tumeurs tubulaires rénales induites par la canagliflozine et les phéochromocytomes chez le rat semblent être dus à une malabsorption des glucides consécutive à l'action inhibitrice de la canagliflozine sur le SGLT1 dans les intestins de rats ; les études cliniques mécanistiques n'ont pas démontré de malabsorption des glucides chez l'homme à des doses de canagliflozine correspondant à 2 fois la dose clinique maximale recommandée.
Door canagliflozine geïnduceerde tumoren van de niertubuli en feochromocytomen bij ratten blijken te worden veroorzaakt door malabsorptie van koolhydraten als gevolg van remmende activiteit van canagliflozine op SGLT1 in de darm bij ratten; mechanistisch klinisch onderzoek heeft bij mensen geen koolhydraatmalabsorptie aangetoond bij doses van canagliflozine tot 2 maal de maximale aanbevolen klinische dosis.

L’administration de miglustat par gavage oral à des rats Sprague Dawley mâles et femelles pendant 2 ans à des doses de 30, 60 et 180 mg/kg/j a entraîné une augmentation de l’incidence d’hyperplasie des cellules interstitielles testiculaires (cellules de Leydig) et d’adénomes chez les rats mâles à toutes les doses.
Toediening van miglustaat aan mannelijke en vrouwelijke Sprague-Dawley-ratten via orale sondevoeding gedurende 2 jaar bij dosisniveaus van 30, 60 en 180 mg/kg/dag leidde bij mannelijke ratten op alle dosisniveaus tot een toegenomen incidentie van testiculaire interstitiële (Leydig-) celhyperplasie en adenomen.

A la dose de 500 µg/g pc/jour, des lésions pancréatiques sont apparues dans une étude à 2 ans chez le rat (cf. chapitre N° 2.2.6.).
In een studie gedurende 2 jaar bij de rat voor een dosis van 500 µg/g lg/dag zijn pancreasbeschadigingen gebleken (cfr. hoofdstuk nr. 2.2.6.).

- Ainsi, une injection intrapéritonéale, 2 fois par semaine, d’une dose de 2mg/kg poids corporel provoque un cancer de la vessie, chez le rat (cf. chapitre N° 2.2.6. sur la toxicité des produits d’oxydation des lipides).
- Een intraperitoneale inspuiting, tweemaal per week, van een dosis van 2mg/kg lichaamsgewicht bijvoorbeeld veroorzaakt blaaskanker bij de rat (cfr. hoofdstuk nr. 2.2.6. omtrent de toxiciteit van vetoxidatieproducten).

Chez le rat et la souris, on constate une mortalité accrue à des doses de 20 à 160 mg/kg (durée de l’étude 16 jours).
Bij ratten en muizen wordt bij dosissen van 20 tot 160 mg/kg (duur studie 16 dagen) een toegenomen mortaliteit vastgesteld.