Ce dynamisme perpétuel, ce goût irrésistible de l'action, parfois au doux effroi de ses collaborateurs, qui ont pourtant l'estomac et l'agenda bien accrochés, à ce que je me suis laissé dire, il y a naturellement une façon encore plus imagée de l'illustrer : Robert Urbain, chers collègues, c'est un Franc Borain !
De niet-aflatende dynamisme, die onweerstaanbare drang naar actie, vaak tot lichte ontzetting van zijn medewerkers die nochtans van geen kleintje vervaard waren, kan natuurlijk ook nog met een ander beeld geïllustreerd worden : dat van Robert Urbain als « franc Borain ! »