Si la culture politique de l’exception américaine fait un sort à l’idée de collaborer et de dialoguer avec des étrangers, si l’impopularité, outre-Atlantique, est perçue comme un signe de distinction, une source d’orgueil, trop d’Européens feront la même erreur de croire qu’éreinter les États-Unis revient à avoir une politique étrangère et de sécurité européenne.
Indien de politieke cultuur van het zogenaamde Amerikaans exceptionalisme geen ruimte biedt aan het idee van samenwerking en overleg met buitenlanders, indien overzeese impopulariteit als een teken van prestige wordt opgevat, iets om trots op te zijn, dan zullen maar al te veel Europeanen de spiegelbeeldige vergissing maken door te denken dat afgeven op Amerika hetzelfde is als het hebben van een Europees buitenlands en veiligheidsbeleid.