Dupont et Verstraeten appellent les premières des causes d'excuse déterminantes, à savoir des circonstances définies par la loi qui enlèvent son caractère punissable à un comportement passible d'une peine, même si les autres conditions sont remplies. Ils définissent les secondes comme des circonstances particulières définies par la loi qui, sans influencer la qualification de l'infraction commise dans ces conditions, donnent lieu à une réduction de peine fixée par la loi (32).
De eerste noemen Dupont en Verstraeten beslissende verschoningsgronden, met name wettelijk omschreven omstandigheden die de strafwaardigheid van een strafbaar gestelde gedraging opheffen, al zijn de overige voorwaarden vervuld, de tweede definiëren zij als bijzondere in de wet omschreven omstandigheden die, zonder de delictomschrijving van het misdrijf dat in die omstandigheden gepleegd werd te beïnvloeden, een wettelijk bepaalde strafvermindering voor gevolg hebben (32).