Vertaling van "attaquée était contraire " (Frans → Nederlands) :

Dans un arrêt du 12 juin 2007, la même Cour a jugé que l'application d'une loi française présentant des similitudes avec la disposition présentement attaquée était contraire, compte tenu des circonstances de l'affaire, à l'article 3 de la Convention européenne des droits de l'homme (CEDH, 12 juin 2007, Frérot c. France).
In een arrest van 12 juni 2007 heeft hetzelfde Hof de toepassing van een Franse wet die gelijkenissen vertoont met de thans bestreden bepaling, rekening houdend met de omstandigheden van de zaak, strijdig bevonden met artikel 3 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (EHRM, 12 juni 2007, Frérot t. Frankrijk).

Contrairement à ce qui a été jugé par les arrêts n 33/92, 40/94, 28/2007, 56/2008 et 53/2013, ceci suppose de prendre en considération la législation qui était applicable avant que la disposition attaquée soit adoptée et non plus celle existant le 21 juillet 1983, date de l'entrée en vigueur du Pacte précité.
In tegenstelling tot hetgeen werd geoordeeld in de arresten nrs. 33/92, 40/94, 28/2007, 56/2008 en 53/2013, veronderstelt zulks dat rekening dient te worden gehouden met de wetgeving die van toepassing was voordat de bestreden bepaling werd genomen en niet meer met de reglementering die bestond op 21 juli 1983, datum van inwerkingtreding van het voormelde Verdrag.

Il se réfère à la jurisprudence de la Cour européenne des droits de l'homme relative à l'article 3 du Premier Protocole additionnel à la Convention, et estime, contrairement aux requérants dans l'affaire n 2336, que la mesure attaquée était nécessaire, voire indispensable.
Hij verwijst naar de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens betreffende artikel 3 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Verdrag, en is in tegenstelling tot de verzoekers in de zaak nr. 2336 van mening dat de bestreden maatregel noodzakelijk en zelfs onvermijdelijk was.

Il ajoute, dans les affaires n 1988 et 1995, que les parties requérantes ne pouvaient invoquer une violation de l'article 23 de la Constitution : la Cour n'est pas compétente pour en assurer le respect, les parties requérantes ne démontrant pas un intérêt né et actuel et la disposition attaquée ne pouvant affecter leur situation personnelle; en outre, le Constituant n'a pas attribué d'effet direct à cette disposition et, même si cela était, les parties requérantes ne démontrent pas en quoi la disposition attaquée y serait contraire.
In de zaken nrs. 1988 en 1995 voegt hij eraan toe dat de verzoekende partijen geen schending van artikel 23 van de Grondwet konden aanvoeren : het Hof is niet bevoegd om de inachtneming ervan te verzekeren, de verzoekende partijen tonen geen reeds verkregen en actueel belang aan en de bestreden bepaling kan hun persoonlijke situatie niet raken; bovendien heeft de Grondwetgever aan die bepaling geen rechtstreeks effect toegekend en, zelfs indien zulks het geval was, tonen de verzoekende partijen niet aan op welke manier de aangevochten bepaling daarmee in strijd zou zijn.

Les requérants critiquent la discrimination que les dispositions attaquées créeraient entre les pharmaciens hospitaliers et les pharmaciens d'officine en ce qu'elles permettent aux premiers de délivrer, comme les seconds, des médicaments aux personnes hébergées en maison de repos et aux autres personnes visées par ces dispositions, alors qu'à l'inverse des seconds, les premiers, pratiquant des prix moins élevés, bénéficieraient, quant aux frais de fonctionnement de la pharmacie, d'une intervention financière des pouvoirs publics, ne seraient pas soumis à la T.V. A. et pourraient sélectionner les médicaments qu'ils acceptent de délivrer; les dispositions en cause créeraient ainsi une distorsion de concurrence, contraire tant au droit de choisir librement son pharmacien, consacré par les lois coordonnées sur l'assurance maladie-invalidité, qu'au principe d'une limitation de la concentration des officines sur un territoire déterminé, et ce, au détriment des officines situées à proximité des pharmacies hospitalières; cette distorsion de concurrence ne pourrait être justifiée ni par l'objectif de santé publique qui est celui de l'article 6 de la loi du 25 mars 1964 sur les médicaments (modifié par la loi attaquée) mais que le Roi n'était pas habilité à poursuivre en vertu de la loi du 26 juillet 1996, ni par l'objectif financier de réduction de la part des pouvoirs publics dans le financement de l'assurance maladie-invalidité, puisque la mesure en cause ne permet pas d'atteindre un tel objectif.
De verzoekende partijen uiten kritiek op de discriminatie die de aangevochten bepalingen zouden teweegbrengen tussen de ziekenhuisapothekers en de officina-apothekers, doordat zij de eerstgenoemden, evenals de laatstgenoemden, zouden toestaan geneesmiddelen te verstrekken aan personen die in rusthuizen verblijven en aan de andere in die bepalingen bedoelde personen, terwijl, in tegenstelling met de laatstgenoemden, de eerstgenoemden, die minder hoge prijzen toepassen, ten aanzien van de werkingskosten van de apotheek, een financiële tegemoetkoming van de overheid zouden krijgen, niet aan de B.T.W. zouden zijn onderworpen en de geneesmiddelen zouden kunnen kiezen die zij willen verstrekken; de in het geding zijnde bepalingen zouden aldus een concurrentievervalsing veroorzaken die in strijd is zowel met het recht om zijn apotheker vrij te kiezen, dat is vastgelegd in de gecoördineerde wetten op de ziekte- en invaliditeitsverzekering, als met het beginsel van de beperking van de concentratie van officina's op een bepaald grondgebied, en zulks ten nadele van de officina's die in de nabijheid van ziekenhuisapotheken gevestigd zijn; die concurrentievervalsing zou niet kunnen worden verantwoord, noch door de doelstelling van volksgezondheid, die is vervat in artikel 6 van de wet van 25 maart 1964 op de geneesmiddelen (gewijzigd bij de aangevochten wet) maar die de Koning niet gemachtigd was na te streven krachtens de wet van 26 juli 1996, noch door de financiële doelstelling het aandeel van de overheid in de financiering van de ziekte- en invaliditeitsverzekering te verminderen, vermits de in het geding zijnde maatregel het niet mogelijk maakt een dergelijke doelstelling te verwezenlijken.