Vertaling van "cour de justice avait souligné " (Frans → Nederlands) :

La Cour de justice avait estimé que la réglementation flamande sur le permis tacite était contraire à un certain nombre de directives européennes.
Het Europees Hof achtte de Vlaamse regeling van de stilzwijgende vergunning strijdig met een aantal Europese richtlijnen.

En ce qui concerne les sanctions susceptibles d'être infligées en cas de recours abusif à la possibilité de conclure des contrats de travail à durée déterminée successifs, la Cour de justice a souligné à plusieurs reprises déjà que l'accord-cadre n'édicte pas une obligation générale de prévoir la transformation en un contrat à durée indéterminée des contrats de travail à durée déterminée (CJUE, 4 juillet 2006, C-212/04, Adeneler, point 91; 3 juillet 2014, C-362/13, C-363/13 et C-407/13, Fiamingo e.a., point 64; 26 novembre 2014, C-22/13, C-61/13 à C-63/13 en C-418/13, Mascolo e.a., point 80).
Ten aanzien van de sancties die eventueel kunnen worden opgelegd wanneer zou blijken dat misbruik wordt gemaakt van de mogelijkheid om opeenvolgende arbeidsovereenkomsten van bepaalde duur te sluiten, heeft het Hof van Justitie al meermaals benadrukt dat uit de raamovereenkomst geen algemene verplichting voortvloeit om te voorzien in de omzetting van arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd in een overeenkomst van onbepaalde duur (HvJ, 4 juli 2006, C-212/04, Adeneler, punt 91; 3 juli 2014, C-362/13, C-363/13 en C-407/13, Fiamingo e.a., punt 64; 26 november 2014, C-22/13, C-61/13 tot C-63/13 en C-418/13, Mascolo e.a., punt 80).

(14) Dans l'affaire British Leyland, la Commission européenne s'est basée sur le montant indexé de 1 000 francs que la Cour de justice avait jugé raisonnable dans l'affaire General Motors Continental (Décision du 2 juillet 1984 relative à une procédure fondée sur l'article 86 du Traité C. E. , J. O. C. E. L 207, 2 août 1984, (11), 15, nº 28 : « Qui plus est, la redevance de 100 livres sterling dépasse largement le montant que la Cour de justice a indiqué comme raisonnable dans son arrêt General Motors ­ Commission dans l'affaire 26-75, compte tenu de l'inflation qui a sévi depuis lors».
(14) In de zaak British Leyland heeft de Europese Commissie als uitgangspunt genomen het bedrag van 1 000 frank dat in de zaak van General Motors Continental door het Hof van Justitie als redelijk werd aanvaard, aangepast aan de inflatie (Beschikking van 2 juli 1984 inzake een procedure op grond van artikel 86 E. E. G. -Verdrag, P. B. l 207, 2 augustus 1984, (11), 15, nr. 28 : « Bovendien ligt de prijs van 100 pond sterling aanzienlijk boven het bedrag dat het Hof van Justitie in zijn arrest in zaak 26/75, General Motors tegen Commissie, als redelijk aangaf, ook wanneer men rekening houdt met de inflatie »).

Lors de l'examen de ladite loi (alors en projet) en commission de la Justice du Sénat, le ministre de la Justice avait souligné que la jurisprudence et la doctrine s'accordaient à dire que la procédure complexe de règlement de juges n'était profitable ni aux victimes, ni à la société, ni aux droits de la défense (do c. Sénat, nº 4-740/3 - 2007-2008, p. 2).
Tijdens de bespreking van de wet in de commissie voor de Justitie van de Senaat gaf de minister van Justitie aan dat de rechtspraak en de rechtsleer het erover eens zijn dat de omslachtige regeling van rechtsgebied noch de slachtoffers, noch de samenleving, noch de rechten van verdediging dient (stuk Senaat, nr. 4-740/3 - 2007-2008, blz. 2).

