Vertaling van "risque d’hypokaliémie " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

hypokaliémie
hypokaliëmie

Hypokaliémie
hypokaliëmie

surveillance des risques de chutes
monitoring van valrisico

à risque d'infection
risico op infectie

grossesse à haut risque
hoogrisicozwangerschap

évaluation des risques de chutes
evalueren van valrisico

à risque de chutes
loopt risico op vallen

risque accru d'exposition au SARS-CoV-2
verhoogd risico op blootstelling aan COVID-19

évaluation des risques de complications acquises à l'hôpital
evalueren van risico op nosocomiale aandoeningen

évaluation des risques d'hypothermie
evalueren van risico op hypothermie

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Le risque d’hypokaliémie, inhérents aux thiazidiques, est probablement surestimé et faible aux doses recommandées.
Het risico van hypokaliëmie door gebruik van thiazidediuretica is waarschijnlijk overschat en is klein bij gebruik van de aanbevolen doses.

ß 2 -stimulants, laxatifs stimulants: risque accru d'hypokaliémie + médicaments qui allongent l’intervalle QT (voir p. 7): par l’hypokaliémie qu’ils entraînent,
lisdiuretica), β 2 -mimetica, stimulerende laxativa: verhoogd risico op hypokaliëmie + geneesmiddelen die de QT-tijd verlengen (zie p. 7): corticosteroïden veroorzaken een

Ce risque est d’autant plus élevé dans les situations où il y a un risque accru de torsades de pointes : hypokaliémie, autres médicaments susceptibles de provoquer un allongement de l’intervalle QT 50 .
Dit risico is hoger in die situaties waarbij er een verhoogde kans op torsades de pointes bestaat: hypokaliëmie, andere geneesmiddelen die het QT-interval ver lengen 50 .

ipratropium-fénotérol avec risque de bronchospasme + médicaments hypokaliémants: augmente le risque d'hypokaliémie; être prudent si
ipratropium + fenoterol, met risico van bronchospasme + geneesmiddelen met hypokaliëmerende werking: verhoogd risico van hypokaliëmie;

Le risque de bradycardie et de troubles du rythme augmente en cas de traitement concomitant par d’autres médicaments bradycardisants (p. ex. β-bloquants, vérapamil, diltiazem) et en présence de facteurs de risque d’un allongement de l’intervalle QT (p. ex. hypokaliémie, hypomagnésémie, affections cardiaques, association à des médicaments qui peuvent allonger l’intervalle QT: voir Répertoire Commenté des Médicaments 2006, p.7).
Het risico van bradycardie en ritmestoornissen verhoogt bij gelijktijdige behandeling met andere bradycardiserende stoffen (o.a. β-blokkers, verapamil, diltiazem) en bij aanwezigheid van risicofactoren voor QT-verlenging (bv. hypokaliëmie, hypomagnesiëmie, hartlijden, associatie met stoffen die het QT-interval kunnen verlengen: zie Gecommentarieerd Geneesmiddelenrepertorium 2006, blz. 7).

médicaments hypokaliémiants: augmentation du risque de torsades de pointes + métoclopramide: augmentation du risque d’effets indésirables extrapyramidaux + médicaments abaissant le seuil épileptogène (p.ex. ISRS, tramadol, inhibiteurs des
hypokaliëmie veroorzaken: verhoogd risico van torsades de pointes + metoclopramide: verhoogd risico van extrapiramidale nevenverschijnselen + geneesmiddelen die de epileptogene drempel verlagen (zoals SSRI’s, tramadol,

salbutamol, avec risque de bronchospasme + médicaments hypokaliémants: augmentation du risque d'hypokaliémie; prudence si
met risico van bronchospasme + geneesmiddelen met hypokaliëmerende werking: verhoogd risico van hypokaliëmie;

Il y est mentionné entre autres que la réalisation systématique d’un ECG lors de l’instauration d’un médicament allongeant l’intervalle QT n’est pas toujours réaliste, mais qu’il importe en revanche de vérifier la présence d’autres facteurs de risque d’allongement de l’intervalle QT ou de torsades de pointes (tels que syndrome du QT long congénital, cardiopathie, hypokaliémie, interactions pharmacocinétiques ou prise de plusieurs médicaments allongeant l’intervalle QT [voir Intro.6.2.2. dans le Répertoire Commenté des Médicaments et Folia de novembre 2012]).
Er werd o.a. vermeld dat het systematisch uitvoeren van een EKG bij starten van een geneesmiddel dat het QT-interval kan verlengen, niet altijd realistisch is, maar dat het wel belangrijk is de aanwezigheid van risicofactoren van verlenging van het QT-interval of torsades de pointes te controleren (zoals congenitaal verlengd QT-syndroom, hartlijden, hypokaliëmie, farmacokinetische interacties of inname van meerdere geneesmiddelen die het QTinterval kunnen verlengen) [zie Inl.6.2.2. in het Gecommentarieerd Geneesmiddelenrepertorium en Folia november 2012].

Il en ressort que, dans beaucoup de cas, on notait la présence d’un ou de plusieurs des facteurs de risque connus pour favoriser la survenue de torsades de pointes, tels que hypokaliémie, prise concomitante d’autres médicaments allongeant l’intervalle QT (par exemple, les neuroleptiques, les antiarythmiques, la kétansérine), et prise concomitante d’un médicament pouvant allonger l’intervalle QT et dont le métabolisme peut en plus être inhibé par l’érythromycine ou par la clarithromycine (en particulier, le cisapride*, la terfénadine** et l’astémizole**).
Daaruit blijkt dat in vele gevallen sprake was van één of meerdere van de bekende risicofactoren voor het optreden van " torsades de pointes&quot, zoals hypokaliëmie, gelijktijdige inname van andere geneesmiddelen die het QT-interval verlengen (b.v. neuroleptica, anti-aritmica, ketanserine) en gelijktijdig gebruik van een geneesmiddel dat het QT-interval kan verlengen en waarvan daarenboven het metabolisme door erythromycine en clarithromycine kan worden geïnhibeerd (in het bijzonder cisapride*, terfenadine** en astemizol**).

Les facteurs de risque généraux d’allongement de l’intervalle QT sont: l’âge, le sexe féminin, les affections cardiaques, la bradycardie et les médicaments à effet bradycardisant (p. ex. l'ivabradine, mais pas les β-bloquants), les troubles électrolytiques (surtout l’hypokaliémie et l’hypomagnésiémie dues à des diurétiques), l’allongement de l’intervalle QT congénital, le surdosage.
Algemene risicofactoren voor het optreden van QT-verlenging zijn: leeftijd, vrouwelijk geslacht, hartlijden, bradycardie en bradycardiserende middelen (bv. ivabradine, maar niet de β-blokkers), elektrolytenstoornissen (vooral hypokaliëmie en hypomagnesiëmie door diuretica), congenitale QT-verlenging, overdosering.