Vertaling van "éventuelle d’une diminution " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Définition: Dans les épisodes typiques de chacun des trois degrés de dépression: léger, moyen ou sévère, le sujet présente un abaissement de l'humeur, une réduction de l'énergie et une diminution de l'activité. Il existe une altération de la capacité à éprouver du plaisir, une perte d'intérêt, une diminution de l'aptitude à se concentrer, associées couramment à une fatigue importante, même après un effort minime. On observe habituellement des troubles du sommeil, et une diminution de l'appétit. Il existe presque toujours une diminution de l'estime de soi et de la confiance en soi et, fréquemment, des idées de culpabilité ou de dévalorisation, même dans les formes légères. L'humeur dépressive ne varie guère d'un jour à l'autre ou selon les circonstances, et peut s'accompagner de symptômes dits somatiques , par exemple d'une perte d'intérêt ou de plaisir, d'un réveil matinal précoce, plusieurs heures avant l'heure habituelle, d'une aggravation matinale de la dépression, d'un ralentissement psychomoteur important, d'une agitation, d'une perte d'appétit, d'une perte de poids et d'une perte de la libido. Le nombre et la sévérité des symptômes permettent de déterminer trois degrés de sévérité d'un épisode dépressif: léger, moyen et sévère. | épisodes isolés de:dépression:psychogène | réactionnelle | réaction dépressive
Omschrijving: Bij de typerende lichte-, matige- of ernstige episoden die hieronder worden beschreven, lijdt de betrokkene aan stemmingsverlaging, verminderde energie en afgenomen activiteit. Het vermogen tot plezier, belangstelling en concentratie is verminderd en opvallende vermoeidheid na zelfs minimale inspanning komt veel voor. Slaap is doorgaans gestoord en eetlust afgenomen. Gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen zijn bijna altijd verminderd en gedachten van schuld of waardeloosheid zijn, zelfs bij de lichte vorm, dikwijls aanwezig. De verlaagde stemming varieert enigszins van dag tot dag, reageert niet op omstandigheden en kan gepaard gaan met zogeheten 'somatische' symptomen, zoals verlies van interesse en zich prettig voelen, verscheidene uren voor het gebruikelijke tijdstip in de ochtend ontwaken; depressiviteit die 's ochtends het ergst is, opvallende psychomotorische traagheid, onrust, verlies van eetlust, gewichtsverlies en libidoverlies. Afhankelijk van het aantal en de ernst van de symptomen kan een depressieve episode gespecificeerd worden als licht, matig of ernstig. | eenmalige episoden van | depressieve reactie | eenmalige episoden van | psychogene depressie | eenmalige episoden van | reactieve depressie

Fœtus et nouveau-né affectés par des affections maternelles, éventuellement sans rapport avec la grossesse actuelle
gevolgen voor foetus en pasgeborene door aandoeningen van moeder welke niet gerelateerd hoeven te zijn aan huidige zwangerschap

Examen d'un donneur éventuel d'organe et de tissu
onderzoek van potentiële orgaan- en weefseldonor

Définition: La caractéristique essentielle de ce trouble est une préoccupation persistante concernant la présence éventuelle d'un ou de plusieurs troubles somatiques graves et évolutifs, se traduisant par des plaintes somatiques persistantes ou par une préoccupation durable concernant l'apparence physique. Des sensations et des signes physiques normaux ou anodins sont souvent interprétés par le sujet comme étant anormaux ou pénibles. L'attention du sujet se concentre habituellement sur un ou deux organes ou systèmes. Il existe souvent une dépression et une anxiété importantes, pouvant justifier un diagnostic supplémentaire. | Dysmorphophobie (non délirante) Hypocondrie Névrose hypocondriaque Nosophobie Peur d'une dysmorphie corporelle
Omschrijving: Het essentiële kenmerk is een voortdurende preoccupatie met de mogelijkheid één of meer ernstige en progressieve lichamelijke ziekten te hebben. Patiënten geven blijk van aanhoudende somatische klachten of een voortdurende preoccupatie met hun uiterlijk. Normale of alledaagse gevoelens en verschijnselen worden door patiënten dikwijls uitgelegd als abnormaal en kwellend en de aandacht is doorgaans gericht op slechts één of twee organen of systemen van het lichaam. Duidelijke depressiviteit en angst zijn vaak aanwezig en kunnen aanvullende diagnosen rechtvaardigen. | Neventerm: | verstoorde lichaamsbeleving [body dysmorphic disorder] | dysmorfofobie (niet met wanen) | hypochondrie | hypochondrische neurose | monosymptomatische hypochondrie | nosofobie

