Vertaling van "condamné le verdict rendu contre " (Frans → Nederlands) :

L'application à la Tunisie du concept de la « dette odieuse » telle que définie dans les développements, se justifie d'autant plus à la lumière du verdict rendu le 20 juin 2011 par le tribunal de première instance de Tunis condamnant Ben Ali et son épouse pour détournement de fonds publics et possession illégale de devises étrangères (voir amendement nº 1, doc. Sénat, nº 5-917/2).
Het begrip « schandelijke schuld » als bepaald in de toelichting, is voor Tunesië des te meer gerechtvaardigd in het licht van het vonnis van 20 juni 2011 van de rechtbank van eerste aanleg van Tunis waarbij Ben Ali en zijn echtgenote worden veroordeeld voor het verduisteren van overheidsgeld en illegaal bezit van buitenlandse deviezen (zie amendement nr. 1, stuk Senaat, nr. 5-917/2).

E. considérant le verdict rendu le 20 juin 2011 par le tribunal de première instance de Tunis à l'issue du procès par contumace de Zine El-Abidine Ben Ali et de son épouse, Leila Trabelsi, les condamnant à 35 ans de prison chacun ainsi qu'à une amende de 50 millions de dinars (25 millions d'euros) pour détournement de fonds publics et possession illégale de devises étrangères;
E. gelet op het vonnis van 20 juni 2011 van de rechtbank van eerste aanleg van Tunis in het proces bij verstek tegen Zine El-Abidine Ben Ali en zijn echtgenote, Leila Trabelsi, dat hen veroordeelt tot een gevangenisstraf van 35 jaar elk en een boete van 50 miljoen dinar (25 miljoen euro) wegens het verduisteren van overheidsgeld en het illegale bezit van buitenlandse deviezen;

« Dbis. considérant le verdict rendu le 20 juin 2011 par le tribunal de première instance de Tunis à l'issue du procès par contumace de Zine El-Abidine Ben Ali et de son épouse, Leila Trabelsi, les condamnant à 35 ans de prison chacun ainsi qu'à une amende de 50 millions de dinars (25 millions d'euros) pour détournement de fonds publics et possession illégale de devises étrangères; ».
« Dbis. gelet op het vonnis van 20 juni 2011 van de rechtbank van eerste aanleg van Tunis in het proces bij verstek tegen Zine El-Abidine Ben Ali en zijn echtgenote, Leila Trabelsi, dat hen veroordeelt tot een gevangenisstraf van 35 jaar elk en een boete van 50 miljoen dinar (25 miljoen euro) wegens het verduisteren van overheidsgeld en het illegale bezit van buitenlandse deviezen; ».

« Tout jugement de condamnation rendu contre le prévenu et les personnes civilement responsables de l'infraction les condamnera envers la partie civile à l'indemnité de procédure visée à l'article 1022 du Code judiciaire.
« Ieder veroordelend vonnis, uitgesproken tegen de beklaagde en tegen de personen die voor het misdrijf burgerrechtelijk aansprakelijk zijn, veroordeelt hen tot het betalen aan de burgerlijke partij van de rechtsplegingsvergoeding bedoeld in artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek.

L'article 162bis du Code d'instruction criminelle, inséré par l'article 9 de la loi du 21 avril 2007 « relative à la répétibilité des honoraires et des frais d'avocat », et modifié par l'article 3 de la loi du 21 février 2010 « modifiant les articles 1022 du Code judiciaire et 162bis du Code d'instruction criminelle », dispose : « Tout jugement de condamnation rendu contre le prévenu et les personnes civilement responsables de l'infraction les condamnera envers la partie civile à l'indemnité de procédure visée à l'article 1022 du Code judiciaire.
Artikel 162bis van het Wetboek van strafvordering, ingevoegd bij artikel 9 van de wet van 21 april 2007 « betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en de kosten verbonden aan de bijstand van een advocaat », en gewijzigd bij artikel 3 van de wet van 21 februari 2010 « tot wijziging van de artikelen 1022 van het Gerechtelijk Wetboek en 162bis van het Wetboek van strafvordering », bepaalt : « Ieder veroordelend vonnis, uitgesproken tegen de beklaagde en tegen de personen die voor het misdrijf burgerrechtelijk aansprakelijk zijn, veroordeelt hen tot het betalen aan de burgerlijke partij van de rechtsplegingsvergoeding bedoeld in artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek.

