Vertaling van "doivent vivre cela " (Frans → Nederlands) :

L'exigence de la persistance, au moment de la demande en adoption, d'une vie commune entre le demandeur en adoption et le parent de l'enfant a été justifiée comme suit lors des travaux préparatoires de la loi du 24 avril 2003 : « La loi du 23 novembre 1998 instaurant la cohabitation légale, entrée en vigueur le 1 janvier 2000, a d'une certaine manière consacré en droit civil l'existence d'une forme de vie commune en-dehors du mariage. D'autre part, de plus en plus de voix se sont élevées ces dernières années pour exprimer le souhait de rendre l'adoption possible pour des couples non mariés, et cela notamment depuis l'abrogation par la loi du 31 mars 1987 des notions de filiations ' légitime ' et ' naturelle '. Le fait que l'adoption par deux personnes ne puisse intervenir que dans le cadre du mariage a donc été de plus en plus perçu comme incohérent. Il convenait de tenir compte de cette évolution en matière d'adoption également. Alors que précédemment, seuls deux époux pouvaient adopter ensemble un même enfant, le présent projet introduit la possibilité d'adopter pour deux personnes non mariées de sexe différent. De même, l'adoption par une personne de l'enfant ou de l'enfant adoptif de son cohabitant (pour autant que l'adoptant et son cohabitant soient de sexe différent) sera possible aux mêmes conditions et avec les mêmes effets que si l'adoptant était marié avec le parent de l'adopté. Trois conditions doivent cependant être remplies. La première est que ces personnes ne peuvent être parentes l'une de l'autre. Une personne ne peut donc être adoptée par un frère et une soeur, ou par un oncle et sa nièce. La deuxième est une condition de stabilité. Les adoptants doivent vivre ensemble de façon permanente depuis au moins trois ans au moment de l'introduction de la demande.
Het voortduren, op het ogenblik van het verzoek tot adoptie, van de samenwoning tussen de verzoeker tot adoptie en de ouder van het kind werd tijdens de parlementaire voorbereiding van de wet van 24 april 2003 als volgt verantwoord : « De wet van 23 november 1998 tot invoering van de wettelijke samenwoning, in werking getreden op 1 januari 2000, heeft op een zekere wijze het bestaan van een vorm van samenleven buiten huwelijk erkend. Aan de andere kant gaan de laatste jaren steeds meer stemmen op om de adoptie door ongehuwde koppels mogelijk te maken en dit in het bijzonder sinds de afschaffing door de wet van 31 maart 1987 van de begrippen ' wettige ' en ' natuurlijke ' afstamming. Het feit dat een adoptie door twee personen slechts binnen een huwelijk kan geschieden werd dan ook meer en meer als incoherent aangevoeld. Ook op het stuk van adoptie moet met die evolutie rekening worden gehouden. Terwijl vroeger enkel twee echtgenoten samen hetzelfde kind konden adopteren, voorziet het ontwerp thans in de mogelijkheid dat twee niet gehuwde personen van ongelijk geslacht adopteren. Tevens zal de adoptie mogelijk zijn door een persoon van het kind of geadopteerd kind van de persoon met wie hij samenwoont (voor zover de adoptant en de persoon met wie hij samenwoont van ongelijk geslacht zijn) onder dezelfde voorwaarden en met dezelfde gevolgen als wanneer de adoptant gehuwd is met de ouder van de geadopteerde. Drie voorwaarden moeten evenwel worden vervuld. De eerste voorwaarde is dat deze personen niet met elkaar verwant mogen zijn. Bijgevolg kan een persoon niet worden geadopteerd door een zus en een broer of door een oom en zijn nicht. De tweede voorwaarde houdt verband met stabiliteit. De adoptanten moeten op het tijdstip van de indiening van het verzoek sedert ten minste drie jaar permanent samenwonen.

Notre objectif est clair: ces hommes, ces femmes, ces familles doivent pouvoir continuer à vivre comme aujourd'hui, et cela pour la durée de leur vie.
Ons doel is duidelijk: de manier van leven van deze mannen, vrouwen en hun familieleden mag nooit in het gedrang komen.

