Traduction de «code judiciaire créerait » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

Code judiciaire
Gerechtelijk Wetboek | GW [Abbr.]

Code judiciaire
Gerechtelijk Wetboek

code de procédure judiciaire
Zweeds wetboek van procesrecht

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

En Belgique à ce stade, seuls les jugements du tribunal du travail sont signifiés d'office (voir articles 1051, 1073 juncto 792, alinéas 2 et 3, du Code judiciaire). Une solution calquée sur le modèle allemand créerait cependant un surcroît de travail excessif pour les greffes.
Dit gebeurt in ons land voorlopig enkel voor vonnissen van de arbeidsrechtbank (zie art. 1051, 1073 juncto 792, tweede en derde lid van het Gerechtelijk Wetboek) Een oplossing naar Duits model zou echter een té grote werklast creëren voor de griffies.

En Belgique à ce stade, seuls les jugements du tribunal du travail sont signifiés d'office (voir art. 1051, 1073 juncto 792, alinéas 2 et 3, du Code judiciaire). Une solution calquée sur le modèle allemand créerait cependant un surcroît de travail excessif pour les greffes.
Dit gebeurt in ons land voorlopig enkel voor vonnissen van de arbeidsrechtbank (zie artikel 1051, 1073 juncto 792, tweede en derde lid, Gerechtelijk Wetboek) Een oplossing naar Duits model zou echter een te grote werklast creëren voor de griffies.

­ viser uniquement la garantie de revenus aux personnes âgées (et le revenu garanti aux personnes âgées, pour ceux qui en bénéficient encore) créerait une discrimination à l'encontre des bénéficiaires des autres prestations énumérées à l'article 1410, § 2, 1º à 10º, du Code judiciaire (dont notamment les prestations familiales, les allocations au profit des handicapés, le revenu d'intégration, l'aide sociale payée par les Centres publics d'aide sociale, etc.).
­ enkel de inkomensgarantie voor ouderen (en het gewaarborgd inkomen voor bejaarden) beogen, zou een discriminatie in het leven roepen ten opzichte van de gerechtigden op de andere uitkeringen vermeld in artikel 1410, § 2, 1º tot 10º, van het Gerechtelijk Wetboek (met name de gezinsbijslagen, de tegemoetkomingen voor mindervaliden, het leefloon, de maatschappelijke hulp betaald door de Openbare centra voor maatschappelijk welzijn, enz.).

L'article 1675/19, § 2, du Code judiciaire créerait une différence de traitement entre médiateurs de dettes selon que le débiteur médié bénéficie ou non d'une remise totale de dettes ou d'une remise de dettes en capital : les frais, émoluments et honoraires du médiateur de dettes ne seraient pris en charge par le Fonds de traitement du surendettement que si le débiteur médié se voyait octroyer l'une de ces remises.
Artikel 1675/19, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek zou een verschil in behandeling creëren onder schuldbemiddelaars naargelang de schuldenaar die schuldbemiddeling geniet, al dan niet een volledige kwijtschelding van schulden of een kwijtschelding van schulden in kapitaal geniet : de kosten, de emolumenten en het ereloon van de schuldbemiddelaar zouden slechts door het Fonds ter bestrijding van de overmatige schuldenlast ten laste worden genomen indien één van die kwijtscheldingen wordt toegekend aan de schuldenaar die schuldbemiddeling geniet.

L'article 1675/19, § 2, du Code judiciaire créerait une différence de traitement entre débiteurs faisant l'objet d'une procédure de règlement collectif de dettes, suivant que celle-ci aboutit ou non à une remise totale de dettes ou à une remise de dettes en capital : seuls ceux se voyant octroyer l'une de ces remises pourraient voir les frais, émoluments et honoraires du médiateur de dettes pris en charge par le Fonds de traitement du surendettement.
Artikel 1675/19, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek zou een verschil in behandeling creëren onder schuldenaars die een procedure van collectieve schuldenregeling genieten naargelang deze al dan niet leidt tot een volledige kwijtschelding van schulden of tot een kwijtschelding van schulden in kapitaal : alleen voor diegenen aan wie één van die kwijtscheldingen wordt toegekend, zouden de kosten, de emolumenten en het ereloon van de schuldbemiddelaar ten laste kunnen worden genomen door het Fonds ter bestrijding van de overmatige schuldenlast.

