Vertaling van "dernière phrase devient donc " (Frans → Nederlands) :

La dernière phrase devient donc sans objet.
De laatste zin wordt dus zonder voorwerp.

La phrase devient donc: « La demande est introduite par une lettre recommandée à la poste dans les trente jours qui suivent la date de la notification du préavis, de la rupture sans préavis ou de la modification unilatérale injustifiée des conditions de travail».
De zin wordt dus : « Het verzoek wordt gedaan bij een ter post aangetekende brief binnen dertig dagen volgend op de datum van de kennisgeving van de opzegging, van de beëindiging zonder opzegging of van de ongerechtvaardigde eenzijdige wijziging van de arbeidsvoorwaarden».

Un 2e alinéa, rédigé comme suit, est inséré entre le 4° du même article et la dernière phrase, qui devient un 3e alinéa : « Le Collège peut fixer différents types de prestations après avis du Conseil consultatif».
Een 2de alinea, opgesteld als volgt, wordt ingelast tussen punt 4° van hetzelfde artikel en de laatste zin die alinea 3 wordt : « Le Collège peut fixer différents types de prestations après avis du Conseil consultatif».

Cet article serait donc indissociablement lié à l'article 335, § 1, alinéa 2, dernière phrase, du Code civil.
Dat artikel zou dus onlosmakelijk verbonden zijn met artikel 335, § 1, tweede lid, laatste zin, van het Burgerlijk Wetboek.

Un intervenant propose donc de supprimer l'expression visée, de mentionner cet élément dans le rapport, et de remplacer la dernière phrase des recommandations par la phrase suivante: « Le Sénat demande au gouvernement de prendre les initiatives qui permettront de traduire en termes juridiques les recommandations ci-dessus » (Assentiment)
Een spreker stelt dan ook voor om deze zin te schrappen en in het verslag op te nemen, en om de laatste zin van de aanbevelingen te vervangen als volgt : « De Senaat vraagt de regering initiatieven te nemen zodat de bovengenoemde aanbevelingen in een wettelijke regeling kunnen worden omgezet » (Instemming).

— l'alinéa stipulant que « Si un seul mandataire d'un lot est présent, il est présumé représenter de plein droit les autres titulaires, sans devoir exciper d'un document justifiant formellement sa désignation » qui concerne le droit de propriété d'un lot privatif divisé ou grevé d'un droit réel ne devient, en définitive, pas la dernière phrase de l'alinéa 2, comme le suggère le Conseil d'État au point 5.3. relatif à l'article 8, mais est supprimé.
— het lid dat bepaalt « Indien slechts één gerechtigde van een kavel aanwezig is, wordt hij geacht de andere houders van rechten van rechtswege te vertegenwoordigen, zonder dat hij zich daarbij [hoeft te] beroepen op een document waaruit zijn aanwijzing formeel blijkt » en dat betrekking heeft op het recht van eigendom op een privatieve kavel die verdeeld is of die bezwaard is met een zakelijk recht, wordt uiteindelijk niet de laatste zin van het tweede lid, zoals de Raad van State dat in punt 5.3. over artikel 8 voorstelt, maar wordt geschrapt.

La seconde question préjudicielle porte sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme, de l'article 2, § 1, 1°, dernier membre de phrase, de la loi ONSS, « interprété en ce sens qu'il autorise, de manière irréfragable, l'établissement d'une distinction entre, d'une part, une catégorie de travailleurs indépendants pour lesquels une (éventuelle) extension du régime de sécurité sociale pour travailleurs salariés n'est pas prévue et qui relèvent donc nécessairement du régime de sécurité sociale des travailleurs indépendants et, d'autre part, une catégorie de travailleurs indépendants pour lesquels la loi a prévu la possibilité d'établir une présomption (irréfragable) leur permettant de relever encore du régime de sécurité sociale des travailleurs salariés bien qu'ils continuent d'être considérés pour le surplus comme des travailleurs indépendants ».
De tweede prejudiciële vraag heeft betrekking op de bestaanbaarheid met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, van artikel 2, § 1, 1°, laatste zinsnede, van de RSZ-Wet, « in die zin geïnterpreteerd dat het toelaat, op onweerlegbare wijze, een onderscheid in te voeren tussen, enerzijds, een categorie van zelfstandigen voor wie geen (mogelijke) uitbreiding van het sociaalzekerheidsstelsel voor werknemers is voorzien en die dus noodzakelijkerwijze onder het sociaalzekerheidsrechtelijk stelsel voor de zelfstandigen vallen en, anderzijds een categorie van zelfstandigen voor wie de wet in de mogelijkheid heeft voorzien om een (onweerlegbaar) vermoeden in het leven te roepen waardoor zij, niettegenstaande zij voor het overige als zelfstandigen blijven beschouwd worden, alsnog onder het sociaalzekerheidsstelsel voor werknemers vallen ».

« L'article 2, § 1, 1°, dernier membre de phrase, de la loi du 27 juin 1969 révisant l'arrêté-loi du 28 décembre 1944 concernant la sécurité sociale des travailleurs viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, lus ou non en combinaison avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme, interprété en ce sens qu'il autorise, de manière irréfragable, l'établissement d'une distinction entre, d'une part, une catégorie de travailleurs indépendants pour lesquels une (éventuelle) extension du régime de sécurité sociale pour travailleurs salariés n'est pas prévue et qui relèvent donc nécessairement du régime de sécurité sociale des travailleurs indépendants et, d'autre part, une catégorie de travailleurs indépendants pour lesquels la loi a prévu la possibilité d'établir une présomption (irréfragable) leur permettant de relever encore du régime de sécurité sociale des travailleurs salariés bien qu'ils continuent d'être considérés pour le surplus comme des travailleurs indépendants ?
2. Schendt het artikel 2, § 1, 1°, laatste zinsnede van de Wet van 27 juni 1969 tot herziening van de Besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet samen gelezen met het artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, in die zin geïnterpreteerd dat het toelaat, op onweerlegbare wijze, een onderscheid in te voeren tussen, enerzijds, een categorie van zelfstandigen voor wie geen (mogelijke) uitbreiding van het sociaalzekerheidsstelsel voor werknemers is voorzien en die dus noodzakelijkerwijze onder het sociaalzekerheidsrechtelijk stelsel voor de zelfstandigen vallen en, anderzijds een categorie van zelfstandigen voor wie de wet in de mogelijkheid heeft voorzien om een (onweerlegbaar) vermoeden in het leven te roepen waardoor zij, niettegenstaande zij voor het overige als zelfstandigen blijven beschouwd worden, alsnog onder het sociaalzekerheidsstelsel voor werknemers vallen ?