Vertaling van "aucune responsabilité quelle " (Frans → Nederlands) :

Une fois que le client aura informé la banque ou le tiers désigné de l'abus de sa carte, le client n'encourt plus aucune responsabilité, quelle que soit la situation: avec ou sans contact, avec ou sans code.
Eens de klant de bank of aangestelde in kennis heeft gesteldvan het misbruik, draagt hij geen verantwoordelijkheid meer, ongeacht de situatie waarin hij zich bevindt: met of zonder contact, met of zonder pin.

4. Toute personne qui met des informations à la disposition de l’autorité compétente conformément au présent règlement n’est pas considérée comme violant une quelconque restriction à la divulgation d’informations requise en vertu d’un contrat ou d’une disposition législative, réglementaire ou administrative, et cela n’entraîne, pour la personne concernée, aucune responsabilité quelle qu’elle soit relative à cette notification.
4. Een persoon die overeenkomstig deze verordening informatie aan de bevoegde autoriteit verstrekt, wordt niet geacht een inbreuk te plegen op enige beperking van de openbaarmaking van informatie zoals vastgesteld in een contract, of zoals bepaald in wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen, en dit feit brengt voor de melder generlei aansprakelijkheid met zich mee.

Quelles sont les conséquences pour les travailleurs qui n'ont en soi aucune responsabilité ?
Wat zijn de consequenties van werknemers die op zich geen enkele verantwoordelijkheid hebben ?

Enfermer des enfants, quelles que soient les circonstances, est difficilement justifiable: après tout, les enfants n'ont aucune responsabilité dans le statut illégal de leurs parents et ne sont détenus dans un centre fermé qu'en raison de ce dernier » (9) .
De opsluiting van kinderen is, hoe goed de omstandigheden ook zijn, moeilijk te verantwoorden : kinderen dragen immers geen enkele verantwoordelijkheid voor de niet-legale status van de ouder(s) en worden enkel opgesloten in een gesloten centrum omwille van deze niet-legale status van hun ouders» (9) .

Alors qu'en 1971 le législateur a prévu l'intervention du Fonds commun de garantie parce que, « pour des raisons de justice sociale, il ne convient pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées » (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52), en 1975 il a limité cette intervention sur la base de la justification suivante de l'amendement du Gouvernement qui est devenu la disposition en cause : « Le texte du 2° du § 1 de l'article 50, tel qu'il était rédigé dans le Doc. 570 obligeait le Fonds Commun de garantie à intervenir dans n'importe quelle hypothèse de non-intervention d'une compagnie d'assurance agréée; cela visait, par exemple, toutes les restrictions apportées à l'indemnisation des personnes lésées par la législation sur l'assurance de responsabilité civile automobile. Les conséquences pécuniaires de cette disposition auraient été très lourdes. C'est pourquoi l'amendement reprend le texte du projet de loi primitif sur le contrôle des entreprises d'assurance (Doc., Sénat, 269) qui prévoyait l'intervention du Fonds lorsque l'obligation d'assurance n'ayant pas été respectée, aucune entreprise d'assurance agréée n'est obligée par la loi à ladite réparation. Cette version est d'ailleurs celle du projet de loi relatif à l'assurance obligatoire de la responsabilité civile automobile (art. 20, § 1 , 2°), qui a déjà été adopté à la Chambre. L'amendement introduit en outre une disposition qui traduit la volonté des membres de la Commission des Affaires économiques d'étendre l'obligation d'intervention du Fonds à la réparation des dommages provoqués par un accident de la circulation imputable à un événement fortuit (Doc. Sénat, 570, p. 52) » (Doc. parl., Sénat, 1974-1975, n° 468-2, p. 19).
Terwijl de wetgever in 1971 in de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds heeft voorzien omdat het « om redenen van sociale rechtvaardiging niet past de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed » (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52), heeft hij evenwel in 1975 die tegemoetkoming beperkt op grond van de volgende verantwoording van het amendement van de Regering dat tot de in het geding zijnde bepaling zou leiden : « Volgens de tekst van het 2° van § 1 van artikel 50 zoals hij in het Doc. 570 was opgesteld, was de tussenkomst van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds verplichtend in om 't even welke hypothese van niet-interventie van een toegelaten verzekeringsmaatschappij; dit had, bijvoorbeeld, betrekking op alle beperkingen die door de wetgeving op de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorrijtuigen aan het vergoeden der benadeelde personen worden opgelegd. De geldelijke gevolgen van die beschikking zouden zeer zwaar geweest zijn. Dit is de reden waarom het amendement de tekst overneemt van de oorspronkelijke wet op de controle der verzekeringsondernemingen (Doc. Senaat 269) waarin de tussenkomst van het Fonds voorzien was wanneer, ingevolge de niet-naleving der verzekeringsverplichting, geen enkele toegelaten verzekeringsonderneming door de wet tot schadevergoeding verplicht is. Die zienswijze is trouwens ook die van het wetsontwerp op de verplichte verzekering van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorvoertuigen (art. 20, § 1, 2°), dat reeds door de Kamer werd goedgekeurd. Het amendement voert, bovendien, een beschikking in die de wil weergeeft van de leden der Commissie van Economische Zaken om de verplichte tussenkomst van het Fonds uit te breiden tot het herstel van de schade die veroorzaakt wordt door een verkeersongeval dat aan een toeval te wijten is (Doc. Senaat, 570, blz. 52) » (Parl. St., Senaat, 1974-1975, nr. 468-2, p. 19).

