La seconde trajectoire est souvent mise en lien avec le principe de dévouement absolu et ses résultantes : la culpabilité, le surinvestissement avoué dans la profession, l’absence de maîtrise du temps, autant d’éléments qui contribuent à produire un souhait de retrait par rapport à la profession, lui-même se soldant par un arrêt temporaire ou définitif de l’activité ou par une déshumanisation de la relation avec le patient.
De tweede ervaring wordt vaak in verband gebracht met het principe van absolute toewijding en het gevolg daarvan: het schuldgevoel, de overinvestering in het beroep, het ontbreken van time management. Al deze elementen dragen bij tot het verlangen om zich terug te trekken uit het beroep, met als gevolg een tijdelijke of zelfs definitieve stopzetting van de activiteit of een ontmenselijking van de relatie met de patiënt.
