Traduction de «actions civiles ultérieures » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

action au civil | action civile | action engagée au civil | procès civil
civiele actie | geding | proces | rechtsgeding | rechtszaak

action civile
burgerlijk geding

recevabilité de l'action civile
ontvankelijkheid van de civielrechtelijke vordering

actions civiles sur la base de plusieurs marques
civiele vorderingen op grond van meerdere merken

action civile
burgerlijke rechtsvordering

exercice de l'action civile
instellen van de burgerlijke rechtsvordering

action en matière civile [ action devant une juridiction civile | litige ]
burgerlijke procedure

action en responsabilité civile
vordering tot verantwoordelijkheid

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Dans la mesure où ils n'entendent pas maintenir le principe jurisprudentiel de l'autorité de la chose jugée au pénal par rapport aux actions civiles ultérieures (voy. supra, II, 4.1), les rédacteurs de la proposition de loi contenant le Code de procédure pénale proposent également de mettre fin à la règle selon laquelle le pénal tient le civil en état: lorsque l'action civile est poursuivie séparément de l'action publique, le juge civil ne serait plus obligé d'en suspendre l'examen tant qu'il n'a pas été prononcé définitivement sur l'action publique intentée; il pourrait ordonner la suspension mais ne devrait pas nécessairement le faire.
In zoverre de redacteurs van het wetsvoorstel houdende het Wetboek van strafprocesrecht het jurisprudentieel principe van het gezag van rechterlijk gewijsde in strafzaken ten aanzien van latere burgerlijke rechtsvorderingen niet willen behouden (zie supra, II, 4.1.), stellen zij eveneens voor om een einde te stellen aan de regel « le pénal tient le civil en état »: wanneer de burgerlijke rechtsvordering afzonderlijk van de strafvordering wordt voortgezet, dan zal de burgerlijke rechter niet langer verplicht zijn de behandeling op te schorten tot er een einduitspraak over de ingestelde strafvordering is; hij zal de opschorting kunnen bevelen, maar zal dit niet noodzakelijkerwijs moeten doen.

Le Conseil d'État tout comme le Conseil supérieur de la Justice font remarquer, dans leurs avis respectifs, que l'alinéa 2 de l'article 11 vise à consacrer la jurisprudence de la Cour de cassation qui a mis fin au caractère absolu de l'autorité de la chose jugée au pénal sur les actions civiles ultérieurs.
Zowel de Raad van State als de Hoge Raad voor de Justitie wijzen er in hun respectieve adviezen op dat het tweede lid van artikel 11 ertoe strekt de rechtsspraak te bekrachtigen van het Hof van Cassatie, die een einde heeft gemaakt aan het absolute gezag van het rechterlijk gewijsde in strafzaken ten aanzien van latere civielrechtelijke vorderingen.

Le CSJ qui entend au contraire maintenir le principe de l'autorité de la chose jugée au pénal sur les actions civiles ultérieures en raison des impératifs de stabilité et de paix sociale (sauf à l'encontre des parties qui n'auraient pas été à la cause devant le juge pénal), estime souhaitable que l'on maintienne également la règle de l'actuel article 4 du Titre préliminaire du Code d'Instruction Criminelle.
De HRJ daarentegen, die het principe van het gezag van rechterlijk gewijsde ten aanzien van latere burgerlijke rechtsvorderingen wel wil behouden om redenen van stabiliteit en sociale rust (behalve ten aanzien van de partijen die voor de strafrechter niet in het geding waren), acht het wenselijk dat ook de regel vervat in het huidige artikel 4 van de Voorafgaande Titel van het Wetboek van strafvordering behouden blijft.

Les rédacteurs de la proposition de loi contenant le Code de procédure pénale proposent que la chose jugée au pénal n'ait plus, par rapport aux actions civiles ultérieures, que valeur de présomption de vérité susceptible de preuve contraire (art. 11).
De redacteurs van het wetsvoorstel houdende het Wetboek van strafprocesrecht stellen voor dat het gezag van rechterlijk gewijsde in strafzaken ten overstaan van latere burgerlijke rechtsvorderingen nog slechts de waarde van een vermoeden van waarheid zou krijgen dat vatbaar is voor tegenbewijs (art. 11).