Définition: Episode dépressif, éventuellement prolongé, survenant au décours d'une maladie schizophrénique. Certains symptômes schizophréniques positifs ou négatifs doivent encore être présents, mais ne dominent plus le tableau clinique. Ce type d'état dépressif s'accompagne d'un risque accru de suicide. Si le patient ne présente plus aucun symptôme schizophrénique, on doit faire un diagnostic d'épisode dépressif (F32.-). Si les symptômes schizophréniques restent florides et au premier plan de la symptomatologie, on doit garder le diagnostic de la forme clinique appropriée de schizophrénie (F20.0-F20.3).
Omschrijving: Een depressieve episode, die langdurig kan zijn, optredend in de nasleep van een schizofrene ziekte. Enkele schizofrene symptomen, hetzij 'positieve', hetzij 'negatieve', moeten nog aanwezig zijn, maar zij domineren niet meer het klinische beeld. Deze depressieve toestanden gaan samen met een vergroot risico voor suïcide. Als de patiënt geen enkel schizofreen symptoom meer heeft dient een depressieve episode te worden gediagnosticeerd (F32,-). Als schizofrene symptomen nog floride en opvallend zijn dient de diagnose die van het-van- toepassing-zijnde schizofrene subtype te blijven (F20.0-F20.3).

diminution de l'appétit
afname van eetlust

diminution du nombre de leucocytes dans le sang
verminderd aantal leucocyten in bloed

diminution de la libido
verminderd libido

diminution de la toux
hoest: verminderd

diminution de l'amplitude du potentiel de la plaque motrice sans déficience des récepteurs de l'acétylcholine
afname van motor-eindplaat-potentiaal-amplitudo zonder acetylcholine-receptor-deficiëntie

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Une approche multifactorielle 73-74 (e.a. l’adaptation de l’environnement du milieu de vie, l’information, la révision du traitement médicamenteux, le traitement éventuel d’une diminution de l’acuité visuelle) semble efficace dans la prévention de chutes.
Een multifactoriële aanpak van valpreventie 73-74 (o.a. aanpassing van de leefomgeving, voorlichting, herziening van medicatie, behandeling van visusvermindering) lijkt effectief.

Vous subirez un examen sanguin pour vérifier la présence éventuelle d’une diminution de votre nombre de globules blancs (agranulocytose).
Er wordt bloed afgenomen om te controleren of uw aantal witte bloedcellen niet gedaald is (agranulocytose).

Arrêt du traitement Conformément à la pratique clinique usuelle, l’arrêt éventuel du traitement par lévétiracétam doit être réalisé de manière progressive (par exemple, chez l’adulte et l’adolescent de plus de 50 kg : diminution de 500 mg 2 fois par jour, toutes les deux à quatre semaines; chez le nourrisson de plus de 6 mois, l’enfant et l’adolescent pesant moins de 50 kg : diminution de dose ne devant pas dépasser 10 mg/kg 2 fois par jour toutes les 2 semaines ; chez le nourrisson (moins de 6 mois) : diminution de dose ne devant pas dépasser 7 mg/kg deux fois par jour toutes les deux semaines).
Stopzetting In overeenstemming met de gangbare klinische praktijk wordt aanbevolen de dosering geleidelijk af te bouwen, wanneer met levetiracetam moet worden gestopt (bijv. bij volwassenen en adolescenten met een gewicht van 50 kg of meer: iedere twee tot vier weken een stapsgewijze verlaging met tweemaal daags 500 mg; bij zuigelingen ouder dan 6 maanden, bij kinderen en adolescenten met een gewicht van minder dan 50 kg: verlaging van de dosering dient een stapsgewijze verlaging van tweemaal daags 10 mg/kg iedere twee weken niet te overschrijden; bij zuigelingen jonger dan 6 maanden: verlaging van de dosering dient een stapsgewijze verlaging van tweemaal daags 7 mg/kg iedere twee weken niet te overschrijden).

