Le moyen unique du requérant est notamment fondé sur ce qu'en interprétant l'article 43, § 5, de la loi du 15 juin 1935 sur l'emploi des langues en matière judiciaire comme interdisant de nommer un candidat unilingue au Tribunal de première instance de Br
uxelles tant que le quota de magistrats bilingues n'est pas atteint, le ministre de la Justice ajoute à la loi une condition de nomination; l'article 60, § 3, de la même loi (qui est relatif au cas d'empêchement de composition du siè
ge pour des raisons linguistiques et dont l'applicati ...[+++]on implique que l'on se trouve en présence de magistrats déjà nommés), l'absence de sanction en cas de méconnaissance de l'article 43, § 5, précité et la pratique suivie jusqu'ici prouvent que cette disposition n'énonce pas une règle d'ordre public mais « un objectif qu'il convient de tenter d'atteindre compte tenu de l'insuffisance chronique du nombre de candidats légalement bilingues postulant ces emplois bruxellois ».Het enige middel van de verzoeker is met name gegrond op het feit dat de Minister van Justitie, door artikel 43, § 5, van de wet van 15 juni 1935 op het gebruik der talen in gerechtszaken in die zin te interpreteren dat het verbiedt een eentalige kandidaat in de Rechtbank van eerste aanleg te Brussel te
benoemen zolang het quotum van tweetalige magistraten niet is bereikt, aan de wet een benoemingsvoorwaarde toevoegt; artikel 60, § 3, van dezelfde wet (die betrekking heeft op het geval van belet van samenstelling van de zetel wegens taalredenen en waarvan de toepassing inhoudt dat het gaat om reeds benoemde magistraten), de ontstentenis
...[+++] van sanctie in geval van schending van het voormelde artikel 43, § 5, en de tot heden gevolgde praktijk bewijzen dat die bepaling geen regel van openbare orde is maar « een doelstelling die men dient trachten te bereiken rekening houdend met het chronisch tekort aan wettelijk tweetalige kandidaten die naar die Brusselse betrekkingen solliciteren ».