Vertaling van "10 cette insécurité " (Frans → Nederlands) :

L'honorable ministre a d'ailleurs chargé son administration de trouver une solution à l'insécurité juridique qui pesait sur les secouristes ambulanciers qui utilisaient cette nouvelle technologie dans le cadre de l'aide médicale urgente et qui pratiquaient dès lors un acte médical au sens de l'arrêté royal nº 78 relatif à l'exercice des professions des soins de santé du 10 novembre 1967.
De geachte minister heeft zijn administratie trouwens de opdracht gegeven een oplossing te vinden voor de juridische onzekerheid waarin de ambulanciers zich bevonden die de nieuwe technologie gebruikten in het kader van de dringende medische hulp en die bijgevolg een medische handeling uitvoerden in de zin van het koninklijk besluit nr. 78 van 10 november 1967 betreffende de uitoefening van de gezondheidszorgberoepen.

Le fait que certains employeurs avaient droit à une réduction de cotisations sociales en vertu de la disposition originaire et ne disposaient plus de ce droit après la modification rétroactive de cette disposition ne permet pas de conclure que le législateur aurait instauré, de manière injustifiée, pour les entreprises concernées, une restriction de la propriété qui serait contraire à l'article 16 de la Constitution et à l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme ou une insécurité juridique contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution.
Uit het feit dat sommige werkgevers die op grond van de oorspronkelijke bepaling recht hadden op een bijdragevermindering, na de retroactieve wijziging dat recht niet meer bezaten, kan niet worden afgeleid dat de wetgever op onverantwoorde wijze voor de betrokken ondernemingen een met artikel 16 van de Grondwet en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens strijdige eigendomsbeperking of een met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet strijdige rechtsonzekerheid zou hebben ingevoerd.

' L'article 16, § 2, de l'arrêté royal n° 38 du 27 juillet 1967 organisant le statut social des travailleurs indépendants, tel qu'il a été modifié par l'article 2 de la loi du 3 décembre 1984 (modifiant l'arrêté royal n° 38 du 27 juillet 1967 organisant le statut social des travailleurs indépendants) viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il ne s'applique pas au recouvrement de la cotisation spéciale de sécurité sociale due par les travailleurs indépendants en vertu des articles 60 à 73 de la loi du 28 décembre 1983 portant des dispositions fiscales et budgétaires, alors qu'il s'applique au recouvrement des cotisations ordinaires de sécurité sociale régularisées dues par les travailleurs indépendants en situation de début ou de reprise d'activité, et alors que les personnes redevables de ces deux catégories de cotisations se trouvent dans des situations comparables, et que l'absence de régime de prescription maintient le patrimoine des travailleurs indépendants redevables de la cotisation spéciale de sécurité sociale dans l'insécurité pendant une durée indéterminée, à la différence de celui des travailleurs indépendants redevables des cotisations ordinaires de début d'activité, régularisées, qui bénéficient d'un régime de prescription limitant cette incertitude dans le temps ?
' Schendt artikel 16, § 2, van het koninklijk besluit nr. 38 van 27 juli 1967 houdende inrichting van het sociaal statuut der zelfstandigen, zoals gewijzigd bij artikel 2 van de wet van 3 december 1984 (tot wijziging van het koninklijk besluit nr. 38 van 27 juli 1967 houdende inrichting van het sociaal statuut der zelfstandigen), de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het niet van toepassing is op de invordering van de bijzondere bijdrage voor sociale zekerheid die op grond van de artikelen 60 tot 73 van de wet van 28 december 1983 houdende fiscale en begrotingsbepalingen door de zelfstandigen verschuldigd is, terwijl het van toepassing is op de invordering van de geregulariseerde gewone bijdragen voor sociale zekerheid die door de zelfstandigen verschuldigd zijn bij de aanvang of de hervatting van de beroepsbezigheid, en terwijl de personen die beide categorieën van bijdragen verschuldigd zijn, zich in vergelijkbare situaties bevinden en de ontstentenis van een verjaringsregeling het vermogen van de zelfstandigen die de bijzondere bijdrage voor sociale zekerheid verschuldigd zijn, voor onbepaalde duur onzeker maakt, in tegenstelling tot het vermogen van de zelfstandigen die de geregulariseerde gewone bijdragen bij de aanvang van de beroepsbezigheid verschuldigd zijn en een verjaringsregeling genieten die die onzekerheid in de tijd beperkt ?

