Alors que l’on aurait pu s’attendre, à l’occasion du premier sommet mondial organisé après l’entrée en vigueur du traité de Lisbonne, à ce que l’Union européenne ne ménage pas ses efforts pour parvenir à un nouvel accord mondial ambitieux et substantiel sur la lutte contre le changement climatique, nous et les citoyens européens avons été les témoins d’une démonstration de fragmentation, certains dirigeants politiques jouant leur propre jeu et l’Union européenne jouant le rôle d’acolyte et de spectateur.
Alhoewel men zou verwachten dat de Europese Unie tijdens de eerste wereldconferentie waar zij aan deelnam na het in werking treden van het Verdrag van Lissabon een duidelijk leidende rol op zich zou nemen in de inspanningen om te komen tot een nieuwe, ambitieuze en veelomvattende overeenkomst op wereldwijd niveau voor de bestrijding van klimaatverandering, zijn wij samen met alle Europese burgers getuige geweest van een algemeen beeld van versplintering, waarbij bepaalde Europese leiders hun eigen spel speelden, en de Europese Unie de rol van figurant of zelfs toeschouwer had.