Traduction de «cour a jugé » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

cours à option
optiecursus

membre de la Cour de justice (UE) [ avocat général (CJUE) | greffier (CJUE) | juge (CJUE) | membre Cour de justice CE ]
lid van het Hof van Justitie (EU) [ EU-advocaat-generaal | EU-griffier | EU-rechter | lid van het Hof van Justitie ]

conseiller à la Cour d'appel | juge de cour d'appel
raadsheer in het gerechtshof | raadsheer in het hof van beroep

juge de la Cour de justice
rechter van het Hof van Justitie

juge de la Cour suprême
raadsheer in de Hoge Raad | raadsheer in het Hof van Cassatie | rechter in het Grondwettelijk Hof | rechter in het hooggerechtshof

juge [ juge d'instruction | juge pour enfants | magistrature assise ]
rechter [ kinderrechter | onderzoeksrechter | rechter-commissaris | zittende magistratuur ]

Cour des comptes européenne [ Cour des comptes CE | Cour des comptes de l’Union européenne | Cour des comptes des Communautés européennes ]
Europese Rekenkamer [ Rekenkamer EG | Rekenkamer van de Europese Gemeenschappen | Rekenkamer van de Europese Unie ]

chambre à trois juges
drieledige kamer

certificat des cours normaux d'aptitude à l'enseignement spécial
getuigschrift van bekwaamheid tot het opvoeden der abnormale kinderen

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Comme elle l'a rappelé dans son arrêt n° 85/2014 du 22 mai 2014, la Cour a jugé, par ses arrêts n 105/2009, 117/2009 et 159/2009 : « [La Cour de cassation] qualifie l'obligation solidaire en matière fiscale de sanction civile qui s'applique ' de plein droit ' (Cass., 20 juin 1995, Pas., 1995, I, n° 312) ou ' de mesure réparatrice qui s'applique de plein droit ' (Cass., 21 octobre 2008, P.08.0535.N) et qui est similaire ' à l'obligation solidaire de restitution à l'égard de tous les individus condamnés pour une même infraction visés à l'article 50 du Code pénal ' (Cass., 15 octobre 2002, Pas., 2002, n° 540; 21 octobre 2008, P.08.0535.N), article qui dispose : ' Tous les individus condamnés pour une même infraction sont tenus solidairement des restitutions et des dommages-intérêts.
Zoals het Hof eraan heeft herinnerd in zijn arrest nr. 85/2014 van 22 mei 2014 heeft het bij zijn arresten nrs. 105/2009, 117/2009 en 159/2009 geoordeeld : « [Het Hof van Cassatie merkt] de hoofdelijke gehoudenheid inzake belastingen [aan] als een ' civielrechtelijke sanctie [die] van rechtswege geldt ' (Cass., 20 juni 1995, Arr. Cass., 1995, nr. 312) of als ' een herstelmaatregel die [...] van rechtswege werkt ' (Cass., 21 oktober 2008, P.08.0535.N) en die ' gelijkaardig is aan de hoofdelijke gehoudenheid tot teruggave ten aanzien van alle wegens een zelfde misdrijf veroordeelde personen bepaald in artikel 50 van het Strafwetboek ' (Cass. 15 oktober 2002, Arr. Cass., 2002, nr. 540; 21 oktober 2008, P.08.0535.N), dat bepaalt : ' Alle wegens een zelfde misdrijf veroordeelde personen zijn hoofdelijk gehouden tot teruggave en schadevergoeding.

A la suite de la Cour européenne des droits de l'homme, en ce qui concerne l'article 14 précité (voy. notamment CEDH, 30 septembre 2003, Koua Poirrez c. France, § 46), la Cour a jugé, quant aux articles 10 et 11 précités, que seules des considérations très fortes peuvent justifier une différence de traitement qui repose exclusivement sur la nationalité (voy. notamment l'arrêt n° 12/2013 du 21 février 2013, B.11).
In navolging van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, wat het voormelde artikel 14 betreft (zie o.a. EHRM, 30 september 2003, Koua Poirrez t. Frankrijk, § 46), heeft het Hof geoordeeld, wat de voormelde artikelen 10 en 11 betreft, dat enkel zeer sterke overwegingen een verschil in behandeling kunnen verantwoorden dat uitsluitend op de nationaliteit berust (zie o.a. arrest nr. 12/2013 van 21 februari 2013, B.11).

