Le Conseil d'État avait déjà insisté dans son avis du 28 septembre 1967, dans lequel il admettait que le système de juridiction en matière fiscale puisse n'avoir qu'un degré, sur la circonstance « qu'il importe de veiller à ce qu'il offre aux parties toutes les garanties de défense de leurs droits.Si, la Cour d'appel est compétente tant en premier qu'en dernier ressort, il faut notamment que les parties puissent déférer à sa juridiction l'ensemble du litige, sans être limitées dans leur
action par la phase administrative qui l'a précédée » ...[+++](29).
In zijn advies van 28 september 1967, waarin de Raad van State het stelsel van enkele aanleg in fiscale zaken aanvaardde, werd reeds benadrukt dat « ervoor gewaakt dient te worden dat het de partijen al de waarborgen biedt inzake de verdediging van hun rechten.Wanneer het Hof van Beroep bevoegd is in eerste en in laatste aanleg, moeten de partijen namelijk het geschil in zijn geheel aan zijn rechtsmacht kunnen onderwerpen zonder in hun vordering beperkt te zijn door de administratieve fase die is voorafgegaan » (29).