Nous ne crierons victoire que lorsque les massacres et les actes terroristes seront totalement éradiqués, parce que chacun de ces actes fait souffrir la nation tout entière, comme l’attentat à la voiture piégée perpétré il y a tout juste un an par les FARC au club El Nogal, faisant 33 tués et 173 blessés, ou ce paysan de La Unión Peneya, qui a été brûlé vif par les guérillas terroristes parce qu’il refusait d’abandonner sa maison et de venir augmenter le nombre de personnes déplacées, ou encore cette paysanne de Tibú, qui a perdu une jambe à cause d’une mine alors qu’elle se promenait avec sa petite fille de cinq ans.
Wij zullen pas victorie roepen als alle bloedbaden en terreurdaden voorgoed tot het verleden behoren, want elke moord dompelt de gehele natie in diepe rouw. Denkt u maar aan de autobom die de FARC nu net een jaar geleden hebben lat
en ontploffen in de club El Nogal en de 33 doden en 173 gewonden die daarbij gevallen zijn; of aan de boer van La Unión Peneya, die levend verbrand werd door terroristische guerrillastrijders omdat hij weigerde zijn woning te verlaten en zich samen met de andere ontheemden te verplaatsen; of de plattelandsvrouw uit Tibú die tijdens een wandeling met haar vijfjarige dochtertje op een mijn trapte en een been ve
...[+++]rloor.
