Traduction de «brouillage direct causé par le lobe principal » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

brouillage direct causé par le lobe principal
directe interferentie veroorzaakt door de hoofdbundel

direction du lobe principal
hoofdlusrichting

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

La directive a notamment renforcé le principe du pollueur-payeur (et ainsi permis d’éviter des coûts importants pour les finances publiques), en permettant la mise en œuvre, dans l’ensemble de l’Union, du principe de la responsabilité stricte à l’égard des dommages causés à l’environnement et en relevant les normes de réparation pour la restauration des ressources naturelles endommagées, notamment en ce qui concerne les dommages causés à la biodiversité.
De richtlijn heeft in het bijzonder het beginsel dat de vervuiler betaalt, versterkt (en zo aanzienlijke kosten voor de overheidsfinanciën vermeden) door strikte aansprakelijkheid voor milieuschade in de gehele EU in te voeren en de normen voor het herstel van beschadigde natuurlijke hulpbronnen te verhogen, in het bijzonder voor schade aan de biodiversiteit.

« 1) Les articles 2 et 3 de la directive 94/19/CE du Parlement européen et du Conseil, du 30 mai 1994, relative aux systèmes de garantie des dépôts, telle que modifiée par la directive 2005/1/CE du Parlement européen et du Conseil, du 9 mars 2005, doivent être interprétés en ce sens qu'ils n'imposent pas aux Etats membres d'adopter un régime de garantie des parts de sociétés coopératives agréées actives dans le secteur financier, tel que celui en cause au principal, ni ne s'opposent à ce qu'un Etat membre adopte un tel régime, pour autant que ce régime ne compromet pas l'efficacité pratique du régime de garantie des dépôts que cette directive impose aux Etats membres d'instaurer, ce qu'il appartient à la juridiction de renvoi de vérifier, et qu'il soit conforme au traité FUE, notamment aux articles 107 et 108 TFUE.
« 1) De artikelen 2 en 3 van richtlijn 94/19/EG van het Europees Parlement en de Raad van 30 mei 1994 inzake de depositogarantiestelsels, zoals gewijzigd bij richtlijn 2005/1/EG van het Europees Parlement en de Raad van 9 maart 2005, moeten aldus worden uitgelegd dat zij de lidstaten er niet toe verplichten een regeling als die van het hoofdgeding aan te nemen, op grond waarvan de aandelen van erkende coöperatieve vennootschappen die actief zijn in de financiële sector worden gewaarborgd, en er zich evenmin tegen verzetten dat een lidstaat een dergelijke regeling aanneemt, voor zover deze niet afdoet aan de nuttige werking van het depositogarantiestelsel dat de lidstaten krachtens deze richtlijn moeten instellen en voor zover zij strookt met het VWEU en met name de artikelen 107 en 108 VWEU.

87. Eu égard à l'ensemble des considérations qui précèdent, il convient de répondre à la première question que les articles 2 et 3 de la directive 94/19 doivent être interprétés en ce sens qu'ils n'imposent pas aux Etats membres d'adopter un régime de garantie des parts de sociétés coopératives agréées actives dans le secteur financier, tel que celui en cause au principal, ni ne s'opposent à ce qu'un Etat membre adopte un tel régime, pour autant que ce régime ne compromet pas l'efficacité pratique du régime de garantie des dépôts que cette directive impose aux Etats membres d'instaurer, ce qu'il appartient à la juridiction de renvoi de vérifier, et qu'il soit conforme au traité FUE, notamment aux articles 107 et 108 TFUE ».
87. Gelet op een en ander moet op de eerste vraag worden geantwoord dat de artikelen 2 en 3 van richtlijn 94/19 aldus moeten worden uitgelegd dat zij de lidstaten er niet toe verplichten een regeling als die van het hoofdgeding aan te nemen, op grond waarvan de aandelen van erkende coöperatieve vennootschappen die actief zijn in de financiële sector worden gewaarborgd, en er zich evenmin tegen verzetten dat een lidstaat een dergelijke regeling aanneemt, voor zover deze niet afdoet aan de nuttige werking van het depositogarantiestelsel dat de lidstaten krachtens deze richtlijn moeten instellen en voor zover zij strookt met het VWEU en met name de artikelen 107 en 108 VWEU. Het staat aan de verwijzende rechter om na te gaan of aan eerstgenoemde voorwaarde is voldaan ».

Ceux-ci se verront désormais obligés de poser une question préjudicielle à la Cour d'arbitrage lorsque le litige en cause porte sur la compatibilité d'une norme législative par rapport à l'article 32bis en projet. Cette obligation porte atteinte au principe général de droit constitutionnel en vertu duquel les juridictions judiciaires et administratives ont le pouvoir et même le devoir d'écarter l'application des actes législatifs qu'elles jugent incompatibles avec les normes directement applicables des traités internationaux ­ principe reconnu par l'arrêt Franco-Suisse Le Ski rendu par la Cour de Cassation en 1971 (1).
Zij moeten voortaan immers een prejudiciële vraag stellen aan het Arbitragehof wanneer het geschil in kwestie gaat over de verenigbaarheid van een wetsbepaling met het ontworpen artikel 32 bis. Die verplichting druist in tegen het algemene beginsel uit het grondwettelijk recht, volgens hetwelk de gerechtelijke en administratieve rechtscolleges de bevoegdheid en zelfs de plicht hebben om wetsbepalingen niet toe te passen indien zij deze onverenigbaar achten met internationaalrechtelijke normen met rechtstreekse werking ­ een beginsel dat in 1971 door het Hof van Cassatie is bevestigd in het arrest Franco-Suisse Le Ski (1)

