En Belgique, il n'existe aucune jurisprudence en la matière, mais la Bundesgerichtshof allemande a jugé, à la faveur de deux arrêts du 12 janvier 2005, qu'un test ADN qui avait été réalisé par un laboratoire privé, à la demande de l'auteur d'une reconnaissance, et ce, sans l'accord de la mère ni celui de l'enfant — et qui avait révélé que cette personne n'était pas le père biologique de l'enfant qu'elle avait reconnu — ne pouvait pas être invoqué comme moyen de preuve dans une procédure de contestation de la reconnaissance.
In België is hierover nog geen rechtspraak, maar het Duitse Bundesgerichtshof heeft in twee arresten van 12 januari 2005 beslist dat een DNA-test die een erkenner door een privaat laboratorium had laten uitvoeren zonder toestemming van moeder en kind — waaruit bleek dat hij niet de biologische vader van het door hem erkende kind was — niet kan worden aangewend als bewijsmiddel in een procedure tot betwisting van deze erkenning.