La partie requérante prend un deuxième moyen de la violation des articles 10 et 11 de la Constitution, lus en combinaison avec l'article 931 du Code judiciaire en ce que la disposition imposerait que le mineur soit entendu sans exception, ce qui créerait une différence de traitement injustifiée entre les mineurs étrangers non accompagnés et les mineurs entendus dans le cadre de toute autre procédure à laquelle l'article 931 du Code judiciaire s'applique.
De verzoekende partij leidt een tweede middel af uit de schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 931 van het Gerechtelijk Wetboek, in zoverre de bepaling de verplichting zou opleggen dat de minderjarige zonder uitzondering moet worden gehoord, hetgeen een onverantwoord verschil in behandeling zou teweegbrengen tussen de niet-begeleide minderjarige vreemdelingen en de minderjarigen die worden gehoord in het kader van elke andere procedure waarop artikel 931 van het Gerechtelijk Wetboek van toepassing is.

L'article 1675/19 du Code judiciaire créerait une différence de traitement en ce qui concerne les honoraires, émoluments et frais dus au médiateur de dettes suivant que ceux-ci sont fixés par la décision visée à l'article 1675/19, § 3, en cause, ou le sont, dans l'interprétation du juge a quo, dans une décision visée aux articles 1675/12 ou 1675/13 du même Code, auxquels la question préjudicielle se réfère : dans la première hypothèse, le médiateur de dettes ne peut interjeter appel, alors que, dans la seconde, un recours peut être exercé par les parties à la médiation, voire par le médiateur s'il est intimé par elles et peut à ce titre interjeter un appel incident.
Artikel 1675/19 van het Gerechtelijk Wetboek zou, ten aanzien van de aan de schuldbemiddelaar verschuldigde erelonen, emolumenten en kosten, een verschil in behandeling invoeren, naargelang die worden vastgesteld bij de beschikking bedoeld in het in het geding zijnde artikel 1675/19, § 3, dan wel, in de interpretatie van de verwijzende rechter, bij een beslissing bedoeld in de artikelen 1675/12 of 1675/13 van hetzelfde Wetboek, waarnaar in de prejudiciële vraag wordt verwezen : in de eerste hypothese kan de schuldbemiddelaar geen hoger beroep instellen, terwijl, in de tweede, een beroep openstaat voor de partijen bij de bemiddeling, zelfs voor de bemiddelaar wanneer hij door hen in hoger beroep wordt gedaagd en in die zin incidenteel beroep kan instellen.

Selon le demandeur devant la juridiction a quo, l'article 632, alinéa 1, du Code judiciaire créerait une distinction « qui n'est susceptible d'aucune justification objective ou proportionnelle entre les personnes morales dont le siège social se situe dans l'arrondissement du Brabant wallon et les personnes physiques dont le domicile fiscal se situe dans le Brabant wallon dès lors que, les premiers cités seraient contraints de plaider dans un lieu éloigné de leur siège, ce qui peut entraîner des frais plus importants et un risque plus grand de les voir faire défaut en rendant plus malaisé l'exercice du droit de leur défense, alors même que les seconds cités relèveraient de la justice de proximité voulue par le législateur, notamment dans le cadre de la récente loi du 23 mars 1999 et de l'arrêté royal du 25 mars 1999 désignant un Tribunal fiscal compétent par province pour garantir au citoyen une justice de proximité par rapport à son lieu d'établissement ».
Volgens de eisende partij voor het verwijzende rechtscollege zou artikel 632, eerste lid, van het Gerechtelijk Wetboek een onderscheid in het leven roepen « dat geenszins objectief en evenredig kan worden verantwoord, tussen de rechtspersonen waarvan de maatschappelijke zetel in het arrondissement Waals-Brabant is gelegen en de natuurlijke personen waarvan de fiscale woonplaats in Waals-Brabant is gelegen, aangezien de eerstgenoemden ertoe gedwongen zouden zijn in een ver van hun zetel verwijderde plaats te pleiten, wat gepaard kan gaan met hogere kosten en met een groter risico dat zij verstek laten gaan doordat de uitoefening van hun rechten van verdediging moeilijker wordt gemaakt, terwijl de laatstgenoemden zouden vallen onder de justitie dichter bij de burger ' die de wetgever heeft gewenst, onder meer in het kader van de recente wet van 23 maart 1999 en van het koninklijk besluit van 25 maart 1999, waarbij per provincie een bevoegde fiscale rechtbank wordt aangewezen teneinde de burger een justitie in de buurt van zijn plaats van vestiging te waarborgen ».