(14) Dans l'affaire British Leyland, la Commission européenne s'est basée sur le montant indexé de 1 000 francs que la Cour de justice avait jugé raisonnable dans l'affaire General Motors Continental (Décision du 2 juillet 1984 relative à une procédure fondée sur l'article 86 du Traité C.E., J.O. C.E. L 207, 2 août 1984, (11), 15, nº 28 : « Qui plus est, la redevance de 100 livres sterling dépasse largement le montant que la Cour de justice a indiqué comme raisonnable dans son arrêt General Motors ­ Commission dans l'affaire 26-75, compte tenu de l'inflation qui a sévi depuis lors».
(14) In de zaak British Leyland heeft de Europese Commissie als uitgangspunt genomen het bedrag van 1 000 frank dat in de zaak van General Motors Continental door het Hof van Justitie als redelijk werd aanvaard, aangepast aan de inflatie (Beschikking van 2 juli 1984 inzake een procedure op grond van artikel 86 E.E.G.-Verdrag, P.B. l 207, 2 augustus 1984, (11), 15, nr. 28 : « Bovendien ligt de prijs van 100 pond sterling aanzienlijk boven het bedrag dat het Hof van Justitie in zijn arrest in zaak 26/75, General Motors tegen Commissie, als redelijk aangaf, ook wanneer men rekening houdt met de inflatie »).

La section d'Administration de ce même Conseil a jugé, déjà en 1996, qu'en vertu de la hiérarchie des normes et de l'article 34 de la Constitution, l'interprétation de la Cour de justice avait un effet direct dans l'ordre juridique national et primait donc de ce fait l'article 10, alinéa 2, de la Constitution, qui lui est contraire.
De afdeling administratie van dezelfde Raad heeft reeds in 1996 geoordeeld dat de interpretatie van het Hof van Justitie, krachtens de hiërarchie van de normen en artikel 34 van de Grondwet, gewoon rechtstreekse werking heeft in de nationale rechtsorde en daarmee dus voorrang heeft op het ermee strijdige artikel 10, tweede lid, van de Grondwet.

La section d'Administration de ce même Conseil a jugé, déjà en 1996, qu'en vertu de la hiérarchie des normes et de l'article 34 de la Constitution, l'interprétation de la Cour de justice avait un effet direct dans l'ordre juridique national et primait donc de ce fait l'article 10, alinéa 2, de la Constitution, qui lui est contraire.
De afdeling Administratie van dezelfde Raad heeft reeds in 1996 geoordeeld dat de interpretatie van het Hof van Justitie, krachtens de hiërarchie van de normen en artikel 34 van de Grondwet, gewoon rechtstreekse werking heeft in de nationale rechtsorde en daarmee dus voorrang heeft op het ermee strijdige artikel 10, tweede lid, van de Grondwet.

