Le service universel, qui consiste normalement à garantir un service de base, doit désormais être financé par les États membres qui, de leur côté, ne disposent d’aucune marge de manœuvre budgétaire pour pouvoir garantir la fourniture de ce service dans les zones rurales au moyen de subventions.
De universele dienstverlening, die in wezen een basisdienst moet garanderen, moet nu door de lidstaten worden betaald, die anderzijds enorm onder druk staan omdat er geen budgettaire speelruimte meer is om deze dienstverlening op het platteland door middel van subsidies veilig te stellen.