L'adoption de cet article 24ter a fait l'objet de longs débats (Doc. parl., Chambre, 1968-1969, n° 270/7, pp. 37 à 50), qui indiquent qu'il est issu d'un amendement « [portant] sur la stabilité d'emploi » (ibid., p. 37) et tendant à protéger les travailleurs dont le licenciement respecterait les délais de préavis mais serait arbitraire parce qu'inspiré par des motifs illicites (ibid) en inscrivant dans la loi « le principe de l'indemnisation des dommages causés par l'abus de droit commis par l'employeur » (ibid., p. 41).
Het aannemen van dat artikel 24ter heeft het voorwerp uitgemaakt van lange besprekingen (Parl. St., Kamer, 1968-1969, nr. 270/7, pp. 37 tot 50), waarin wordt vermeld dat het
voortvloeit uit een amendement « [dat] betrekking [heeft] op de stabiliteit van de betrekking » (ibid.,
p. 37) en dat ertoe strekt de werknemers te beschermen bij wier ontslag de opzeggingstermijnen in acht zo
uden worden genomen maar wier ontslag willekeurig
zou zijn ...[+++]omdat het door ongeoorloofde motieven is ingegeven (ibid.), door in de wet « het beginsel in te schrijven van de vergoeding van de schade die is veroorzaakt door het rechtsmisbruik dat de werkgever heeft gemaakt » (ibid., p. 41).