Arrêt du traitement Conformément à la pratique clinique usuelle, l’arrêt éventuel du traitement par Levetiracetam doit être realize de manière progressive (par exemple, chez l’adulte et l’adolescent de plus de 50 kg : diminution de 500 mg 2 fois par jour, toutes les deux à quatre semaines ; chez le nourrisson de plus de 6 mois, l’enfant et l’adolescent pesant moins de 50 kg : diminution de dose ne devant pas dépasser 10 mg/kg 2 fois par jour toutes les 2 semaines ; chez le nourrisson (moins de 6 mois) : diminution de dose ne devant pas dépasser 7 mg/kg deux fois par jour toutes les deux semaines).
Stopzetting In overeenstemming met de gangbare klinische praktijk wordt aanbevolen de dosering geleidelijk af te bouwen, wanneer met Levetiracetam moet worden gestopt (bijv. bij volwassenen en adolescenten met een gewicht van 50 kg of meer: iedere twee tot vier weken een stapsgewijze verlaging met tweemaal daags 500 mg; bij zuigelingen ouder dan 6 maanden, bij kinderen en adolescenten met een gewicht van minder dan 50 kg: verlaging van de dosering dient een stapsgewijze verlaging van tweemaal daags 10 mg/kg iedere twee weken niet te overschrijden; bij zuigelingen jonger dan 6 maanden: verlaging van de dosering dient een stapsgewijze verlaging van tweemaal daags 7 mg/kg iedere twee weken niet te overschrijden).

Arrêt du traitement Conformément à la pratique clinique usuelle, l’arrêt éventuel du traitement par lévétiracetam doit être réalisé de manière progressive (p. ex. chez l’adulte et l’adolescent de plus de 50 kg : diminution de 500 mg deux fois par jour, toutes les deux à quatre semaines ; chez le nourrisson de plus de 6 mois, l’enfant et l’adolescent pesant moins de 50 kg : diminution de dose ne devant pas dépasser 10 mg/kg deux fois par jour toutes les deux semaines; chez le nourrisson (moins de 6 mois) : diminution de dose ne devant pas dépasser 7 mg/kg deux fois par jour toutes les deux semaines).
Stopzetting In overeenstemming met de gangbare klinische praktijk wordt aanbevolen de dosering geleidelijk af te bouwen, wanneer met levetiracetam moet worden gestopt (bijv. bij volwassenen en adolescenten met een gewicht van 50 kg of meer: iedere twee tot vier weken een stapsgewijze verlaging met tweemaal daags 500 mg; bij zuigelingen ouder dan 6 maanden, bij kinderen en adolescenten met een gewicht van minder dan 50 kg: verlaging van de dosering dient een stapsgewijze verlaging van tweemaal daags 10 mg/kg iedere twee weken niet te overschrijden; bij zuigelingen (jonger dan 6 maanden): verlaging van de dosering dient een stapsgewijze verlaging van tweemaal daags 7 mg/kg iedere twee weken niet te overschrijden).

