L'absence de hiérarchie commune des normes entre les différentes régulations mondiales, le consensus sur les droits universels certes, sans réelle opposabilité, un droit international ramené à des relations interétatiques et contrôlé par ceux là même qui se sont engagés (faiblesse des procédures de l'OIT), tout cela invite à rechercher de nouvelles pistes et références, en appelant à des régulations qui ne sont pas essentiellement étatiques.
De afwezigheid van een gemeenschappelijke hiërarchie van normen tussen de verschillende regelsystemen in de wereld, de consensus over vaste universele rechten die niet kunnen worden aangevochten, een internationaal recht dat is beperkt tot betrekkingen tussen staten en wordt gecontroleerd door dezelfden die de verplichtingen zijn aangegaan (een zwak punt in de procedures van de IAO), dit alles zet aan tot het zoeken naar nieuwe wegen en referentiepunten, onder gebruikmaking van regels die niet in hoofdzaak staten betreffen.
