Traduction de «élevé d’hémorragie chez des patients avec un faible risque thrombo-embolique » (Français → Néerlandais) :

Lors d’interventions avec un risque élevé d’hémorragie, chez des patients avec un faible risque thrombo-embolique, les anticoagulants oraux peuvent être poursuivis mais à moindre dose; chez les patients avec un risque thrombo-embolique élevé, les anticoagulants oraux doivent être arrêtés et remplacés temporairement par l’héparine.
Bij ingrepen met hoog bloedingsrisico worden bij patiënten met gering risico van trombo-embolie, de orale anticoagulantia verder gegeven, maar in lagere dosis; bij patiënten met hoog risico van trombo-embolie dienen ze tijdelijk vervangen te worden door heparine.

Lors d’interventions avec un risque élevé d’hémorragie, chez des patients avec un faible risque thrombo-embolique, les anticoagulants oraux peuvent être poursuivis mais à moindre dose ; chez les patients avec un risque thrombo-embolique élevé, les anticoagulants oraux doivent être arrêtés et remplacés temporairement par l’héparine.
Bij ingrepen met hoog bloedingsrisico worden bij patiënten met gering risico van trombo-embolie, de orale anticoagulantia verder gegeven, maar in lagere dosis; bij patiënten met hoog risico van trombo-embolie dienen ze tijdelijk vervangen te worden door heparine.

En cas d’intervention avec un risque élevé d’hémorragie, on y recommande de poursuivre les antagonistes de la vitamine K à moindre dose (INR entre 1,5 et 2,0) chez les patients avec un faible risque thrombo-embolique, et de remplacer temporairement les antagonistes de la vitamine K par de l’héparine chez les patients avec un risque thrombo-embolique élevé (p.ex. en présence d’une prothèse valvulaire mécanique).
Bij een ingreep met een hoog bloedingsrisico werd aanbevolen om bij patiënten met een laag trombo-embolisch risico de vitamine K-antagonisten voort te zetten aan lagere doses (INR tussen 1,5 en 2,0), en bij patiënten met een hoog trombo-embolisch risico (bv. bij aanwezigheid van een mechanische hartklepprothese) de vitamine K-antagonisten tijdelijk te vervangen door heparine..

Lors d’interventions avec un risque élevé d’hémorragie, chez des patients avec un faible risque thromboembolique, les anticoagulants oraux peuvent être poursuivis mais à moindre dose; chez les patients avec un risque thrombo-embolique élevé, les anticoagulants oraux doivent être arrêtés et remplacés temporairement par l’héparine.
Bij ingrepen met hoog bloedingsrisico worden bij patiënten met gering risico van tromboembolie, de orale anticoagulantia verder gegeven, maar in lagere dosis; bij patiënten met hoog risico van trombo-embolie dienen ze tijdelijk vervangen te worden door heparine.

La posologie mentionnée dans le RCP est de 300 mg p.j. en 2 prises; une posologie plus faible de 220 mg p.j. en 2 prises y est recommandée en cas de risque hémorragique élevé chez des patients présentant un faible risque thrombo-embolique, ainsi que chez les personnes âgées de plus de 80 ans.
De in de SKP vermelde posologie is 300 mg p.d. in 2 giften; een lagere dosis, 220 mg p.d. in 2 giften, is aangewezen bij hoog bloedingsrisico bij patiënten met een laag tromboembolisch risico, en bij patiënten ouder dan 80 jaar.

Chez les patients avec un faible risque thrombo-embolique et un risque hémorragique élevé, ainsi que chez les patients âgés de plus de 80 ans, la dose est de 220 mg par jour en 2 prises.
Bij patiënten met een laag trombo-embolisch risico en een hoog bloedingsrisico, en bij patiënten ouder dan 80 jaar, geeft men 220 mg per dag in 2 giften.

En prévention primaire des complications thrombo-emboliques chez les patients avec un faible risque thrombo-embolique, l’acide acétylsalicylique est le traitement de premier choix.
In de primaire preventie van trombo-embolische complicaties bij patiënten met laag risico van trombo-embolie is acetylsalicylzuur de eerste keuze.

En prévention primaire, c.-à-d. chez les patients n’ayant jamais fait d’accident vasculaire cérébral, l’acide acétylsalicylique (75 à 300 mg p.j) est le traitement de premier choix pour les patients qui présentent un faible risque thrombo-embolique.
In primaire preventie, d.w.z. bij patiënten die tevoren nooit een cerebrovasculair accident hebben doorgemaakt, is bij patiënten met gering risico van trombo-embolie, acetylsalicylzuur (75 à 300 mg p.d) de eerstekeuzebehandeling.

La prudence est de mise lors de la prescription et de la perfusion d’IgIV chez des patients obèses ou présentant des facteurs de risques thrombotiques pré-existants (tels que l’âge avancé, l’hypertension, le diabète sucré et les antécédents de maladies vasculaires ou d’épisodes thrombotiques et patients atteints de troubles thrombo-emboliques acquis ou héréditaires, subissant des périodes d’immobilisation prolongées, sévèrement hypovolémiques ou souffrant de maladies entraînant une élévation de la viscosité sanguine).
Voorzichtigheid dient te worden betracht bij het voorschrijven en toedienen van IVIg bij patiënten met overgewicht en bij patiënten met preëxistente risicofactoren voor trombo-embolische aandoeningen (zoals hogere leeftijd, hypertensie, diabetes mellitus en een voorgeschiedenis van vasculaire ziekten of tromboembolische aandoeningen, patiënten met verworven of erfelijke pre-trombotische aandoeningen, patiënten met langdurige perioden van immobilisatie, sterk hypovolemische patiënten, patiënten met ziekten die een verhoogde viscositeit van het bloed veroorzaken)

Maladie thromboembolique L’existence d’un lien entre l’administration d’IgIV et des réactions thrombo-emboliques telles qu’infarctus du myocarde, accident vasculaire cérébral (y compris ictus), embolie pulmonaire et thrombose veineuse profonde est cliniquement reconnue et probablement liée à une élévation relative de la viscosité sanguine due à un apport important en immunoglobulines chez les patients à risque.
Trombo-embolie Er zijn klinische aanwijzingen van een verband tussen IVIg-toediening en trombo-embolische incidenten zoals myocardinfarct, cerebrovasculair incident (zoals een beroerte), longembolie en diepe veneuze trombose die bij risicopatiënten waarschijnlijk worden veroorzaakt door een relatieve toename van de bloedviscositeit door de hoge instroom van immunoglobuline.