4. Fin de l'autorité de chose jugée au pénal par rapport aux actions civiles ultérieures (art. 11, alinéa 2)
4. Einde van het gezag van rechterlijk gewijsde in strafzaken ten aanzien van de latere burgerlijke rechtsvorderingen (art. 11)

L'action directe instituée par l'article 1798 du Code civil n'est pas entravée par le jugement qui a déclaré ouverte la réorganisation judiciaire de l'entrepreneur, ni par les décisions ultérieures prises par le tribunal au cours de celle-ci ou prises par application de l'article XX. 84, § 2.
De in artikel 1798 van het Burgerlijk Wetboek bedoelde rechtstreekse vordering wordt niet verhinderd door het vonnis dat de gerechtelijke reorganisatie van de aannemer open verklaart en evenmin door latere beslissingen die door de rechtbank zijn gewezen tijdens de gerechtelijke reorganisatie of met toepassing van artikel XX. 84, § 2.

II. L'article 20, alinéa 2, du titre préliminaire du Code de procédure pénale viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il prévoit que l'action publique pourra encore être exercée ultérieurement à l'égard d'une personne morale qui a perdu sa personnalité juridique d'une des manières visées à l'article 20, alinéa 1, du titre préliminaire du Code de procédure pénale, et ce sans qu'il doive être prouvé que cette perte de la personnalité juridique a pour but d'échapper aux poursuites, si la perte de la personnalité juridique n'a lieu qu'après que la personne morale a été inculpée par le juge d'instruction conformément à l'article 61bis du Code d'instruction criminelle, alors que l'action publique sans pareille preuve que la perte de la personnalité juridique a pour but d'échapper aux poursuites, ne peut plus être exercée à l'égard d'une personne morale qui a également perdu sa personnalité juridique de la même manière, et que cette perte de la personnalité juridique ne se produit également qu'après : - que le ministère public a introduit contre la personne morale une demande nominative d'ouverture d'une instruction judiciaire; - qu'une plainte nominative avec constitution de partie civile a été déposée contre la personne morale; - que la personne morale a été renvoyée par la chambre du conseil devant le tribunal correctionnel, et ce sans avoir été inculpée par le juge d'instruction; - que cette personne morale a été directement citée à comparaître devant le juge pénal du fond par le ministère public ou la partie civile ?
II. Schendt artikel 20, tweede lid van de Voorafgaande Titel van het wetboek van strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet door te bepalen dat de strafvordering toch nog verder kan worden uitgeoefend tegenover een rechtspersoon die zijn rechtspersoonlijkheid heeft verloren op één van de wijzen bepaald in artikel 20, eerste lid van de Voorafgaande Titel van het wetboek van strafvordering, én dit zonder dat bewijs moet worden geleverd dat dit verlies van de rechtspersoonlijkheid tot doel heeft om te ontsnappen aan de vervolging, wanneer dit verlies van rechtspersoonlijkheid zich pas voordoet nadat de rechtspersoon overeenkomstig artikel 61bis van het wetboek van strafvordering door de onderzoeksrechter in verdenking is gesteld, terwijl de strafvordering zonder dergelijk bewijs dat het verlies van de rechtspersoonlijkheid tot doel heeft om te ontsnappen aan de vervolging, niet meer kan worden uitgeoefend tegenover een rechtspersoon die ook zijn rechtspersoonlijkheid heeft verloren op dezelfde wijze, én dit verlies van rechtspersoonlijkheid zich ook pas voordoet nadat : - er tegen de rechtspersoon een nominatieve vordering tot gerechtelijk onderzoek [...] werd genomen door het openbaar ministerie; - er tegen de rechtspersoon een nominatieve klacht met burgerlijke partijstelling werd gedaan; - de rechtspersoon door de raadkamer werd verwezen naar de correctionele rechtbank, en dit zonder in verdenking te zijn gesteld door de onderzoeksrechter; - deze rechtspersoon door het openbaar ministerie of door de burgerlijke partij rechtstreeks werd gedaagd voor de strafrechter ten gronde ?

