Traduction de «dans un tel cas devant nettement dépasser » (Français → Néerlandais) :

Pour répondre à la question préjudicielle, la Cour doit comparer le régime de la rente pour incapacité de travail permanente perçue par les victimes d'un accident du travail employées dans le secteur public avec le régime applicable aux victimes d'un accident du travail dans le secteur privé tel qu'il est prévu par l'article 39, alinéa 1, de la loi du 10 avril 1971 sur les accidents du travail, qui, dans la version applicable au litige devant le juge a quo, dispose : « Lorsque le salaire annuel dépasse le montant mentionné ci-après, ce salaire, en ce qui concerne la fixation des indemnités et des rentes, n'est pris en compte qu'à concurrence de ce montant : [...] à 36.809,73 EUR à partir du 01-01-2010; à 37.545,92 EUR à partir du 01-01-2011; [...] Les montants de ces rémunérations sont liés aux fluctuations de l'indice des prix à la consommation suivant les modalités fixées par le Roi.
Om de prejudiciële vraag te beantwoorden, dient het Hof de regeling voor de rente wegens blijvend arbeidsongeschikte slachtoffers van een arbeidsongeval die werkzaam zijn in de overheidssector, te vergelijken met de regeling die van toepassing is op de slachtoffers van een arbeidsongeval in de privésector, zoals bedoeld in artikel 39, eerste lid, van de arbeidsongevallenwet van 10 april 1971, dat, in de versie van toepassing op het geschil voor de verwijzende rechter, bepaalt : « Overschrijdt het jaarloon het bedrag dat hierna wordt vermeld, dan komt het, voor de vaststelling van de vergoedingen en renten, slechts ten belope van dat bedrag in aanmerking dat als volgt wordt bepaald : [...] tot 36.809,73 EUR vanaf 01-01-2010; tot 37.545,92 EUR vanaf 01-01-2011; [...] Deze loonbedragen worden gekoppeld aan de schommelingen van het indexcijfer van de consumptieprijzen op de wijze bepaald door de Koning.

L'article 30, § 1 , alinéa 2, des lois coordonnées sur le Conseil d'Etat, tel qu'il a été remplacé par l'article 10, 2°, de la loi attaquée, dispose : « L'arrêté royal visé à l'alinéa premier détermine notamment les délais de prescription pour l'introduction des demandes et recours prévus aux articles 11 et 14, ces délais devant être de soixante jours au moins; il fixe les conditions d'exercice des interventions, oppositions et tierces oppositions, ainsi que des recours en révision; il fixe un montant au-delà duquel aucune astreinte n'est encourue; il fixe l'affectation des moyens attribués au fonds budgétaire visé à l'article 36, § 5; il fixe les tarifs des frais, dépens et droits, ces droits ne pouvant pas dépasser un montant de 225 euros; il prévoit l'octroi aux indigents du bénéfice de l'aide juridique de deuxième ligne; il fixe les modalités pour acquitter les frais, dépens et droits; il détermine les cas dans lesquels les parties ou leurs avocats peuvent décider conjointement que la cause ne doit pas être traitée en séance publique ».
Artikel 30, § 1, tweede lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State, zoals vervangen bij artikel 10, 2°, van de bestreden wet, bepaalt : « Het koninklijk besluit bedoeld in het eerste lid bepaalt onder meer de verjaringstermijnen voor de indiening van de aanvragen en beroepen bedoeld in de artikelen 11 en 14, waarbij deze termijnen ten minste zestig dagen moeten bedragen; het bepaalt de voorwaarden voor de uitoefening van de tussenkomsten, verzetten en derden-verzetten, alsook van de beroepen tot herziening; het bepaalt een bedrag boven hetwelk er geen enkele dwangsom kan worden verbeurd; het bepaalt de toewijzing van de middelen die toegekend worden aan het begrotingsfonds bedoeld in artikel 36, § 5; het bepaalt het tarief van de kosten, uitgaven en rechten, waarbij deze rechten een bedrag van 225 euro niet mogen overschrijden; het voorziet in het verlenen van het voordeel van de juridische tweedelijnsbijstand aan de onvermogenden; het bepaalt de nadere regels om de kosten, uitgaven en rechten te voldoen; het bepaalt de gevallen waarin de partijen of hun advocaten gezamenlijk kunnen besluiten dat de zaak niet in openbare terechtzitting moet worden behandeld ».