Par son arrêt n° 127/2008 du 1 septembre 2008 en réponse à une question préjudicielle posée par le Tribunal de première instance de Namur dans la même affaire que celle qui oppose toujours les parties devant le juge a quo, la Cour a jugé : « B.3.2.
Bij zijn arrest nr. 127/2008 van 1 september 2008, in antwoord op een prejudiciële vraag van de Rechtbank van eerste aanleg te Namen in dezelfde zaak als die waarin de partijen nog steeds voor de verwijzende rechter tegenover elkaar staan, heeft het Hof geoordeeld : « B.3.2.

Par son arrêt n° 67/2008 du 17 avril 2008, la Cour s'est prononcée sur le relèvement de l'âge auquel la rente de retraite pour l'assuré, visée à l'article 20 de la loi du 17 juillet 1963, prend cours. La Cour a jugé : « B.4.3.
Bij zijn arrest nr. 67/2008 van 17 april 2008 heeft het Hof geoordeeld over de verhoging van de leeftijd waarop de ouderdomsrente voor de verzekerde, bepaald in artikel 20 van de wet van 17 juli 1963, ingaat : « B.4.3.

Par son arrêt n° 68/2015 du 21 mai 2015, la Cour a jugé en ce qui concerne la question de la répétibilité des frais et honoraires d'avocats dans des litiges devant le juge civil entre une autorité publique agissant dans l'intérêt général et un particulier : « B.3.1.
Bij zijn arrest nr. 68/2015 van 21 mei 2015 heeft het Hof in verband met de kwestie van de verhaalbaarheid van de kosten en erelonen van advocaten in geschillen voor de burgerlijke rechter tussen een overheid die in het algemeen belang optreedt en een particulier, geoordeeld : « B.3.1.

Cette exception ponctuelle au principe de l'indivisibilité du partage a notamment été admise par la Cour de cassation aux termes d'un arrêt du 31 décembre 1968 par lequel la Cour a jugé que « lorsqu'une indivision comprend des immeubles situés en Belgique et des immeubles situés à l'étranger, les biens situés en Belgique et les biens situés à l'étranger forment des entités distinctes et que, dans ce cas, le juge peut ordonner un partage partiel » (8) .
Deze punctuele uitzondering van het beginsel van het ondeelbaar karakter van de verdeling werd onder meer door het Hof van Cassatie toegelaten volgens de bewoording van een arrest van 31 december 1968 waarbij het Hof oordeelde dat « Wanneer een onverdeeldheid onroerende goederen omvat die gelegen zijn in België en onroerende goederen in het buitenland, vormen de onroerende goederen gelegen in België enerzijds en de onroerende goederen gelegen in het buitenland anderzijds afzonderlijke entiteiten en kan de rechter in dergelijke gevallen partiële verdeling bevelen» (8) .

Dans une procédure visant à faire constater judiciairement la paternité dans le cadre de laquelle le père présumé a refusé de se livrer à une expertise — ordonnée par le juge —, la Cour a jugé que le respect de la vie privée exige que chacun puisse établir les détails de son identité d'être humain; le droit d'un individu à de telles informations est essentiel, du fait de leurs incidences sur la formation de la personnalité (11) .
In een procedure tot gerechtelijke vaststelling van het vaderschap waarbij de vermeende vader weigerde een — door de rechter bevolen — deskundigenonderzoek te ondergaan, oordeelde het Hof dat eerbiediging van het privé-leven vereist dat iedereen in staat zou moeten zijn om details over zijn identiteit als individu te doen vaststellen; de gerechtigdheid van een individu op die informatie is belangrijk omwille van de vormende implicaties ervan voor zijn of haar persoonlijkheid (11) .

, 1993, 197, dans lequel la cour a jugé qu'eu égard à l'étendue et à la nature des mesures d'instruction préparatoire prises par le juge du fond, les craintes quant à son impartialité ne se révélaient pas objectivement justifiées).
, 1993, 197, waarin geoordeeld werd dat, gelet op de omvang en de aard van de door de rechter ten gronde genomen vooronderzoeksmaatregelen, de vrees omtrent diens onpartijdigheid objectief gezien niet gerechtvaardigd was).

La durée des mandats en cours de juges de la jeunesse (mandat d'un an, renouvelable pour deux ans puis pour cinq ans chaque fois) sont d'office alignés sur la durée des mandats de juge d'appel de la famille et de la jeunesse (trois ans renouvelables chaque fois pour cinq ans).
De duur van de lopende mandaten van jeugdrechters (mandaat voor een jaar, dat voor twee jaar, daarna telkens voor vijf jaar, kan worden verlengd) is ambtshalve aangepast aan de duur van de mandaten van familie- en jeugdrechters in hoger beroep (mandaat voor drie jaar, dat telkens voor vijf jaar kan worden verlengd).