Considérant que l'article 7, alinéa 1, 2° de l'arrêté royal précité du 19 décembre 2000 prévoit le retrait de la reconnaissance comme ouvrier portuaire lorsque ce dernier s'est rendu coupable d'un fait donnant lieu à la rupture immédiate du contrat de travail pour motif grave; que cette disposition qui apparaissait déjà dans le précédent arrêté royal du 10 janvier 1977 a été interprétée traditionnellement comme ayant trait à des faits rendant définitivement et immédiatement impossible la poursuite de toute collaboration professionnelle entre la collectivité du port et l'ouvrier portuaire concerné (Conseil d'Etat, Broeckx, n° 24.937,20 décembre 1984, arrêts du Conseil d'Etat, Broeckx, 1984, 2284-2304; Tribunal du Travail d'Anvers, 20 février 1981, RG n° 74.575, non publié); qu'il a cependant été jugé dans un arrêt récent (Tribunal du Travail d'Anvers, 17 octobre 2003, RG n° 335.784, non publié) que cette disposition vise des faits qui se produisent dans l'exécution d'une situation concrète de droit du travail entre un employeur réel et un ouvrier portuaire, qui autorisent cet employeur à le licencier pour motif grave; que cet arrêté royal a pour but de supprimer l'insécurité juridique actuelle en ce qui concerne cette disposition en prévoyant expressément qu'elle concerne des faits rendant immédiatement et totalement impossible la poursuite d'une collaboration professionnelle entre le port dans son ensemble et l'ouvrier portuaire;
Overwegende dat artikel 7, eerste lid, 2° van het voormelde koninklijk besluit van 19 december 2000 voorziet in de intrekking van de erkenning als havenarbeider wanneer deze laatste zich schuldig maakt aan feiten die een dringende reden voor ontslag uitmaken; dat deze bepaling, die ook reeds voorkwam in het vorige koninklijk besluit van 10 januari 1977, traditioneel in die zin geïnterpreteerd werd dat ze betrekking heeft op feiten waardoor elke professionele samenwerking tussen de collectiviteit van het havenbedrijf en de betrokken havenarbeider onmiddellijk en volledig onmogelijk gemaakt wordt (R.v.St., Broeckx, nr. 24.937, 20 december 1984, Arr. R.v.St., 1984, 2284-2304; Arbrb. Antwerpen, 20 februari 1981, A.R. nr. 74.575, onuitgeg.); dat in een recent vonnis (Arbrb. Antwerpen, 17 oktober 2003, A.R. nr. 335.784, onuitgeg) echter geoordeeld werd dat deze bepaling betrekking heeft op feiten die zich voordoen in de uitvoering van een concrete arbeidsrechtelijke situatie tussen een concrete werkgever en een havenarbeider, die deze werkgever toelaten hem om dringende reden te ontslaan; dat dit besluit tot doel heeft de huidige rechtsonzekerheid omtrent deze bepaling weg te nemen, door uitdrukkelijk te voorzien dat deze betrekking heeft op feiten waardoor de verdere professionele samenwerking tussen de havenarbeider en het havenbedrijf in zijn geheel onmiddellijk en volledig onmogelijk wordt;

[10] Cette insécurité juridique pourrait être partiellement levée par la directive sur la vente à distance de services financiers qui est actuellement en discussion au Conseil et au Parlement.
[10] De op dit gebied bestaande rechtsonzekerheid kan voor een deel worden weggenomen door de richtlijn betreffende de verkoop op afstand van financiële diensten, die momenteel in behandeling is bij de Raad en het Parlement.