Ou n’est-ce pas plutôt cette Europe faible, souffrante et irrésolue qui n’a nullement vaincu le nationalisme; l’Europe des chancelleries d’État; l’Europe des portes fermées; l’Europe indécise, asociale; l’Europe qui présente un sérieux déficit démocratique?
Of is het misschien toch dit zwakke, ziekelijke, weifelende Europa dat het nationalisme geenszins achter zich heeft gelaten, het Europa van de ambtenarenapparaten, het Europa van de gesloten deuren, het besluiteloze, asociale Europa met zijn ernstig democratisch tekort?