Traduction de «code pénal prévoient des peines supérieures lorsque » (Français → Néerlandais) :

Ainsi, les articles 247, 249 et 504ter, du Code pénal prévoient des peines supérieures lorsque la sollicitation est suivie d'une proposition et lorsque la proposition est acceptée.
Aldus voorzien de artikelen 247, 249, 504ter van het Strafwetboek in hogere straffen indien de vraag gevolgd wordt door een voorstel, alsook indien het voorstel wordt aangenomen.

Il suffit donc de vérifier si l'ensemble des dispositions précitées du Code pénal prévoient une peine criminelle pour les infractions concernées ou, lorsqu'une disposition du Code pénal prévoit la lutte contre la tentative de délit, si les infractions examinées sont punies d'une peine de police.
Het volstaat dus na te kijken of het geheel der bepalingen van het wetboek die hierboven worden vermeld voorzien in een criminele straf voor de betreffende misdrijven of indien een bepaling van het wetboek voorziet in de bestrijding van de poging tot wanbedrijf, de bestudeerde inbreuken worden bestraft door een politiestraf.

Tous ces articles du Code pénal prévoient une peine d'emprisonnement de 8 jours à 6 mois maximum et/ou d'une amende de 50 francs à 500 francs.
Al die artikelen van het Strafwetboek voorzien in een gevangenisstraf van acht dagen tot zes maanden maximum en/of geldboete van 50 frank tot 500 frank.

Tous ces articles du Code pénal prévoient une peine d'emprisonnement de 8 jours à 6 mois maximum et/ou d'une amende de 50 à 500 francs.
Al die artikelen van het Strafwetboek voorzien in een gevangenisstraf van acht dagen tot zes maanden maximum en/of geldboete van 50 frank tot 500 frank.

« L'article 43 du Code pénal viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, lus en combinaison avec les articles 6, § 1, de la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales et 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales, en ce qu'il impose au juge pénal de prononcer la confiscation des choses, au sens de l'article 42, 1°, du Code pénal, qui ont servi ou ont été destinées à commettre l'infraction quand la propriété en appartient au condamné lorsque la peine de confiscation est susceptible de porter une atteinte telle à la situation financière de la personne à laquelle est infligée qu'elle pourrait constituer une mesure disproportionnée par rapport au but légitime que la loi poursuit et constituer une violation du droit au respect des biens garanti par l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales ? ».
« Schendt artikel 43 van het Strafwetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6.1 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, in zoverre het aan de strafrechter de verplichting oplegt om de verbeurdverklaring uit te spreken van de zaken, in de zin van artikel 42, 1°, van het Strafwetboek, die hebben gediend of waren bestemd om het misdrijf te plegen wanneer zij eigendom van de veroordeelde zijn terwijl de straf van verbeurdverklaring de financiële situatie van de persoon aan wie zij wordt opgelegd, dermate kan aantasten dat zij een maatregel zou kunnen vormen die onevenredig is ten opzichte van het legitieme doel dat de wet nastreeft en een schending van het bij artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden gewaarborgde recht op het ongestoord genot van de eigendom zou kunnen uitmaken ? ».

« L'article 41bis du Code pénal viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il a pour effet que - lorsque la disposition pénale violée permet d'infliger une amende et/ou une peine d'emprisonnement -, pour les personnes morales, à l'inverse de ce qui est le cas pour les personnes physiques, il ne peut être fait pleinement application des possibilités d'infliger une peine alternative offertes par la disposition pénale, dès lors que le montant de l'amende à infliger dépend notamment de la peine d'emprisonnement prévue dans la disposition pénale ?
« Schendt artikel 41bis van het Strafwetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat het ertoe leidt dat - wanneer de geschonden strafbepaling toelaat een geldboete en/of een gevangenisstraf op te leggen - voor rechtspersonen, anders dan voor natuurlijke personen, geen volwaardige toepassing kan worden gemaakt van de door de strafbepaling geboden alternatieve bestraffingsmogelijkheden, nu de omvang van de op te leggen geldboete mede afhangt van de in de strafbepaling opgenomen gevangenisstraf ?

Lorsque l'auteur d'un même fait peut être puni de manière alternative, c'est-à-dire lorsque, pour les mêmes faits, il peut, soit être renvoyé devant le tribunal correctionnel, soit se voir infliger une amende administrative contre laquelle un recours lui est offert devant un tribunal, la Cour a jugé qu'un parallélisme doit en principe exister entre les mesures d'individualisation de la peine : lorsque, pour les mêmes faits, le tribunal correctionnel peut infliger une amende inférieure au minimum légal s'il existe des circonstances atténuantes (article 85 du Code pénal) ou lorsqu'il peut accorder un sursis (loi du 29 juin 1964), le tribunal, saisi du recours dirigé contre la décision d'infliger une sanction administrative, doit en principe disposer des mêmes possibilités d'individualisation de la peine.
Wanneer de dader van eenzelfde feit op een alternatieve wijze kan worden gestraft, dat wil zeggen wanneer hij, voor dezelfde feiten, ofwel naar de correctionele rechtbank kan worden verwezen ofwel hem een administratieve geldboete kan worden opgelegd waartegen hem een beroep wordt geboden voor een rechtbank, heeft het Hof geoordeeld dat er in beginsel een parallellisme moet bestaan tussen de maatregelen van individualisering van de straf : wanneer voor dezelfde feiten de correctionele rechtbank een boete kan opleggen die minder bedraagt dan het wettelijk minimum indien verzachtende omstandigheden aanwezig zijn (artikel 85 van het Strafwetboek) of wanneer uitstel kan worden toegekend (wet van 29 juni 1964), moet de rechtbank, waarbij het beroep tegen de beslissing om een administratieve sanctie op te leggen aanhangig is gemaakt, in beginsel over dezelfde mogelijkheden van individualisering van de straf beschikken.

La révocation de la mesure intervient lorsque le sujet s'éloigne du lieu prescrit pour l'exécution de la peine (et que l'on est en présence d'un délit d'évasion, art. 385 du Code pénal) ou lorsque le comportement du sujet est contraire à la loi ou aux prescriptions formulées et qu'il entraîne une incompatibilité avec la poursuite de la mesure.
De maatregel wordt herroepen wanneer de betrokkene de voor de strafuitvoering voorgeschreven plaats verlaat (het geen gelijkstaat met ontsnapping uit detentie, artikel 385 van het Strafwetboek), of wanneer hij de wet overtreedt of de opgelegde verplichtingen niet nakomt, zodat de maatregel niet kan worden voortgezet.