Il apparaît dès lors que quatre arguments sont susceptibles de mettre en cause le respect du principe de proportionnalité par la proposition de directive:
Vier argumenten lijken er dus op te wijzen dat het voorstel van richtlijn strijdig is met het proportionaliteitsbeginsel :

58. Par la première question, sous c), la juridiction de renvoi demande, en substance, si l'article 132, paragraphe 1, sous g), de la directive 2006/112 ou d'' autres dispositions ' de cette directive doivent être interprétés en ce sens que les prestations de services effectuées par les avocats au profit des justiciables qui bénéficient de l'aide juridictionnelle dans le cadre d'un régime national d'aide juridictionnelle, tel que celui en cause au principal, sont exonérées de la TVA.
58. Met zijn eerste vraag, onder c), wenst de verwijzende rechter in wezen te vernemen of artikel 132, lid 1, onder g), van richtlijn 2006/112 dan wel ' andere bepalingen ' van deze richtlijn aldus moeten worden uitgelegd dat diensten van advocaten ten behoeve van rechtzoekenden die rechtsbijstand genieten in het kader van een nationaal stelsel van rechtsbijstand zoals in het hoofdgeding aan de orde is, zijn vrijgesteld van btw.

Enfin, l'appréciation du dommage à l'aune de l'absence de contrepartie normale de prestations de travail permet de ménager un juste équilibre entre les intérêts des différentes parties concernées, l'employeur public bénéficiant d'une action directe se cumulant à une action subrogatoire, tandis que la personne tenue de l'indemniser ne devra pas prendre en charge le versement de prestations qui procèdent d'options propres à la relation de travail en cause, et qui peuvent se révéler sans commune mesure avec le dommage subi directement par la victime auquel est, en principe, limitée l'action subrogatoire.
Ten slotte maakt de beoordeling van de schade in het licht van de ontstentenis van een normale tegenprestatie van arbeid het mogelijk een billijk evenwicht tussen de belangen van de verschillende betrokken partijen tot stand te brengen, aangezien de openbare werkgever een rechtstreekse vordering geniet die met een subrogatoire vordering wordt gecumuleerd, terwijl de persoon die ertoe is gehouden hem te vergoeden, de storting van prestaties die voortvloeien uit keuzes eigen aan de in het geding zijnde arbeidsrelatie, en die niet in verhouding kunnen blijken met de rechtstreeks door het slachtoffer geleden schade waartoe de subrogatoire vordering in beginsel is beperkt, niet ten laste zal moeten nemen.

Bien qu'il ne soit pas possible, dans le cadre du présent avis, d'esquisser en des termes généraux le point doctrinal, qui reste plutôt imprécis jusqu'à présent, relatif aux principes généraux de droit du droit constitutionnel et leur place dans la hiérarchie des normes, il est évident pour nous en tout état de cause que le principe reconnu par la Cour de cassation quant à la compétence de tout juge pour contrôler la loi à la lumière du droit international à effet direct, est un principe très étroitement associé à la mission du juge.
Alhoewel het in het bestek van dit advies niet mogelijk is het toch nog weinig precieze leerstuk van de algemene rechtsbeginselen van constitutioneel recht en hun plaats in de hiërarchie van de normen, in algemene termen, te schetsen, is het voor ons, hoe dan ook, duidelijk dat het door het Hof van Cassatie erkende beginsel over de bevoegdheid van elke rechter om de wet te toetsen aan het internationaal recht met rechtstreekse werking, een beginsel is dat ten nauwste verbonden is met de taak van de rechter.

Étant donné (a) que, dans le langage courant, le terme « discrimination » désigne une différence de traitement arbitraire et qu'une jurisprudence constante lui donne la définition rappelée en B.35, (b) que les articles 6 à 14 de la loi précisent, dans chacune de leurs dispositions, les éléments en raison desquels une discrimination est incriminée et (c) que les sanctions prévues par la loi ne sont possibles que si une discrimination cause un préjudice aux personnes qui en sont victimes, directement et personnellement, comme le mentionnent les considérants B.36 à B.38, les articles 6 à 14 de la loi, en ce qu'ils font de la discrimination un élément constitutif de certaines infractions ou une cause d'aggravation de certains minimums de peines, ne peuvent être considérés comme méconnaissant les exigences du principe de légalité en matière pénale » (14) .
Aangezien (a) de term « discriminatie » in de omgangstaal op een willekeurig verschil in behandeling slaat, en binnen een vaste rechtspraak geopteerd is voor de in B.35 vermelde omschrijving ervan, (b) de artikelen 6 tot 14 van de wet, in elk van de bepalingen ervan, de elementen preciseren die aanleiding geven tot een strafbaarstelling van discriminatie, en (c) de straffen waarin de wet voorziet, alleen mogelijk zijn wanneer discriminatie de personen die het slachtoffer ervan zijn, rechtstreeks en persoonlijk benadeelt, zoals is vermeld in B.36 tot B.38, kan niet ervan worden uitgegaan dat de artikelen 6 tot 14 van de wet, doordat zij van discriminatie een bestanddeel van bepaalde misdrijven maken, of een verzwaringsgrond voor bepaalde strafminima, niet voldoen aan de vereisten van het wettigheidsbeginsel in strafzaken » (14) .