4º des services financiers et des objets revêtus d'inscriptions publicitaires indélébiles et nettement apparentes, qui ne se trouvent pas comme tels dans le commerce, à condition que leur prix d'acquisition par l'entreprise ne dépasse pas 10 euros, hors TVA, ou 5 % du prix de vente, hors TVA, du service financier avec lequel ils sont attribués.
4º financiële diensten en voorwerpen waarop onuitwisbare en duidelijk zichtbare reclameopschriften zijn aangebracht, welke als dusdanig niet in de handel voorkomen, op voorwaarde dat de prijs waartegen de onderneming ze heeft gekocht, niet meer bedraagt dan 10 euro, excl. btw, of 5 % van de verkoopprijs, excl. btw, van de financiële dienst waarmee ze worden aangeboden.

Le règlement de la procédure n'empêchera donc pas un prévenu d'invoquer pour la première fois devant le juge du fond toutes les exceptions sortant de ce cadre strict, par exemple les exceptions associées à des irrégularités touchant à un acte juridictionnel passible d'appel, ou déduites d'un dépassement du délai raisonnable, ou relatives à une preuve rapportée en violation d'un régime légal de preuve tel qu'il en existe en matière d'identification génétique, d'étalonnage de l'alcoolémie d'un conducteur, ou de mesurage de la vitesse imprimée à son véhicule.
De regeling van de rechtspleging zal een inverdenkinggestelde dus niet beletten om voor de eerste maal voor de feitenrechter alle excepties die buiten dit strikte kader vallen aan te voeren, zoals bijvoorbeeld excepties verbonden aan onregelmatigheden betreffende een rechterlijke handeling die voor beroep vatbaar is, of die afgeleid zijn uit een overschrijding van de redelijke termijn, of betreffende een bewijs dat werd verkregen in strijd met een wettelijke bewijsregeling zoals die bestaat inzake genetische identificatie, ijking van het alcoholgehalte van een bestuurder, of meting van de snelheid van zijn voertuig.

4° des services financiers et des objets revêtus d'inscriptions publicitaires indélébiles et nettement apparentes, qui ne se trouvent pas comme tels dans le commerce, à condition que leur prix d'acquisition par l'entreprise ne dépasse pas 10 euros, hors T.V. A., ou 5 % du prix, hors T.V. A., du service financier avec lequel ils sont attribués.
4° financiële diensten en voorwerpen waarop onuitwisbare en duidelijk zichtbare reclameopschriften zijn aangebracht, welke als dusdanig niet in de handel voorkomen, op voorwaarde dat de prijs waartegen de onderneming ze heeft gekocht, niet meer bedraagt dan 10 euro, exclusief BTW, of 5 % van de prijs, exclusief BTW, van de financiële dienst waarmee ze worden aangeboden.

4° des services financiers et des objets revêtus d'inscriptions publicitaires indélébiles et nettement apparentes, qui ne se trouvent pas comme tels dans le commerce, à condition que leur prix d'acquisition par l'entreprise ne dépasse pas 10 euros, hors T.V. A., ou 5 % du prix de vente, hors T.V. A., du service financier avec lequel ils sont attribués.
4° financiële diensten en voorwerpen waarop onuitwisbare en duidelijk zichtbare reclameopschriften zijn aangebracht, welke als dusdanig niet in de handel voorkomen, op voorwaarde dat de prijs waartegen de onderneming ze heeft gekocht, niet meer bedraagt dan 10 euro, excl. btw, of 5 % van de verkoopprijs, excl. btw, van de financiële dienst waarmee ze worden aangeboden.

2. L'article 2262 du Code civil, tel qu'applicable avant sa modification par la loi du 10 juin 1998 modifiant certaines dispositions en matière de prescription, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il a pour effet de soumettre les actions en indemnisation fondées sur la responsabilité extracontractuelle des intercommunales au même délai de prescription que celui applicable aux actions en indemnisation fondées sur la responsabilité extracontractuelle des particuliers, alors que les particuliers et les intercommunales constituent deux catégories de créanciers nettement différentes, les intercommunales devant pouvoir, à une époque déterminée, arrêter leurs comptes ?
2. Schendt artikel 2262 van het Burgerlijk Wetboek, zoals het van toepassing was vóór de wijziging ervan bij de wet van 10 juni 1998 tot wijziging van sommige bepalingen betreffende de verjaring, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het ertoe leidt dat de vorderingen tot schadevergoeding gegrond op de buitencontractuele aansprakelijkheid van de intercommunales onderworpen zijn aan dezelfde verjaringstermijn als die welke van toepassing is op de vorderingen tot schadevergoeding gegrond op de buitencontractuele aansprakelijkheid van de particulieren, terwijl de particulieren en de intercommunales twee duidelijk verschillende categorieën van schuldeisers zijn, aangezien de intercommunales op een bepaald ogenblik hun rekeningen moeten kunnen vaststellen ?