L’expérie
nce de la stratégie européenne pour l’emploi lancée il y a dix an
s, et qui constitue maintenant un pilier fondamental de la stratégie de Lisbonne, montre que
de tels mécanismes peuvent faire la différence, en apportant un nouvel éclairage sur les priorités qui n’étaient pas essentielles au niveau européen à l’époque – telles que la «flexicurité», la qualité et la productivité du travail, les structures d’accueil des enfant
...[+++]s, l’immigration, le travail non déclaré et les questions relatives aux minorités – et en proposant des méthodes novatrices pour les aborder.
De ervaring met de Europese werkgelegenheidsstrategie die tien jaar geleden is ingevoerd - en nu een essentiële pijler is van de Lissabonstrategie - leert dat dergelijke instrumenten veel kunnen betekenen, omdat zij nieuw licht werpen op zaken die niet van meet af aan op EU-niveau tot de prioriteiten worden gerekend, zoals "flexizekerheid", arbeidskwaliteit en –productiviteit, kinderopvang, immigratie, zwart werk en minderhedenkwesties, en ook op innovatieve manieren om dergelijke zaken aan te pakken.