Vertaling van "dans l'interprétation selon laquelle rien " (Frans → Nederlands) :

Par les première et deuxième questions préjudicielles, le juge a quo interroge la Cour sur la compatibilité de cette disposition avec les articles 10 et 11 de la Constitution, dans l'interprétation selon laquelle le ministère public dispose d'un droit d'appel illimité à l'encontre d'une ordonnance de la chambre du conseil, sans qu'un intérêt juridique particulier doive être démontré (première question préjudicielle), ou selon laquelle le ministère public dispose d'un droit d'appel illimité à l'encontre d'une ordonnance de la chambre du conseil, tout en devant démontrer un intérêt juridique particulier (deuxième question préjudicielle).
Met de eerste en tweede prejudiciële vraag wenst de verwijzende rechter van het Hof te vernemen of die bepaling bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet wanneer zij aldus wordt geïnterpreteerd dat het openbaar ministerie een onbeperkt recht van hoger beroep heeft tegen een beschikking van de raadkamer, zonder dat hierbij een bijzonder juridisch belang moet worden aangetoond (eerste prejudiciële vraag), dan wel dat het openbaar ministerie een onbeperkt recht van hoger beroep heeft tegen een beschikking van de raadkamer, waarbij het een bijzonder juridisch belang moet aantonen (tweede prejudiciële vraag).

L'article 135, § 1, du Code d'instruction criminelle viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution dans l'interprétation selon laquelle le ministère public dispose d'un droit d'appel illimité à l'encontre de toutes les ordonnances de la chambre du conseil, sans qu'un intérêt juridique particulier doive être démontré, et ce, eu égard à la différence fondamentale qui existe entre le ministère public et les autres parties au procès pénal et qui repose sur un critère objectif, plus précisément le fait d'accomplir des missions de service public, dans l'intérêt de la collectivité, en ce qui concerne la recherche et la poursuite des infractions, et le fait de requérir l'application de la loi pénale, alors que les autres parties au procès défendent leur intérêt personnel ?
Schendt artikel 135, § 1, van het Wetboek van Strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in die zin geïnterpreteerd dat het openbaar ministerie een onbeperkt recht van hoger beroep heeft tegen alle beschikkingen van de raadkamer zonder dat hierbij een bijzonder juridisch belang moet aangetoond worden, en dit in het licht van het fundamenteel verschil dat bestaat tussen het openbaar ministerie en de andere partijen in het strafproces en dat berust op een objectief criterium, meer bepaald het vervullen van opdrachten van openbare dienst, in het belang van de gemeenschap, met betrekking tot de opsporing en vervolging van misdrijven, en het vorderen van de toepassing van de strafwet, terwijl de andere procespartijen hun persoonlijk belang verdedigen ?

« L'article 38, § 6, alinéas 2 et 3, de la loi sur la circulation routière (loi du 16 mars 1968 relative à la police de la circulation routière) - dans l'interprétation selon laquelle, pour l'application de ces dispositions, il est uniquement requis que le prévenu, après avoir été condamné par un jugement passé en force de chose jugée pour l'une des infractions mentionnées à l'article 38, § 6, alinéa 1, de la loi sur la circulation routière, commette à nouveau, dans un délai de trois ans après le prononcé de ce jugement, deux ou plusieurs infractions de ce type, sans qu'il soit requis que les nouvelles infractions aient au préalable été déclarées prouvées par un jugement passé en force de chose jugée - viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que les conducteurs qui commettent à nouveau deux ou plusieurs de ces infractions dans les trois ans après un jugement passé en force de chose jugée en raison d'une de ces infractions, sont traités différemment selon que les actions pénales du chef de ces infractions sont traitées ou non simultanément et/ou devant le même juge, en particulier lorsqu'ils commettent à nouveau trois ou plusieurs de ces infractions ?
« Schenden artikel 38 § 6, leden 2 en 3 van de Wegverkeerswet (wet van 16 maart 1968 betreffende de politie over het wegverkeer) - in de interpretatie dat voor de toepassing van deze bepalingen enkel vereist is dat de beklaagde, na bij een in kracht van gewijsde getreden vonnis veroordeeld te zijn voor een van de in artikel 38 § 6, eerste lid, Wegverkeerswet vermelde misdrijven, binnen een termijn van drie jaar na de uitspraak van dit vonnis opnieuw twee of meer van dergelijke misdrijven pleegt, zonder dat vereist is dat de bewezenverklaring van de nieuw gepleegde misdrijven voorafgaandelijk werd vastgesteld met een in kracht van gewijsde getreden vonnis -, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat bestuurders die twee of meer van deze misdrijven opnieuw begaan binnen de drie jaar na een in kracht van gewijsde getreden vonnis wegens een van deze misdrijven, verschillend behandeld worden naargelang de strafvorderingen uit hoofde van deze misdrijven al dan niet simultaan en/of voor dezelfde rechter behandeld worden, in het bijzonder wanneer zij drie of meer van deze misdrijven opnieuw begaan ?

