Je pense que si l’idée d’un ministre des affaires étrangères portant une double casquette, c’est-à-dire nommé par le Conseil européen mais vice-président de la Commission européenne, l’a finalement emporté, c’est parce que, pour les intergouvernementalistes, c’est un moyen de mettre la main sur l’argent et le personnel de la Commission et, pour les plus communautaristes, c’est un moyen d’avoir leur mot à dire dans la politique étrangère de l’Union.
Mijns inziens heeft de functie van een minister van Buitenlandse Zaken met twee hoeden - in die zin dat hij door de Europese Raad benoemd wordt maar tegelijkertijd ook vice-voorzitter van de Europese Commissie is - uiteindelijk ingang gevonden omdat deze oplossing enerzijds voor de aanhangers van de intergouvernementele methode een manier is om het geld en het personeel van de Commissie te behouden en anderzijds voor de aanhangers van communautaire methode een manier is om deel te nemen aan het extern beleid van de Unie.