Il ressort des motifs de la décision de renvoi que la Cour est invitée à statuer sur la compatibilité, avec les articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou en combinaison avec les articles 6 et 13 de la Convention européenne des droits de l'homme, de l'article 2, alinéa 1, de l'arrêté royal du 20 janvier 1936 en ce que les mots « et n'est pas détenteur de la somme nécessaire pour couvrir les frais de l'acte d'huissier » introduisent une différence de traitement entre deux catégories de personnes détenues dans une prison qui souhaitent contester une décision de condamnation, rendue sur l'action publique, et qui détiennent la somme nécessaire pour couvrir les frais d'une signification d'un acte d'opposition : d'une part, celles qui souhaitent interjeter appel d'un jugement ou exercer un recours en cassation contre un jugement ou un arrêt et, d'autre part, celles qui souhaitent faire opposition à un jugement du tribunal correctionnel les condamnant par défaut en matière correctionnelle.
Uit de motieven van de verwijzingsbeslissing blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 6 en 13 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, van artikel 2, eerste lid, van het koninklijk besluit van 20 januari 1936 in zoverre de woorden « en het vereischte bedrag niet in zijn bezit heeft om de kosten van de akte van deurwaarder te dekken » een verschil in behandeling invoeren tussen twee categorieën van gedetineerden in een gevangenis die een op een strafvordering gewezen beslissing tot veroordeling wensen te betwisten en die in het bezit zijn van het vereiste bedrag om de kosten van een betekening van een verzetsakte te dekken : enerzijds, diegenen die tegen een vonnis hoger beroep wensen aan te tekenen of tegen een vonnis of een arrest een cassatieberoep wensen in te stellen en, anderzijds, diegenen die verzet wensen aan te tekenen tegen een vonnis van de correctionele rechtbank waarbij zij bij verstek correctioneel zijn veroordeeld.

F. considérant que, à la suite des protestations, le gouvernement a modifié la loi sur le tribunal pour les crimes internationaux de 1973, afin d'introduire une disposition permettant aux demandeurs d'interjeter appel d'un verdict rendu par le tribunal; considérant que la décision du tribunal contre Abdul Qader Mollah peut de ce fait être annulée et remplacée par une condamnation à mort; considérant que cette forme de législation à effet rétroactif viole les normes en matière de procès équitables, compromet la légitimité du travail du tribunal et bafoue le principe «non bis in idem» du droit international, qui est également consacré à l'article 14, paragraphe 7, du pacte international relatif aux droits civils et politiques, auquel le Bangladesh est partie;
F. overwegende dat de regering meteen na de protesten de wet inzake het ICT uit 1973 heeft gewijzigd om een bepaling in te voeren zodat klagers beroep kunnen aantekenen tegen een oordeel van het tribunaal; overwegende dat de uitspraak tegen Abdul Qader Mollah dus in doodstraf kan worden omgezet; overwegende dat deze vorm van wetgeving met terugwerkende kracht de normen voor een eerlijke rechtsgang schendt, de legitimiteit van de werkzaamheden van het ICT ondermijnt en een schending vormt van het internationaalrechtelijke verbod op dubbele bestraffing („ne bis in idem”) , dat ook is neergelegd in artikel 14, lid 7, van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, waarbij Bangladesh partij is;

Par contre, pour ce qui concerne la décision du président de reporter à une session ultérieure (voir article 139), celle-ci est possible tant en cas de verdict de condamnation qu'en cas de verdict de culpabilité.
De voorzitter kan de zaak uitstellen (zie artikel 139), zowel bij een veroordeling als bij een schuldigverklaring.