« Les articles 827, 1017 et 1022 du Code judiciaire, pris isolément ou non, ne créent-ils pas une discrimination entre la partie qui succombe sur le fond et qui a droit si elle le demande et à condition de se trouver dans les conditions pour ce faire à une diminution ou à une absence de payement d'une indemnité de procédure (en l'hypothèse d'une application de l'article 1017 du Code judiciaire vu la qualité des parties) et la partie qui se désiste de l'instance et qui ne peut, si l'interprétation selon laquelle l'article 1022 du Code judiciaire et l'arrêté royal y lié ne s'appliquent pas à l'hypothèse du désistement est retenue, revendiquer pareil droit, ce qui revient à poser la question de savoir si la partie qui se désiste est une partie qui, au sens de l'article 1022 du Code judiciaire, succombe ou non, impliquant un régime unifié ou non, selon la réponse qu'apportera la Cour ?
« Geven de artikelen 827, 1017 en 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, al dan niet afzonderlijk gelezen, geen aanleiding tot discriminatie tussen de partij die ten gronde in het ongelijk is gesteld en die recht heeft, indien zij erom verzoekt en mits zij voldoet aan de voorwaarden daartoe, op een vermindering of een ontstentenis van betaling van een rechtsplegingsvergoeding (in geval van toepassing van artikel 1017 van het Gerechtelijk Wetboek, gezien de hoedanigheid van de partijen) en de partij die afstand doet van het geding en die, indien wordt geopteerd voor de interpretatie volgens welke artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek en het eraan verbonden koninklijk besluit niet van toepassing zijn op het geval van afstand van geding, geen aanspraak kan maken op zulk een recht, wat neerkomt op de vraag of de afstanddoende partij een partij is die, in de zin van artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, al dan niet in het ongelijk is gesteld, hetgeen een al dan niet geüniformeerde regeling impliceert, naar gelang van het antwoord dat het Hof zal geven ?

« L'article 3, 3°, deuxième tiret, de la loi du 26 mai 2002 concernant le droit à l'intégration sociale viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, dans l'interprétation selon laquelle rien ne s'oppose à l'obtention du droit à un revenu d'intégration pour le partenaire qui n'est pas un ressortissant de l'Union européenne et n'est inscrit que dans le registre des étrangers et qui accompagne ou rejoint un ressortissant de l'Union européenne, alors qu'il y a un obstacle à l'obtention de ce droit à un revenu d'intégration pour le partenaire qui n'est pas un ressortissant de l'Union européenne et n'est inscrit que dans le registre des étrangers et qui rejoint une personne de nationalité belge ?
« Schendt artikel 3, 3°, tweede streepje van de wet van 26 mei 2002 betreffende het recht op maatschappelijke integratie de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in de interpretatie dat er voor de partner die geen EU-onderdaan is en enkel ingeschreven is in het vreemdelingenregister en die een EU-onderdaan begeleidt of komt vervoegen geen beletsel is voor het verkrijgen van het recht op een leefloon, terwijl er voor de partner die geen EU-onderdaan is en enkel ingeschreven is in het vreemdelingenregister en die een persoon met de Belgische nationaliteit komt vervoegen, er wel een beletsel is voor het verkrijgen van dat recht op een leefloon ?

