Dès lors, il était parfaitement cohérent de la part d’un État actionnaire unique avisé de prélever le plus grand montant possible de dividende exceptionnel, selon les termes mêmes de la République française, plutôt que de laisser les fonds dans l’entreprise, dont après l’ouverture du capital en 1997, il ne tirerait au plus que son prorata dans la part de capital maintenue.
Het was dan ook volstrekt logisch dat de Staat als bedachtzame enige aandeelhouder een zo groot mogelijk bedrag aan uitzonderlijk dividend inde, om de bewoordingen van de Franse Republiek zelf te gebruiken, eerder dan de middelen in de onderneming te laten en, na de openstelling van het kapitaal in 1997, hoogstens aanspraak te kunnen maken op haar aandeel in het behouden kapitaal.