Rétrospectivement, la synergie de la mer Noire, élaborée peu après l’adhésion de ces deux pays, semble avoir consisté en un document élaboré à la hâte et conçu pour combler un «vide» ou un «trou noir», selon votre préférence, auquel l’UE a dû faire face quasiment du jour au lendemain.
De Synergie voor het Zwarte-Zeegebied, die niet lang na de toetreding van die twee landen is ontwikkeld, blijkt achteraf een haastig samengesteld document te zijn, dat ontworpen is om een “zwarte plek”of “zwart gat” – hoe je het ook wilt noemen – te dichten en waar de EU min of meer van de ene op de andere dag een oplossing voor moest vinden.