Traduction de «traités par un ieca » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

trait drépanocytaire
aanleg voor sikkelcel

Trait de la maladie des hématies falciformes [drépanocytaire]
sikkelcel-trait

Définition: Ce trouble constitue une réponse différée ou prolongée à une situation ou à un événement stressant (de courte ou de longue durée), exceptionnellement menaçant ou catastrophique et qui provoquerait des symptômes évidents de détresse chez la plupart des individus. Des facteurs prédisposants, tels que certains traits de personnalité (par exemple compulsive, asthénique) ou des antécédents de type névrotique, peuvent favoriser la survenue du syndrome ou aggraver son évolution; ces facteurs ne sont pas toutefois nécessaires ou suffisants pour expliquer la survenue du syndrome. Les symptômes typiques comprennent la reviviscence répétée de l'événement traumatique, dans des souvenirs envahissants ( flashbacks ), des rêves ou des cauchemars; ils surviennent dans un contexte durable d'anesthésie psychique et d'émoussement émotionnel, de détachement par rapport aux autres, d'insensibilité à l'environnement, d'anhédonie et d'évitement des activités ou des situations pouvant réveiller le souvenir du traumatisme. Les symptômes précédents s'accompagnent habituellement d'un hyperéveil neuro-végétatif, avec hypervigilance, état de qui-vive et insomnie, associés fréquemment à une anxiété, une dépression, ou une idéation suicidaire. La période séparant la survenue du traumatisme et celle du trouble peut varier de quelques semaines à quelques mois. L'évolution est fluctuante, mais se fait vers la guérison dans la plupart des cas. Dans certains cas, le trouble peut présenter une évolution chronique, durer de nombreuses années, et entraîner une modification durable de la personnalité (F62.0). | Névrose traumatique
Omschrijving: Ontstaat als een verlate of verlengde reactie op een stressveroorzakende gebeurtenis of situatie (van korte of lange duur) van een buitengewoon bedreigende of catastrofale aard, die bij vrijwel iedereen grote angst zou veroorzaken. Predisponerende factoren, zoals persoonlijkheidstrekken (b.v. compulsieve, asthene) of een voorgeschiedenis van neurotische ziekte, kunnen de drempel voor de ontwikkeling van het syndroom verlagen of zijn verloop verergeren, maar zijn noodzakelijk noch voldoende om het optreden ervan te verklaren. Typische kenmerken zijn onder meer episoden van herhaald herleven van het trauma in zich opdringende gedachten ('flashbacks'), dromen of nachtmerries, die optreden tegen de onveranderlijke achtergrond van een gevoel van 'verdoving' en emotionele afstomping, onverschilligheid voor andere mensen, ongevoeligheid voor de omgeving, anhedonie en vermijding van activiteiten en situaties die aan het trauma herinneren. Er bestaat doorgaans een toestand van autonome overprikkelbaarheid met verhoogde alertheid, een toegenomen schrikreactie en slapeloosheid. De bovengenoemde symptomen gaan gewoonlijk samen met angst en depressiviteit en gedachten aan zelfdoding zijn niet uitzonderlijk. Het begin volgt het trauma met een latentie die kan variëren van enige weken tot maanden. Het beloop is wisselend, maar herstel kan in de meeste gevallen verwacht worden. Bij een klein deel van de betrokkenen kan de aandoening een chronisch verloop vertonen gedurende vele jaren en een overgang naar een blijvende persoonlijkheidsverandering (F62.0). | Neventerm: | traumatische neurose

Définition: Trouble caractérisé par un refus, lié à des facteurs émotionnels, de parler dans certaines situations déterminées. L'enfant est capable de parler dans certaines situations, mais refuse de parler dans d'autres situations (déterminées). Le trouble s'accompagne habituellement d'une accentuation nette de certains traits de personnalité, par exemple d'une anxiété sociale, d'un retrait social, d'une hypersensibilité ou d'une opposition. | Mutisme sélectif
Omschrijving: Dit wordt gekenmerkt door een duidelijke, emotioneel bepaalde, selectiviteit in het spreken, zodanig dat het kind in sommige situaties taalbeheersing aan de dag legt, maar in andere (goed omschrijfbare) situaties niet spreekt. De stoornis gaat doorgaans samen met uitgesproken persoonlijkheidskenmerken waaronder sociale angst, teruggetrokkenheid, gevoeligheid of verzet. | Neventerm: | selectief mutisme

Hémoglobine S hétérozygote Trait Hb-S
HbS-trait | heterozygoot-hemoglobine S [HbAS]

Trait thalassémique
thalassaemia trait

trait bêtathalassémique
bèta-thalassemie minor

trait de personnalité psychopathique
kenmerk van psychopatische persoonlijkheid

trait alphathalassémique
alfa-thalassemie minor

Accentuation de certains traits de la personnalité
accentuering van persoonlijkheidstrekken

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Au cours d’études cliniques où l’on comparait le valsartan avec un IECA, l’incidence de la toux sèche était significativement inférieure (P < 0,05) chez les patients traités par valsartan, par rapport à ceux traités par un IECA (respectivement 2,6 % contre 7,9 %).
In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer, was de incidentie van een droge hoest significant (P< 0,05) kleiner bij patiënten behandeld met valsartan ten opzichte van deze behandeld met een ACE-remmer (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).