85. demande que soient prévues pour les mineurs, proportionnellement à la gravité du délit commis, des peines de substitution à l'incarcération et que, dans tous les cas, soient garanties des mesures de rééducation, par exemple un service d'intérêt général pour la jeunesse, pour leur future réinsertion sociale et professionnelle, en tenant compte de la nécessité d'enseigner aux mineurs qu'ils sont titulaires de droits mais également de devoirs, étant entendu cependant que la détention de mineurs délinquants devrait être une solution de dernier recours et être aussi brève que possible; estime que les mesures de rééducation doivent viser, entre autres, à donner aux jeunes les notions et les outils nécessaires pour appréhender la réalité dans laquelle ils doivent vivre; cela implique de leur expliquer qu'ils sont tenus de respecter les droits des autres personnes et de vivre conformément aux lois et aux règles que la société a définies; estime essentiel, pour permettre au jeune de se transformer en une personne responsable, d'en faire un acteur et de lui donner le droit d'influer sur sa propre situation et sur les questions qui le touchent;
85. roept ertoe op ervoor te zorgen dat minderjarigen, naar evenredigheid van de ernst van het begane delict, geen gevangenisstraf krijgen maar een vervangende straf, zoals een taakstraf, en dat in ieder geval maatregelen worden gegarandeerd voor rehabilitatie met het oog op hun toekomstige re-integratie in de maatschappij en het beroepsleven, waarbij rekening moet worden gehouden met de noodzaak minderjarigen te leren dat zij rechten hebben, maar ook plichten, maar merkt tegelijk op dat gevangenisstraffen voor minderjarigen alleen in het uiterste geval en voor zo kort mogelijke tijd mogen worden opgelegd; dringt voorts aan op educatieve maatregelen die de re-integratie in de maatschappij en het beroepsleven moeten waarborgen; is van mening dat heropvoedingsmaatregelen er onder meer op gericht moeten zijn jonge mensen de kennis en vaardigheden te bezorgen die hen in staat stellen om te gaan met de reële situatie waarin zij leven, hetgeen betekent dat zij moeten worden gewezen op hun verantwoordelijkheid om de rechten van anderen te eerbiedigen en de wetten en regels die door de samenleving zijn vastgelegd, na te leven; wijst erop dat het om de ontwikkeling van jonge mensen tot verantwoordelijke individuen mogelijk te maken, van wezenlijk belang is dat hun stem wordt gehoord en hun het recht wordt toegekend om hun eigen situatie en de vraagstukken die voor hen van belang zijn, te beïnvloeden;

49. fait remarquer que les femmes, en particulier, courent un risque accru de vivre dans la pauvreté; constate que la pauvreté des enfants a augmenté dans plusieurs États membres pendant la crise; souligne le fait que cela est inacceptable, et que ces tendances négatives doivent être inversées; appelle par conséquent les organisations non gouvernementales existantes, en particulier, à former un réseau solide pour éradiquer la pauvreté des enfants moyennant des approches centrées sur les enfants, des objectifs spécifiques aux enfants, et à accorder une importance toute particulière aux droits des enfants;
49. wijst erop dat vooral vrouwen meer gevaar lopen in armoede te vervallen; stelt vast dat in een aantal lidstaten de armoede onder kinderen tijdens de crisis is toegenomen; onderstreept dat dit onaanvaardbaar is en dat deze negatieve trends gekeerd moeten worden; dringt er derhalve in het bijzonder op aan de bestaande niet-gouvernementele organisaties te ontwikkelen tot een solide netwerk ter uitroeiing van armoede onder kinderen door middel van kindgerichte benaderingen, kindspecifieke doelstellingen en een sterk accent op de rechten van kinderen;

50. fait remarquer que les femmes, en particulier, courent un risque accru de vivre dans la pauvreté; constate que la pauvreté des enfants a augmenté dans plusieurs États membres pendant la crise; souligne le fait que cela est inacceptable, et que ces tendances négatives doivent être inversées; appelle par conséquent les organisations non gouvernementales existantes, en particulier, à former un réseau solide pour éradiquer la pauvreté des enfants moyennant des approches centrées sur les enfants, des objectifs spécifiques aux enfants, et à accorder une importance toute particulière aux droits des enfants;
50. wijst erop dat vooral vrouwen meer gevaar lopen in armoede te vervallen; stelt vast dat in een aantal lidstaten de armoede onder kinderen tijdens de crisis is toegenomen; onderstreept dat dit onaanvaardbaar is en dat deze negatieve trends gekeerd moeten worden; dringt er derhalve in het bijzonder op aan de bestaande niet-gouvernementele organisaties te ontwikkelen tot een solide netwerk ter uitroeiing van armoede onder kinderen door middel van kindgerichte benaderingen, kindspecifieke doelstellingen en een sterk accent op de rechten van kinderen;