Car de deux choses l’une: soit les dirigeants européens jugent qu’il ne s’agit-là que d’une opération de communication destinée à rassurer, à peu de frais, les Européens et les Européennes qui sont de plus en plus nombreux à voir dans cette obsession de la concurrence l’une des sources de l’érosion des acquis sociaux, de la progression galopante de la précarité et, à l’inverse, de l’explosion des dividendes; soit il s’agit d’une affaire sérieuse et, alors, nous devons absolument en connaître les implications concrètes.
Want het is óf het een óf het ander: ofwel de Europese leiders zien dit slechts als een communicatieoperatie om zo goedkoop mogelijk de Europeanen gerust te stellen die in steeds grotere getale deze concurrentieobsessie zien als een van de oorzaken van de afbrokkeling van de sociale verworvenheden, de in hoog tempo toenemende onzekerheid en, omgekeerd, de explosieve ontwikkeling van de dividenden; ofwel het is een serieuze zaak, en in dat geval moeten we absoluut weten hoe dit in de praktijk zal uitpakken.
