Dès lors, le propriétaire qui ne peut plus faire face aux coûts récurrents engendrés par son achat impulsif — et facilité par le crédit — est alors tenté de négliger son animal, au risque d'encourir les sanctions prévues par la loi du 14 août 1986, ou — pire — de s'en débarrasser en l'abandonnant.
De eigenaar die de steeds terugkerende kosten die voortvloeien uit zijn impulsieve — en door de kredietmogelijkheid vergemakkelijkte — aankoop niet meer aankan, kan in de verleiding komen om zijn huisdier te verwaarlozen — wat hem dan blootstelt aan de sancties bepaald in de wet van 14 augustus 1986 — of erger nog, om het probleem op te lossen door zijn huisdier achter te laten.