En instaurant l'indemnité de procédure, le législateur poursuivait un double objectif : d'une part, mettre fin à l'obligation, pour les justiciables, d'introduire une nouvelle procédure devant le juge civil, sur la base de l'article 1382 du Code civil, en vue d'obtenir une indemnité pour les frais d'avocat qu'ils ont supportés, et, d'autre part, améliorer la gestion des finances publiques en évitant que des autorités aient à supporter les frais de deux procédures différentes devant deux juridictions différentes à l'occasion de la contestation, par un justiciable, d'un même acte administratif : « Actuellement, le requérant qui obtient gain de cause devant le Conseil d'Etat doit introduire une action devant les juridictions de l'ordre judiciaire en vue d'obtenir la répétibilité des honoraires d'avocats, sauf accord à l'amiable avec la partie adverse. [...] Toutefois, il semble contraire au principe de bonne administration de la justice d'imposer à un justiciable une nouvelle procédure juridictionnelle lorsqu'il est arrivé avec succès au terme de la procédure devant la section du contentieux administratif du Conseil d'Etat. De même, les pouvoirs publics s'exposent à devoir supporter une double indemnité, d'une part, pour la procédure devant le Conseil d'Etat et d'autre part, pour la procédure ultérieure devant la juridiction de l'ordre judiciaire, ce qui est préjudiciable à une bonne gestion des deniers publics » (Doc. parl., Sénat, 2012-2013, n° 5-2277/1, p. 24).
Met het invoeren van de rechtsplegingsvergoeding streefde de wetgever een dubbele doelstelling na : enerzijds, een einde maken aan de verplichting, voor de rechtsonderhorigen, om een nieuwe procedure op te starten voor de burgerlijke rechter op grond van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek teneinde een vergoeding te verkrijgen voor de door hen gemaakte advocatenkosten en, anderzijds, het beheer van de openbare financiën verbeteren door te vermijden dat overheden de kosten van twee verschillende procedures voor twee verschillende rechtscolleges moeten dragen bij de betwisting, door een rechtsonderhorige, van een zelfde bestuurshandeling : « Momenteel moet de verzoeker, die voor de Raad van State in het gelijk gesteld wordt, een rechtsvordering instellen voor de gewone rechtscolleges teneinde de verhaalbaarheid van de advocatenhonoraria te verkrijgen, behoudens minnelijke overeenkomst met de tegenpartij. [...] Het lijkt echter tegenstrijdig met het principe inzake goed bestuur om aan een rechtsonderhorige een nieuwe gerechtelijke procedure op te leggen wanneer de procedure voor de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State voor die partij met succes beëindigd werd. Bovendien worden de openbare overheden blootgesteld aan een dubbele vergoeding, enerzijds voor de procedure voor de Raad van State en anderzijds voor de daaropvolgende procedure voor de justitiële rechter, wat afbreuk doet aan een goed beheer van de openbare financiën » (Parl. St., Senaat, 2012-2013, nr. 5-2277/1, p. 24).

L'article 31bis, § 1, 4°, de la loi du 1 août 1985 portant des mesures fiscales et autres viole les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il ne permet pas à la victime d'actes intentionnels de violence de saisir la Commission instituée par cette loi d'une demande d'aide financière dans un délai de trois ans à compter du moment où elle a connaissance du décès de l'auteur et de la renonciation à la succession de celui-ci par ses héritiers, alors qu'il a été statué définitivement sur l'action publique et accordé une indemnité provisionnelle sur le plan civil et qu'il n'est pas statué ultérieurement sur les intérêts civils.
Artikel 31bis, § 1, 4°, van de wet van 1 augustus 1985 houdende fiscale en andere bepalingen schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het het slachtoffer van opzettelijke gewelddaden niet toelaat bij de bij die wet opgerichte Commissie een verzoek om financiële hulp in te dienen binnen een termijn van drie jaar vanaf het ogenblik dat het kennis heeft van het overlijden van de dader en van de verwerping van diens nalatenschap door zijn erfgenamen, terwijl definitief uitspraak is gedaan over de strafvordering en een provisionele schadevergoeding op burgerlijk vlak is toegekend en terwijl later geen uitspraak is gedaan over de burgerlijke belangen.

En ne permettant pas à la victime de saisir la Commission d'une telle demande dans un délai de trois ans à compter du moment où elle a connaissance du décès de l'auteur et de la renonciation à la succession de celui-ci par ses héritiers, alors qu'il a été statué définitivement sur l'action publique et accordé une indemnité provisionnelle sur le plan civil et qu'il n'est pas statué ultérieurement sur les intérêts civils, la disposition en cause n'est pas compatible avec les articles 10 et 11 de la Constitution.
Door het het slachtoffer niet mogelijk te maken een dergelijk verzoek bij de Commissie in te dienen binnen een termijn van drie jaar vanaf het ogenblik dat het kennis heeft van het overlijden van de dader en van de verwerping van diens nalatenschap door zijn erfgenamen, terwijl definitief uitspraak is gedaan over de strafvordering en een provisionele schadevergoeding op burgerlijk vlak is toegekend en terwijl later geen uitspraak is gedaan over de burgerlijke belangen, is de in het geding zijnde bepaling niet bestaanbaar met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.