Arrêt du traitement Conformément à la pratique clinique usuelle, l’arrêt éventuel du traitement par Keppra doit être réalisé de manière progressive (par exemple, chez l’adulte et l’adolescent de plus de 50 kg : diminution de 500 mg 2 fois par jour, toutes les deux à quatre semaines ; chez le nourrisson de plus de 6 mois, l’enfant et l’adolescent pesant moins de 50 kg : diminution de dose ne devant pas dépasser 10 mg/kg 2 fois par jour toutes les 2 semaines ; chez le nourrisson (moins de 6 mois) : diminution de dose ne devant pas dépasser 7 mg/kg deux fois par jour toutes les deux semaines).
Stopzetting In overeenstemming met de gangbare klinische praktijk wordt aanbevolen de dosering geleidelijk af te bouwen, wanneer met Keppra moet worden gestopt (bijv. bij volwassenen en adolescenten met een gewicht van 50 kg of meer: iedere twee tot vier weken een stapsgewijze verlaging met tweemaal daags 500 mg; bij zuigelingen ouder dan 6 maanden, bij kinderen en adolescenten met een gewicht van minder dan 50 kg: verlaging van de dosering dient een stapsgewijze verlaging van tweemaal daags 10 mg/kg iedere twee weken niet te overschrijden; bij zuigelingen jonger dan 6 maanden: verlaging van de dosering dient een stapsgewijze verlaging van tweemaal daags 7 mg/kg iedere twee weken niet te overschrijden).

Le traitement peut induire une certaine diminution de la réactivité (sédation, amnésie, diminution de la fonction musculaire), éventuellement accentuée par l'usage concomitant d'alcool ou de médicaments du système nerveux central (voir § " Utilisation de LENDORMIN en association avec des aliments ou des boissons" et § " Utilisation de LENDORMIN en association avec d'autres médicaments" ).
De behandeling kan een vermindering van het reactievermogen (sedatie, geheugenverlies, vermindering van de spierfunctie) veroorzaken. Dit effect kan nog versterkt worden door gelijktijdige inname van alcohol of geneesmiddelen die op het centrale zenuwstelsel inwerken (zie § " Gebruik van LENDORMIN in combinatie met voedsel en drank" en § " Gebruik van LENDORMIN in combinatie met andere geneesmiddelen" ).

Il convient d'avertir le patient que le traitement peut induire une certaine diminution de sa réactivité (sédation, amnésie, diminution de la fonction musculaire), éventuellement accentuée par l'usage concomitant d'alcool ou d'autres dépresseurs du système nerveux central.
Men moet de patiënt verwittigen dat de behandeling een vermindering van zijn reactievermogen (sedatie, amnesie, vermindering van de spierfunctie) kan veroorzaken, wat eventueel nog versterkt wordt door gelijktijdig gebruik van alcohol of andere depressoren van het centrale zenuwstelsel.

Il peut provoquer : une coloration des dents et de la prothèse, une langue « villeuse », une diminution du goût (et de l’odorat), une hyperpigmentation des gencives (« mélanose du fumeur ») et du palais, des caries, une candidose orale, un échec de l’implantation de dents, une parodontite (avec comme conséquence éventuelle une chute de la dent), une leucoplasie et un cancer des lèvres, de la cavité buccale ou de la gorge 6,7 .
Kunnen optreden: verkleuring van de tanden, van de prothese, een “hairy” tong, verminderde smaak (en reukzin), hyperpigmentatie van het tandvlees (“smoker’s melanosis”) en van het verhemelte, cariës, orale candidiasis, mislukken van tandimplantaten, parodontitis (met eventueel tanduitval voor gevolg), leukoplakie en kanker van lippen, mondholte of keel 6,7 .

La sialorrhée est due à une production accrue de salive (p.ex. en cas de douleur ou inflammation de la région buccale, de prothèse dentaire mal ajustée, et éventuellement en cas de gastrite ou d’ulcère peptique) ou à une diminution de l’élimination de la salive (p.ex. parfois dans la maladie de Parkinson, en cas de crise d’épilepsie, dans les affections neuromusculaires des muscles de la mastication et de la déglutition, .).
Speekselvloed is het gevolg van een verhoogde speekselproductie (bv. bij pijn of ontsteking van de buccale regio, slecht passende tandprothese, en mogelijk bij gastritis of peptische ulcera) of van verminderde speekselafvoer (bv. soms bij de ziekte van Parkinson, naar aanleiding van een epileptisch insult, bij neuromusculaire aandoeningen van de kauw- en slikspieren, .).