Ce programme d’étude contrôlé par placebo et réalisé en double aveugle chez des patients atteints d'une insuffisance cardiaque chronique (ICC) de classe fonctionnelle NYHA II à IV, consistait en trois études distinctes : CHARM-alternative (n = 2028), réalisée chez des patients ayant une FEVG ≤ 40 % et n’étant pas traités par un IECA en raison d'une intolérance (principalement en raison d'une toux, 72 %), CHARM-added (n = 2548), réalisée chez des patients ayant une FEVG ≤ 40 % et traités par un IECA, et CHARM-preserved (n = 3023), réalisée chez des patients ayant une FEVG > 40 %.
Dit placebogecontroleerde, dubbelblinde studieprogramma bij patiënten met chronisch hartfalen (CHF) met NYHA-functie klasse II tot IV bestond uit drie afzonderlijke studies: CHARM-alternative (n = 2028) bij patiënten met LVEF ≤ 40% die niet met een ACE-remmer worden behandeld vanwege intolerantie (voornamelijk vanwege hoest, 72%), CHARM-added (n = 2548) bij patiënten met LVEF 40% die behandeld werden met een ACE-remmer, en CHARM-preserved (n = 3 023) bij patiënten met LVEF > 40%.

Que nous apportent les études HOPE et EUROPA sur l’emploi d’un IECA chez les patients présentant une affection coronarienne ? [voir aussi Folia de septembre 2004] D’après les chercheurs et les auteurs de certains commentaires, sur base des résultats de ces études, tous les patients présentant une affection coronarienne devraient être traités par un IECA, en plus d’un traitement par un antiagrégant, un β-bloquant et un hypolipidémiant.
Wat leren ons de HOPE- en de EUROPA-studie over gebruik van een ACEinhibitor bij patiënten met coronairlijden?[zie ook Folia september 2004] Volgens de onderzoekers en de auteurs van sommige commentaren zouden, op basis van de resultaten van deze studies, alle patiënten met coronairlijden moeten behandeld worden met een ACE-inhibitor, naast een behandeling met een anti-agreggans, een ß-blokker en een hypolipemiërend middel.

L’étude CHARM a également inclus des patients atteints d’une insuffisance cardiaque diastolique: une légère diminution du taux d’hospitalisations (mais pas de la mortalité) a été observée avec le candésartan par rapport au placebo, et ce aussi bien chez les patients traités par un IECA que chez ceux ne prenant pas d’IECA.
In de CHARMstudie waren ook patiënten ingesloten met diastolisch hartfalen: met candesartan was er een geringe daling van de nood voor hospitalisatie (maar niet van de mortaliteit) ten opzichte van placebo, en dit opnieuw zowel bij de patiënten die reeds behandeld werden met een ACE-inhibitor, als bij deze die niet behandeld werden met een ACE-inhibitor.

Lors d’une étude clinique réalisée chez des patients ayant des antécédents de toux sèche survenue lors d’un traitement par un IECA, 19,5 % des sujets recevant du valsartan et 19,0 % des sujets recevant un diurétique thiazide ont présenté une toux, contre 68,5 % des sujets traités par un IECA (P < 0,05).
In een klinisch onderzoek met patiënten met een voorgeschiedenis van droge hoest tijdens behandeling met een ACEremmer, vertoonden 19,5% van de testpersonen onder valsartan en 19,0% van diegene die een thiazide diureticum kregen toegediend een hoest, ten opzichte van 68,5% van degene behandeld met een ACE-remmer (P< 0,05).

Sauf contre-indication, tous les patients atteints d’une insuffisance cardiaque systolique doivent être traités par un IECA.
Tenzij contra-indicatie dienen alle patiënten met systolisch hartfalen behandeld te worden met een ACE-inhibitor.

Avec la spironolactone, un diurétique d’épargne potassique et antagoniste de l’aldostérone, administré à faibles doses (12,5 à 50 mg p.j.), un effet favorable sur la morbidité et la mortalité a été observé dans l’étude RALES chez des patients atteints d’une insuffisance cardiaque systolique sévère (NYHA III et IV); dans cette étude, tous les patients étaient aussi traités par un IECA et un diurétique, et la plupart d’entre eux prenaient aussi de la digoxine [voir Folia de mars 2000].
Met spironolacton, een kaliumsparend diureticum en aldosteronantagonist, toegediend in lage dosis (12,5 à 50 mg p.d) werd in de RALES-studie een gunstig effect gezien op de morbiditeit en de mortaliteit bij patiënten met ernstig systolisch hartfalen (NYHAklassen III en IV); alle patiënten in deze studie werden ook behandeld met een ACE-inhibitor en een lisdiureticum, en de meesten kregen ook digoxine [zie Folia maart 2000].

D’après les chercheurs et les auteurs de certains commentaires, sur base des résultats de ces études, tous les patients présentant une affection coronarienne devraient être traités par un IECA, en plus d’un traitement par un antiagrégant, un β-bloquant et un hypolipidémiant.
Wat leren ons de HOPE- en de EUROPA-studie over gebruik van een ACE-inhibitor bij patiënten met coronairlijden? [zie ook Folia september 2004 ] Volgens de onderzoekers en de auteurs van sommige commentaren zouden, op basis van de resultaten van deze studies, alle patiënten met coronairlijden moeten behandeld worden met een ACE-inhibitor, naast een behandeling met een anti-agreggans, een β-blokker en een hypolipemiërend middel.

Selon certains, tous les patients présentant une affection coronarienne doivent être traités à long terme par un IECA, et ce pour autant bien sûr qu’il n’y ait pas de contre-indication.
Volgens sommigen dienen alle patiënten met coronairlijden gedurende lange tijd behandeld te worden met een ACE-inhibitor, dit natuurlijk voor zover er geen contra-indicaties zijn.