Traduction de «verzoekster gelden » (Français → Néerlandais) :

14. In het zesde middel laat de verzoekster gelden dat de bestreden beslissing genomen is met schending van de motiveringsplicht, doordat wordt gesteld dat ze het verzorgen van kinderen niet kon attesteren daar dit ,niet voorkomt in de nomenclatuur en hiervoor geen bekwaming van een verpleegkundige is vereist, terwijl de artikelen 8, § 1, 1°, II en 8, § 1°, 2°, II, van de nomenclatuur gewag maken van “forfaitaire honoraria per verzorgingsdag voor zwaar zorgafhankelijke patiënten” en nergens in de nomenclatuur wordt vermeld dat de leeftijd van de patiënt een criterium is om de zware zorgafhankelijkheid te toetsen.
14. In het zesde middel laat de verzoekster gelden dat de bestreden beslissing genomen is met schending van de motiveringsplicht, doordat wordt gesteld dat ze het verzorgen van kinderen niet kon attesteren daar dit, niet voorkomt in de nomenclatuur en hiervoor geen bekwaming van een verpleegkundige is vereist, terwijl de artikelen 8, § 1, 1°,II en 8, § 1°, 2°, II, van de nomenclatuur gewag maken van “forfaitaire honoraria per verzorgingsdag voor zwaar zorgafhankelijke patiënten” en nergens in de nomenclatuur wordt vermeld dat de leeftijd van de patiënt een criterium is om de zware zorgafhankelijkheid te toetsen.

In de memorie van wederantwoord voegt de verzoekster toe dat in de bestreden beslissing wordt verwezen naar artikel 174, eerste lid, 6°, van de ZIV-wet, hoewel deze wetsbepaling volgens de verwerende partij en volgens het arrest nr. 176.303 van de Raad van State niet van toepassing is op de verhouding tussen zorgverlener en RIZIV, doch wel op de verhouding tussen verzekeringsinstelling en verzekerde, en dat die verwijzing nog moeilijker te begrijpen is indien men in rekening brengt dat het niet de verzekeringsinstellingen zijn die na een “veroordeling”, door het Comité of de Kamer van Beroep de invordering doen van de verschuldigde gelden, doch wel in eerste instantie het RIZIV zelf.
In de memorie van wederantwoord voegt de verzoekster toe dat in de bestreden beslissing wordt verwezen naar artikel 174, eerste lid, 6°, van de ZIV-wet, hoewel deze wetsbepaling volgens de verwerende partij en volgens het arrest nr. 176.303 van de Raad van State niet van toepassing is op de verhouding tussen zorgverlener en RIZIV doch wel op de verhouding tussen verzekeringsinstelling en verzekerde, en dat die verwijzing nog moeilijker te begrijpen is indien men in rekening brengt dat het niet de verzekeringsinstellingen zijn die na een “veroordeling”, door het Comité of de Kamer van Beroep de invordering doen van de verschuldigde gelden, doch wel in eerste instantie het RIZIV zelf.