Le Conseil d'État dit, à propos de cette disposition, que la règle prévue à l'article 14, § 1 , alinéa 2, en projet, selon laquelle le conservateur des hypothèques, absent ou empêché, assume, en toutes circonstances, la responsabilité de la gestion du suppléant tant envers le public qu'envers l'État et ce, sans aucune possibilité de recours, quelle que puisse être par ailleurs la gravité d'une faute éventuellement commise par le suppléant, n'est pas admissible au regard des règles du droit commun de la responsabilité civile et du principe d'égalité.
De Raad van State stelt met betrekking tot deze bepaling dat de regel vervat in het ontworpen artikel 14, § 1, tweede lid, naar luid waarvan de hypotheekbewaarder, wanneer hij afwezig of verhinderd is, in alle omstandigheden aansprakelijk blijft voor het beheer van de plaatsvervanger, zowel tegenover het publiek als tegenover de Staat, zonder enige mogelijkheid van verhaal, overigens ongeacht de ernst van de fout die de plaatsvervanger eventueel kan hebben begaan, is hoe dan ook niet aanvaardbaar in het licht van de gemeenrechtelijke regels inzake de burgerrechtelijke aansprakelijkheid en in het licht van het gelijkheidsbeginsel.

Ceci étant, quelle que soit l'importance des règles et des principes actuels du droit civil belge en la matière, ils résultent de dispositions législatives et il relève de la responsabilité du législateur de les modifier ou de les aménager s'il l'estime opportun, pour autant bien entendu qu'aucune règle supérieure de droit ne s'y oppose.
Wat ook het belang is van de huidige regels en principes van het Belgisch burgerlijk recht terzake, ze vloeien in elk geval voort uit wetsbepalingen, en het behoort tot de verantwoordelijkheid van de wetgever om die te wijzigen of aan te passen indien hij zulks opportuun acht, uiteraard voorzover dit niet in tegenspraak is met een hogere rechtsnorm.

Art. 18. Un membre du comité, quelle que soit sa charge, ne peut agir de sa propre initiative et engager en aucune manière la responsabilité du comité s'il n'a pas été dûment mandaté à cet effet.
Art. 18. Een lid van het comité mag niet uit eigen initiatief handelen en geenszins de verantwoordelijkheid van het comité op het spel zetten zonder daartoe behoorlijk gemachtigd te zijn, ongeacht zijn opdracht.