En effet, en prévoyant qu'à défaut de décision dans ce délai, la décision querellée est réputée confirmée, la mesure attaquée confère un effet au non-respect de ce délai de trente jours par l'autorité de recours : en assimilant l'absence de décision à une décision de confirmation de la décision attaquée, cet article, loin de méconnaître le droit à un recours effectif, assure au contraire la sécurité juridique et permet aux intéressés d'exercer un recours devant le Conseil d'Etat.
Immers, door te bepalen dat, bij ontstentenis van een beslissing binnen die termijn, de betwiste beslissing wordt geacht bevestigd te zijn, kent de bestreden maatregel aan de niet-naleving van die termijn van dertig dagen door de beroepsinstantie een gevolg toe : door de afwezigheid van een beslissing gelijk te stellen met een beslissing tot bevestiging van de bestreden beslissing, waarborgt dat artikel, in plaats van het recht op een daadwerkelijk beroep te schenden, integendeel de rechtszekerheid en laat het de betrokkenen toe een beroep voor de Raad van State in te dienen.