De son côté, Luigi de Magistris explique que, dans son rôle de député au Parlement européen, il estime qu'il est tout à fait justifié d'informer les citoyens sur des documents relevant des tribunaux italiens (qui n'étaient couverts du reste par aucune clause de confidentialité) pour mettre en lumière l'exercice anormal de la fonction judiciaire en Italie, en particulier au tribunal de Catanzaro, et que les déclarations faites à cette fin constituent une expression de l'activité politique d'un membre du Parlement européen, qui devrait être protégée par le protocole sur les privilèges et immunités.
Luigi de Magistris voert echter aan dat hij het in zijn rol als lid van het Europees Parlement correct acht burgers te informeren over Italiaanse gerechtelijke stukken (in dit geval documenten die niet vallen onder enige vertrouwelijkheidsbepalingen) om de abnormale uitoefening van de rechterlijke functie in Italië, en met name bij de rechtbank van Catanzaro, aan de kaak te stellen. De verklaringen zouden dan ook een uitdrukking zijn van de politieke activiteit van een EP-lid, dat beschermd zou moeten zijn door het Protocol betreffende voorrechten en immuniteiten.