« L'article 1017, alinéa 2, du Code judiciaire viole-t-il le principe d'égalité et les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que le demandeur d'une aide juridique gratuite de deuxième ligne qui introduit un recours contre une décision du bureau d'aide juridique ne peut bénéficier de cet article dans l'interprétation selon laquelle il n'est pas considéré comme un assuré social visé par l'article 1017, alinéa 2, du Code judiciaire et/ou dans l'interprétation selon laquelle l'Ordre des avocats (en tant qu'exécutant de la législation relative à cette aide juridique gratuite de deuxième ligne) n'est pas considéré comme une autorité ou un organisme visés à l'article 1017, alinéa 2, du Code judiciaire, ou dans l'interprétation selon laquelle ils sont tous deux ou un des deux considérés en tant que tels, alors que le même demandeur peut bénéficier de l'article 1017, alinéa 2, du Code judiciaire si, en tant que demandeur de ' droits analogues ', il introduit auprès du tribunal du travail un recours contre une décision du centre public d'action sociale en matière d'aide sociale ?
« Schendt art. 1017, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek het gelijkheidsbeginsel en de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat de aanvrager van kosteloze juridische tweedelijnsbijstand die een beroep instelt tegen een beslissing van het Bureau voor Juridische Bijstand niet van dit artikel kan genieten in de interpretatie dat hij niet beschouwd wordt als sociaal verzekerde zoals bedoeld in art. 1017, tweede lid, Ger.W. en/of in de interpretatie dat de Orde van Advocaten (als uitvoerder van de wetgeving betreffende deze kosteloze juridische tweedelijnsbijstand) niet beschouwd wordt als overheid of instelling zoals bedoeld in art. 1017, tweede lid, Ger.W., of in de interpretatie dat ze beiden of één van beiden wel als dusdanig beschouwd worden, terwijl dezelfde aanvrager wel van art. 1017, tweede lid, Ger.W. kan genieten als hij als aanvrager van ' gelijkaardige rechten ' bij de arbeidsrechtbank een beroep instelt tegen een beslissing van het openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn inzake maatschappelijke dienstverlening ?

Pour répondre à la question préjudicielle, il convient donc d'opérer une distinction entre les interprétations suivantes : d'une part, les interprétations selon lesquelles soit le bureau d'aide juridique ne peut être considéré comme une autorité ou un organisme au sens de l'article 1017, alinéa 2, du Code judiciaire, soit le requérant devant le tribunal du travail ne peut être considéré comme un assuré social au sens de l'article 2, 7°, de la loi du 11 avril 1995 visant à instaurer « la charte » de l'assuré social; d'autre part, l'interprétation selon laquelle le bureau d'aide juridique peut être considéré comme une autorité ou un organisme au sens précité et selon laquelle le requérant devant le tribunal du travail est un assuré social au sens précité.
Er dient bij het beantwoorden van de prejudiciële vraag bijgevolg een onderscheid te worden gemaakt tussen de volgende interpretaties : enerzijds, de interpretaties waarin hetzij het bureau voor juridische bijstand niet kan worden beschouwd als een overheid of een instelling in de zin van artikel 1017, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek, hetzij de verzoeker voor de arbeidsrechtbank niet kan worden beschouwd als een sociaal verzekerde in de zin van artikel 2, 7°, van de wet van 11 april 1995 tot invoering van het « handvest » van de sociaal verzekerde; anderzijds, de interpretatie waarin het bureau voor juridische bijstand wel kan worden beschouwd als een overheid of instelling in voormelde zin en de verzoeker voor de arbeidsrechtbank een sociaal verzekerde in voormelde zin is.

Conscients du déséquilibre et de l'effet discriminatoire résultant du régime de la clause de la nation la plus favorisée, applicable aux produits originaires des États ACP sur le marché de la Communauté au titre de l'article 1er, paragraphe 2, point a), de l'annexe V, les États ACP réaffirment leur interprétation selon laquelle les consultations prévues à cet article auront pour effet de faire bénéficier leurs productions essentielles exportables d'un régime au moins aussi favorable que celui que la Communauté accorde aux pays bénéficiant du régime de l'État tiers le plus favorisé.
Zich bewust van het onevenwicht en de discriminerende gevolgen van de behandeling van meestbegunstigde natie die op grond van artikel 1, lid 2, onder a), van Bijlage V in de Gemeenschap van toepassing is op producten uit de ACS-Staten, wijzen de ACS-Staten er nogmaals op dat zij dit artikel zo opvatten dat het daarin bedoelde overleg zal waarborgen dat de voornaamste exportproducten van de ACS-Staten voor een behandeling in aanmerking komen die ten minste zo gunstig is als de behandeling die de Gemeenschap aan landen toekent die als meest begunstigde derde landen worden behandeld.