Il ressort également du préambule de l'arrêté royal en cause qu'il y avait lieu de prendre une mesure dont le caractère urgent était difficilement conciliable avec une procédure d'adoption ordinaire par le législateur, raison pour laquelle le Conseil d'Etat a également été prié de prendre en compte, dans son avis, le caractère urgent : « Vu l'urgence motivée par : le régime particulier des agences de voyages et le lieu des prestations de services effectuées par les intermédiaires, que stipulent respectivement l'article 26 et l'article 28ter, titre E, de la sixième directive 77/388/CEE; la procédure en manquement d'Etat que régit l'article 226 du Traité CE; la mise en demeure que la Commission européenne a adressée, dans le respect de cette procédure, au Royaume de Belgique, le 30 juillet 1996, pour lui communiquer ses griefs quant à une application estimée incorrecte que la législation belge autoriserait des articles 26 et 28ter, titre E, de la sixième directive 77/388/CEE; l'échange infructueux de vues auquel cette mise en demeure a donné lieu; l'avis motivé que la Commission européenne a par conséquent émis, le 8 juillet 1998, pour confirmer les griefs formés en l'espèce; le fait que la Belgique s'est engagée par écrit, le 30 septembre 1998, à se conformer, sans réserve, à cet avis motivé; qu'une abstention prolongée exposerait inéluctablement la Belgique à la saisine de la Cour de Justice des Communautés européennes; qu'il est, au contraire, impératif que la législation belge soit dûment adaptée sans retard; que les dispositions du présent arrêté, dont tel est précisément l'objet, doivent par conséquent entrer en vigueur aussi vite que possible; que cet arrêté doit dès lors être pris d'urgence; » (Moniteur belge, 31 décembre 1999, troisième édition, pp. 50510 et 50512).
Dat er aanleiding was om een maatregel te nemen waarvan het spoedeisend karakter moeilijk te verzoenen was met een gewone aannemingsprocedure door de wetgever, blijkt eveneens uit de aanhef van het in het geding zijnde koninklijk besluit, reden waarom ook de Raad van State is verzocht bij zijn advies rekening te houden met het spoedeisend karakter : « Gelet op het verzoek om spoedhandeling, gemotiveerd door : de bijzondere regeling voor reisbureaus en de plaats van door tussenpersonen verrichte diensten, respectievelijk bepaald door artikel 26 en door artikel 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG; de procedure bij het niet nakomen door een Staat geregeld door artikel 226 van het Verdrag EG; de ingebrekestelling die de Europese Commissie, in naleving van die procedure, op 30 juli 1996 aan het Koninkrijk België heeft gericht, om haar bezwaren mee te delen betreffende een vermeende onjuiste toepassing van de artikelen 26 en 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG welke de Belgische wetgeving zou toelaten; de vruchteloze gedachtenwisseling waartoe die ingebrekestelling aanleiding heeft gegeven; het met redenen omkleed advies dat de Europese Commissie bijgevolg op 8 juli 1998 heeft uitgebracht teneinde de in casu geformuleerde bezwaren te bevestigen; het feit dat België zich op 30 september 1998 schriftelijk heeft geëngageerd om zonder voorbehoud dit met redenen omkleed advies op te volgen; dat een verlengd uitblijven ervan België onvermijdelijk zou blootstellen aan een aanhangigmaking bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen; dat het integendeel absoluut noodzakelijk is dat de Belgische reglementering naar behoren en zonder verwijl wordt aangepast; dat de bepalingen van onderhavig besluit, dat juist dit als voorwerp heeft, bijgevolg zo vlug mogelijk van kracht dienen te gaan; dat dit besluit dus dringend moet genomen worden » (Belgisch Staatsblad, 31 december 1999, derde editie, pp. 50510 en 50512).

À la fin de l'année passée, la presse a révélé que la Commission européenne avait cité la Belgique devant la Cour de justice de l'Union européenne pour non-transposition en droit national de la directive européenne adoptée par le Parlement européen début 2011.
Eind vorig jaar konden we in de pers lezen dat de Europese Commissie België voor het Europese Hof van Justitie daagt omdat België de Europese richtlijn, aangenomen door het Europees parlement begin 2011, nog steeds niet heeft omgezet in nationale wetgeving.

La Cour d'Arbitrage, avait déjà souligné que cet article 3 de la loi du 16 mars 1971 "doit être compris dans le sens général de toute entité qui, au sein du pouvoir public dont elle émane, exerce une activité qui, comme telle, n'est pas une fonction du pouvoir public mais une activité à caractère commercial ou industriel, ou une activité de soins de santé ou de prophylaxie".
Het Arbitragehof had reeds gesteld dat voormeld artikel 3 van de wet van 16 maart 1971 "moet begrepen worden in de algemene zin van elke entiteit die, binnen de overheid waaruit ze voortkomt, een activiteit uitoefent die, als dusdanig, geen overheidsambt is maar een activiteit van commerciële of industriële aard, of een activiteit van geneeskundige of profylactische verzorging".