Vertaling van "traitement par ieca peut conduire " (Frans → Nederlands) :

Une hypotension secondaire à l’instauration du traitement par IECA peut conduire à des troubles de la fonction rénale chez les patients en insuffisance cardiaque.
Bij patiënten met symptomatisch hartfalen, kan de hypotensie na het opstarten van de behandeling met ACE-remmers leiden tot een verstoring van de nierfunctie.

L’utilisation concomitante de certains anesthésiques, antidépresseurs tricycliques et antipsychotiques avec les IECA peut conduire à une accentuation de la diminution de la pression artérielle (voir rubrique 4.4).
Het gelijktijdig gebruik van sommige anesthetica, tricyclische antidepressiva en antipsychotica met ACE-remmers kan aanleiding geven tot een verdere bloeddrukdaling (zie rubriek 4.4).

Antidépresseurs tricycliques/Antipsychotiques/Anesthésiques: L’utilisation concomitante de certains anesthésiques, antidépresseurs tricycliques et antipsychotiques avec les IECA peut conduire à une accentuation de la diminution de la pression artérielle (voir rubrique 4.4).
Tricyclische antidepressiva/antipsychotica/anesthetica: Het gelijktijdig gebruik van sommige anesthetica, tricyclische antidepressiva en antipsychotica met ACE-remmers kan aanleiding geven tot een verdere bloeddrukdaling (zie rubriek 4.4).

La prise concomitante d’IECA et d’AINS peut conduire peut conduire à un risque accru d’aggravation de la fonction rénale, incluant un risque d’insuffisance rénale aiguë, et à une augmentation de la kaliémie, notamment chez les patients avec une altération pré-existante de la fonction rénale.
Samenvatting van de Kenmerken van het Product nierfunctie, inclusief mogelijk acuut nierfalen, en een stijging van het kaliumserum, vooral bij patiënten met een reeds verzwakte nierfunctie.

Dans l'hypertension artérielle, lorsqu'un traitement diurétique antérieur peut avoir causé une hypovolémie et/ou une déplétion hydrosodée, le diurétique doit être interrompu avant d’instaurer un IECA ; dans ce cas, un diurétique non épargneur de potassium peut être ensuite réintroduit ou l’IECA doit être instauré à une dose faible augmentée progressivement.
Bij arteriële hypertensie, wanneer eerdere behandeling met diuretica zout-/volumedepletie kan hebben veroorzaakt, moet hetzij worden gestopt met het diureticum alvorens te beginnen met de ACE-remmer, in welk geval een niet-kaliumsparend diureticum daarna opnieuw kan worden geïntroduceerd of moet de ACE-remmer worden gestart met een lage dosis en progressief worden verhoogd.

Traitement concomitant par un IECA en cas d’insuffisance cardiaque Le risque d’effets indésirables, en particulier d’altération de la fonction rénale et d’hyperkaliémie, peut augmenter si l’on associe Candepharma avec un IECA (voir rubrique 4.8). Les patients recevant un tel traitement doivent faire l’objet d’un contrôle régulier et attentif.
Gelijktijdige behandeling met een ACE-remmer bij hartfalen Het risico op bijwerkingen, voornamelijk verminderde nierfunctie en hyperkaliëmie, kan toenemen als Candepharma wordt gebruikt in combinatie met een ACE-remmer (zie rubriek 4.8) Patiënten met een dergelijke behandeling moeten regelmatig en zorgvuldig worden gecontroleerd.

Traitement concomitant d’IECA et d’antidiabétiques Un traitement concomitant d’IECA et d’antidiabétiques (insuline et antidiabétiques oraux) peut augmenter l’effet hypoglycémiant avec risque d’hypoglycémie.
Concomitante behandeling van ACE-inhibitoren en antidiabetica Een concomitante behandeling van ACE-inhibitoren en antidiabetica (insuline en orale antidiabetica) kan het hypoglykemiërend effect verhogen, met risico op hypoglykemie.

Chez les patients atteints d’une affection coronarienne mais sans autre facteur de risque évident, le bénéfice escompté d’un traitement préventif est en tout cas plus faible et, en l’absence de preuves d’un effet d’un IECA sur la mortalité, ce bénéfice ne contrebalance peut-être pas le coût et les risques d’un tel traitement.
Bij patiënten die wel coronairlijden hebben maar geen andere duidelijke risicofactor, is de winst die men kan verwachten van een preventieve behandeling in ieder geval lager, en, in afwezigheid van evidentie van een effect van een ACE-inhibitor op de mortaliteit, weegt deze winst misschien niet op tegenover de kostprijs en de risico’s van een dergelijke behandeling.

Le positionnement de l’ivabradine est dès lors le suivant: l’ivabradine ne remplace pas les traitements standards bien éprouvés de l’angor stable (β-bloquants, antagonistes du calcium) et de l’insuffisance cardiaque (β-bloquants, IECA, antagonistes de l’aldostérone), mais peut être utile chez les patients qui gardent une fréquence cardiaque ≥ 75 battements/minute malgré un traitement standard optimalisé ou qui sont intolérants aux β-bloquants.
De plaatsbepaling van ivabradine is dus als volgt: ivabradine neemt niet de plaats in van de standaardbehandelingen met bewezen gunstig effect bij stabiele angor (β-blokkers, calciumantagonisten) en hartfalen (β-blokkers, ACE-inhibitoren, aldosteronantagonisten), maar kan nuttig zijn bij patiënten met een hartfrequentie ≥ 75 slagen/minuut ondanks optimale standaardbehandeling, of bij patiënten die β-blokkers niet verdragen.