La deuxième chose, c’est que le cas du produit motivant de la MiFID n’en dit pas très long non plus au sujet de la transparence des coûts. En effet, par exemple, lorsqu’une banque a le gestionnaire de fonds et le vendeur, on ignore ce qui se passe dans la transaction interne et, de manière intéressante, même ces transactions internes ne sont pas en mesure de ventiler les différents prix de vente.
Mijn tweede punt is dat inducements in het kader van de MIFID-richtlijn ook niet echt van kostentransparantie getuigen, want als de fondsbeheerder en de verkoper tot één en dezelfde bank behoren, weten we niet wat er in de “in house”-transactie gebeurt, en interessant genoeg worden zelfs bij zulke “in house”-transacties de kosten niet uitgesplitst.