Avant de se demander si la pièce à assurer est une pièce authentique ou un faux, une pièce volée ou une pièce détenue légalement, l'assureur va dans un premier temps agir comme un « profiler » et voir qui il a réellement en face de lui, partant du principe que les réponses aux autres questions qu'il pourra se poser par la suite découleront logiquement de son analyse psychologique du risque.
Alvorens zich af te vragen of het te verzekeren werk authentiek of vals is, of het gestolen werd of legaal bezit is, zal de verzekeraar eerst als een « profiler » tewerk gaan en kijken wie hij echt voor zich heeft zitten. Daarbij gaat hij uit van het principe dat de antwoorden op de andere vragen die hij zich vervolgens stelt, automatisch zullen volgen uit zijn psychologische analyse van het risico.